Odoric van Pordenone

Odoric van Pordenone (Villanova bij Pordenone, ca. 1286 – Udine, 14 januari 1331) was een franciscaans missionaris in Azië. Hij was de eerste Europese reiziger in Tibet.

Leven

Odoric werd geboren bij Pordenone in Italië, in een familie van Tsjechische afkomst met de naam Mattiussi. Omstreeks het jaar 1300 sloot hij zich aan bij de kloosterorde can de franciscanen. Rond het midden van de 13e eeuw hadden de franciscanen van de Heilige Stoel de opdracht gekregen om missiewerk te verrichten in Centraal-Azië.

In april 1318 vertrok Odoric vanuit Padua naar de Oriënt. Hij stak eerst de Zwarte Zee over naar Trebizond.

Pas tegen eind 1329 of in 1330 was hij terug in Europa. In mei 1330 dicteerde hij op verzoek van zijn overste, Guidotto, een verslag van zijn reizen aan Willem van Solagna (Guglielmo de Solagna), in het klooster van Sint-Antonius te Padua. Volgens een andere versie maakte de Silezische monnik Hendrik van Glatz, die toen aan het pauselijke hof van Avignon verbleef, aantekeningen van wat Odorics reisgenoten vertelden en schreef hij deze later uit te Praag in 1340. Het reisverslag in boekvorm genoot lang een grote verspreiding en populariteit.

Aangezien het verslag ook vele fantastische verhalen bevat, heeft men geruime tijd gedacht dat Odoric de beschreven plaatsen niet eens gezien had. Toch is de basis van het verslag waar. Het bevat talrijke details over China die niet door Marco Polo vermeld werden.

Het reisverslag werd een halve eeuw later ook verspreid als plagiaat, onder de titel The Voyage and Travels of Sir John Mandeville. Het werd door geografen in die tijd vaak als handleiding gebruikt en was zelfs een inspiratiebron voor Christoffel Columbus.^[1] Mogelijk heeft Sir John Mandeville nooit bestaan.^[1]

In 1755 werd zijn verering door de katholieke Kerk goedgekeurd wegens de wonderen die hij in China zou hebben verricht.

(en) Odoric of Pordenone, in: Catholic Encyclopedia, New York, Robert Appleton Company, 1907-1912. (vertaal via: )