Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Pinhole fotografie
Pinhole fotografie is een vorm van creatieve en experimentele fotografie met behulp van een pinhole-camera. Dat is een lichtdichte doos met een minuscuul gaatje erin. Pinhole-camera's zijn te koop, maar zijn ook gemakkelijk zelf te maken en veel mensen (o.a. vrijetijdsfotografen) doen dit ook. Een pinhole-camera werkt als volgt: het kleine gaatje in de lichtdichte doos geeft op de andere zijde een omgekeerd beeld van de werkelijkheid weer. Door tegen die zijde lichtgevoelig materiaal (zoals fotopapier) te plaatsen, blijft het beeld bewaard (als een foto).
Historie
In de zestiende eeuw werden de eerste pinhole-camera’s vervaardigd. De voorloper van de pinhole is de camera obscura, (Latijn voor: donkere kamer). Veel kunstschilders maakten in voorgaande eeuwen gebruik van een camera obscura om zo de werkelijkheid beter te kunnen schilderen. Door een spiegel in de lijn van het licht te plaatsen, konden ze het beeld weer omgekeerd zien. Al in de vijftiende eeuw beschreef Leonardo da Vinci hoe je een beeld kon projecteren op een doorzichtig scherm zodat je dit kon overtrekken.
Werking
Het belangrijkste verschil tussen de camera obscura en de eerste fotocamera is fotopapier of ander lichtgevoelig materiaal. Als men tegenover het kleine gaatje in de doos lichtgevoelig materiaal (veelal papier) plaatst, kan een opname worden verkregen. Hoe kleiner het gaatje, des te scherper de foto, maar ook des te kleiner de hoeveelheid opgevangen licht. De scherpte van het verkregen beeld, hangt dus af van de grootte van het gaatje en van de afstand tussen het gaatje en de film of beeldchip. Het beeld is overal even scherp (of onscherp) en er hoeft dus ook niet scherp gesteld te worden. Soms kan de belichtingstijd uren of zelfs dagen zijn. Ook van een spiegelreflexcamera kan een pinhole-camera worden gemaakt. Er is door wetenschappers, kunstenaars en fotografen volop geëxperimenteerd met de camera obscura en ook met de pinhole. Naast de vele modellen (tafelmodellen, draagbare modellen en ruimtelijke kamers waar je in kunt staan), waren camera obscura’s aan zee een populaire attractie in de negentiende eeuw. Zo'n gebouw bevatte een ronddraaiende spiegel en een lens op het dak die een beeld projecteerde op een rond scherm in het midden van de verduisterde ruimte.
Pinhole-effect
Een pinhole-camera registreert de werkelijkheid op een totaal andere manier dan een gewone camera. Het lagere tempo en de (on)scherpte geven foto’s een geheel eigen sfeer. Een bekend effect van pinhole fotografie is het zogenaamde vignette, een donkere verkleuring aan de randen van de foto. Dat wordt veroorzaakt doordat het langer duurt voordat het licht via de pinhole de hoeken bereikt. De Nederlandse fotografe Bethany de Forest is gespecialiseerd in pinhole-fotografie en laat zijn werk op diverse media zien [1]
Externe links
- Op Pinholeday.org verzamelen pinhole-fotografen van over de gehele wereld hun creaties.
Zie ook
Trivia
Vandaag de dag zijn verschillende camera obscura-projecten of exposities te bezoeken. Een aardig voorbeeld is het Cliffhouse in San Francisco. De gigantische camera projecteert een 360-gradenbeeld van de omgeving.[2] Floyd Jennings herbouwt de Camera Obscura in 1946. Een eerdere incarnatie van het Cliff House had in 1896 een camera obscura op de vierde verdieping. Daarna werd de Camera Obscura verbouwd in 1957 en kreeg de vorm van een gigantische camera.
| Bronnen, noten en/of referenties
|
