Johann Gottfried Eichhorn

Johann Gottfried Eichhorn
Afbeelding gewenst
Geboren	16 oktober 1752, Dörrenzimmern, vorstendom Hohenlohe-Öhringen
Overleden	25 juni 1827, Göttingen
Beroep	Oriëntalist

Johann Gottfried Eichhorn (16 oktober 1752 in Dörrenzimmern in het Fürstentum Hohenlohe-Öhringen – 25 juni 1827 in Göttingen) was een oriëntalist en historicus. Hij wordt tot de supranaturalistische rationalisten van zijn tijd gerekend.

Levensloop

Eichhorn studeerde in Göttingen, werd rector in Ohrdruf; in 1775 werd hij professor in de oriëntaalse talen in Jena en in 1788 in Göttingen, waar hij ook lezingen gaf over de politieke geschiedenis in oude en nieuwe tijd en over de geschiedenis der letterkunde. Hij werd in 1813 medebestuurder van de koninklijke Sociëteit der Wetenschappen en in 1819 lid van de ’Geheime Justizrat’. Hij overleed op 25 juni 1827. Een van zijn studenten was de latere oriëntalist Friedrich Wilken en de tibetoloog Sándor Csoma.

Werken (selectie)

• Urgeschichte. (Uitgegeven door I. Ph. Gabler). Nürnberg 1790-93, twee delen.
• Die hebräischen Propheten. Göttingen 1816-20, drie delen.
• Allgemeine Geschichte der Kultur und Literatur des neuern Europa. Göttingen 1796-1799, twee delen; onvoleindigd.
• Übersicht der französischen Revolution. Göttingen 1797, twee delen.
• Literaturgeschichte. Band I, Göttingen 1799; tweede oplage, 1813; Deel II, 1814.
• Geschichte der Litteratur von ihrem Anfang bis auf die neuesten Zeiten. Vandenhoeck und Ruprecht, Göttingen 1805-13, zes delen, deel 1, tweede oplage. 1828, onvoleindigd.
  • Dritter Band, Erste Abtheilung: England, Schottland, Irland, Deutschland. Göttingen 1810 (Tekst).
  • Fünfter Band, Erste Abtheilung: Geschichte der neuern Sprachenkunde. Göttingen 1807 (Tekst).
• Weltgeschichte. Göttingen 1799-1814, vijf delen; derde oplage. 1818-1820.
• Geschichte der drei letzten Jahrhunderte. Göttingen 1803-1806, zes delen; derde oplage. 1817-1818
• Geschichte des 19. Jahrhunderts. Göttingen 1817.

Zijn uitvoeringen in het boek Historisch-kritische Einleitung in das Alte Testament (Leipzig 1780-83: drie delen; vierde oplage: Göttingen 1824, vijf delen) en de Einleitung in das Neue Testament (Göttingen 1804-14, drie delen; nieuwe oplage 1820-27, vijf delen) worden beschouwd als het eerste voorbeeld van een literair-historisch, op kennis van de Oudheid en het Morgenland gebaseerde behandeling van documenten in verband met de Bijbel. Toch zijn de ontdekkingen en stellingen waarmee hij toen het beroemdst werd, zoals zijn gewaagde Oerevangelie-hypothese, nu enkel nog van historische waarde. Hij was ook de uitgever van het Repertorium für biblische und morgenländische Literatur (Göttingen 1777-86, 18 delen) en de Allgemeine Bibliothek der biblischen Literatur (Leipzig 1787-1801, 10 delen).

Zijn zoon, de latere jurist Karl Friedrich Eichhorn, werd in 1781 in Jena geboren.

Literatuur

• Eberhard Sehmsdorf, Die Prophetenauslegung bei J. G. Eichorn. Vandenhoeck & Ruprecht, 1971, ISBN 3-525-53543-0.
• (de) Carl Gustav Adolf Siegfried: Johann Gottfried Eichhorn, Johann Gottfried (In: Allgemeine Deutsche Biographie) Duncker & Humblot, te Leipzig 1877, deel 5, p. 731-737.
• (de) Galling, Kurt: Eichhorn, Johann Gottfried (In: Neue Deutsche Biographie (NDB)) Duncker & Humblot, te Berlijn 1959, deel 4, p. 393. .

• (de) Friedrich Wilhelm Bautz: EICHHORN, Johann Gottfried. In: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Deel 1, Hamm 1975, kol. 1477-1478 (verkorte actuele versie),  (gearchiveerde versie^(?)(vertaal via: ))

Weblinks

• (de) Johann Gottfried Eichhorn(vertaal via: ). In: Michaela Bauks, Klaus Koenen (Uitg.): Das wissenschaftliche Bibellexikon im Internet (WiBiLex), Stuttgart 2006 ff.