Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Lucifer (Satan)
(Zie voor Lucifer ook bij Satan)
Lucifer is vooral bekend als een naam voor Satan, de duivel. De naam, die lichtdrager betekent in het Latijn, wordt gevonden in de Latijnse Vulgaat-vertaling van het bijbelboek Jesaja.
Vulgaat
In Jesaja 14:12 staat:
- O morgenster, [Latijn: lucifer] zoon van de dageraad,
- hoe diep ben je uit de hemel gevallen.
- Overwinnaar van alle volken,
- hoe smadelijk lig je daar geveld.
Het woord Lucifer (lichtdrager) was in het Latijn ook een naam voor de ’morgenster’ (de planeet Venus). Hiëronymus gebruikte hetzelfde woord in zijn vertaling van Jesaja 14:12. Mogelijk was het de kerkvader Tertullianus en later paus Gregorius die dit op Satan toepastte. De Hebreeuwse bijbeltekst gaat in eerste instantie over de koning van Babylon die zijn macht verliest, maar lijkt eveneens over een bovennatuurlijk wezen te gaan.
De beschrijving in Jesaja 14:12-20 lijkt goed overeen te stemmen met de beschrijving van Satan in andere Bijbelgedeelten: oorspronkelijk was hij een hoge engel van God, maar door zonde is hij diep gevallen. Uit 2 Korintiërs 1:14 (SV) blijkt dat Satan zich nog steeds ’verandert’ (SV) of ’vermomt’ (NBV) als een engel van het licht.
Volgens Jesaja 14:4,15,16 is diegene die in Jesaja 14:12 wordt aangesproken, een mens.
Dikwijls wordt vergeten dat het woord ’lucifer’ ook in andere Bijbelpassages voorkomt, waar het duidelijk niet naar Satan verwijst. In de Latijnse tekst van 2 Petrus 1:19 en Openbaring 22:16 wordt het gebruikt als een titel van Jezus Christus.
In het occultisme
In The Satanic Bible beschrijft Anton LaVey Lucifer als een van de vier kroonprinsen van de hel, met name de kroonprins van het oosten, de Heer van het klassieke element lucht, en wordt de "Brenger van Licht, de Morgenster, Intellectualisme, Verlichting" genoemd.[1]
In de literatuur
- In Inferno, het eerste deel van De goddelijke komedie van Dante Alighieri, heeft Dante een ontmoeting met Lucifer in de hel.
- Joost van den Vondel verwerkte het verhaal van Lucifer tot een gelijknamig toneelstuk, zie Lucifer (toneelstuk).
- In de middeleeuwse paasspelen, zoals het Innsbrucker Paasspel (1391),[2] gaat Lucifer bij de hellepoort de strijd aan met de verrezen Christus.
- Een bekend epos van de 17e-eeuwse Engelsman John Milton is Paradise Lost, dat handelt over de zondeval van Lucifer en zijn engelen.
- Lucifer and Prometheus is de titel van een klassiek werk in de psychologisch literaire kritiek, geschreven door R. J. Zwi Werblowsky en uitgegeven in 1952.
Nieuwere literatuur
- In de griezelkinderboekenreeks van Paul van Loon, de Griezelbus, en in de verfilming ervan, treed een zekere Ferluci als personage op. Dat is een anagram van Lucifer.
Externe links
(en) Lucifer, in: Catholic Encyclopedia, New York, Robert Appleton Company, 1907-1912. (vertaal via: 
)
- ’Licht op Lucifer’ op theosofie.net
Verwijzingen
- º LaVey, Anton Szandor, “The Book of Lucifer: The Enlightenment”, The Satanic Bible. Avon, New York, 1969. Opgehaald op 23 December 2012
- º http://www.jacobgroep.nl/paasspel.htm