Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Vlaams-nationale dienstweigeraars

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 4 aug 2013 om 11:23 (wat herschreven van http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Vlaams-Nationale_dienstweigeraars&oldid=26681489 +nog namen)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De Vlaams-Nationale dienstweigeraars waren een aantal Vlaamse jongemannen in de jaren dertig van de 20e eeuw die weigerden hun militaire dienstplicht in het Belgisch leger te vervullen. Hoewel zij dit uit Vlaams-nationale motieven, maar er waren toch enkele accentverschillen. Sommigen onder hen aanvaardden geen bevelen in het Frans, anderen protesteerden tegen de benadeling van de Vlamingen in het Belgische staatsverband. Sommigen van hen hadden daarnaast ook een pacifistische motivatie; een aantal anderen daarentegen ging na hun weigering in het Belgische leger te dienen, naar het oostfront vechten. Zij werden allen tot gevangenisstraf veroordeeld. Enkelen van de Vlaams-Nationale dienstweigeraars waren Berten Fermont, Joris De Leeuw, Lode Bonten, Lode Van Dyck en Rik Spiessens.

In een geheel andere context was ook in 2007 opnieuw sprake van dienstweigeraars in de Vlaamse Beweging. Deze keer ging het niet om militaire dienstweigeraars, maar om burgers die in het kader van de acties ten voordele van de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde weigerden om als teller, voor- of bijzitter in een kiesbureau te zetelen. Hiermee protesteerden zij tegen het ongrondwettelijk karakter van deze kieskring. Een aantal van deze dienstweigeraars werd gerechtelijk vervolgd en met geldboetes bestraft, anderen werden vrijgesproken.