Nelson H. Barbour

Nelson Barbour
Algemene informatie
Volledige naam	Nelson Horatio Barbour
Geboren	21 augustus 1824, Throopsville, New York (V.S.)
Overleden	30 augustus 1905, Tacoma, Washington
Nationaliteit	V.S.
Bekend van	adventisme, contact met Charles Taze Russell
Beroep	uitvinder schrijver en uitgever van religieus tijdschrift Herald of the Morning
Overige informatie
Partner(s)	Emeline B. Barbour
Religie	Milleriet; Church of the Strangers

Nelson H. Barbour (Throopsville, New York, 21 augustus 1824 – Tacoma, Washington, 30 augustus 1905) (Throopsville, New York, 21 augustus 1824 – Tacoma, Washington, 30 augustus 1905) was in zijn tijd een invloedrijk adventistisch schrijver. Zonder de kort contact met Charles Taze Russell zou hij thans in vergetelheid zijn geraakt.

Leven

Nelson Barbour was een zoon van David Barbour en een kleinzoon van Friend Barbour.

Van 1839 tot 1843 volgde hij les aan de Temple Hill Academy in Geneseo, New York. Hoewel hij presbyteriaans was opgevoed, ging hij studeren om methodistisch episcopaals geestelijke te worden.

Mogelijk kwam Barbour in contact met de millerieten door een zekere heer Johnson, die in de winter van 1842 een toespraak gaf te Geneseo. Andere millerieten in deze streek waren onder andere Owen Crozier, William Marsh, en Daniel Cogswell. Cogswell zou een levenslange vriend van Barbour worden, net als Henry F. Hill. Cogswell werd president van de New York Conference van de adventchristenen. Hill werd een bekend auteur, verbonden met de evangelische adventisten.

De millerieten in die streek kwamen bijeen in Springwater om op de Wederkomst van Christus in 1843 te wachten. Hun verwachtingen werden ontgoocheld. Barbour kon nochtans geen fout vinden in de chronologische berekeningen.

Barbour begon een carrière in de medische wereld.

Toen er in Australië goud ontdekt werd, vertrok hij daarheen. In die tijd had hij geen enkele belangstelling voor Bijbelse profetieën. Blijkbaar beperkte zijn desinteresse zich tot de profetieën. In een later interview zei hij dat hij in Australië in vele koloniën gepredikt had. In 1859 reisde hij terug. Op het schip begon hij een gesprek met een geestelijke over de Bijbelse profetieën, waardoor hij zich weer in het thema ging verdiepen. In Londen raadpleegde hij in de British Library allerlei boeken over profetieën. Hij vermeldt het werk Horae Apocalypticae van E. B. Elliott. Zich baserend op wat anderen sinds 1823 hierover hadden geschreven, groeide zijn overtuiging dat de Wederkomst van Christus in 1873 zou plaatsvinden.

Na zijn terugkeer in de Verenigde Staten ging hij in New York City wonen, waar hij zijn studies verderzette in de Astor Library. Toen hij er helemaal van overtuigd was, zocht hij per brief of door bezoekjes contact met oude adventistische vrienden, zoals Josiah Litch en Henry F. Hill, maar velen van hen toonden geen belangstelling.

Tegen 1863 had hij, gedeeltelijk in Auburn en in Rochester, New York, een medische praktijk waarin hij spierpijnen, zwakten en bepaalde ziekten behandelde met behulp van elektrische stroom. Dit was destijds een geaccepteerde behandelwijze.

Barbour werd uitvinder en vroeg patenten aan voor verschillende uitvindingen, zoals een gasmotor en een stoomgenerator. Hij gebruikte zijn contacten met uitvinders en wetenschappers om zijn visies over de eindtijd te verspreiden. Sommige van zijn vroegste medewerkers waren uitvinders en artsen.

In 1871 schreef Barbour een boek met de titel Evidences for the Coming of the Lord in 1873, or The Midnight Cry, (Bewijzen voor de Komst van de Heer in 1873, of de Middernachtsroep), dat in twee oplagen verscheen. Artikelen van Barbours hand verschenen in de Second Adventistische pers, vooral in de World’s Crisis.

Hoewel er nog anderen waren die met profetische data de aandacht trokken, was William C. Thurman Barbours voornaamste rivaal. Thurman was een overtuigender spreker en vloeiender schrijver dan Barbour en kreeg de steun van Miles Grant, Joshua V. Himes en andere vooraanstaande adventisten. Volgens hem zou Christus op zondag 27 september 1868 terugkomen.

Toen de door Thurman voorgestelde datum voorbijging, werkte dat in Barbours voordeel. Intussen begon zich een beweging te vormen die uitkeek naar 1873, maar deze bestond uit verschillende takken. Jonas Wendell leidde één van de richtingen, anderen groepeerden zich rond het tijdschrift The Watchman’s Cry, en de rest werkte nauw samen met Barbour. In Groot-Brittannië werd de beweging van Barbour vertegenwoordigd door Elias H. Tuckett, een geestelijke. In de herfst van 1873 kwamen enkele honderden samen op Terry Island om er op de Wederkomst van Christus te wachten. Een tijd lang ging Barbour nog uitkijken naar de zevende maand van 1874, maar ook dit werd een ontgoocheling.

Onder invloed van Benjamin Wallis Keith, die sinds 1867 met Barbour samenwerkte, aanvaardde de groep de voorstelling van een uit twee fasen bestaande parousia (’tegenwoordigheid’), waarvan de eerste fase onzichtbaar zou zijn. Zij geloofden dat Christus inderdaad in 1874 teruggekomen was en dat hij spoedig zichtbaar zou handelen als rechter. In de herfst van 1873 begon Barbour een tijdschrift om zijn zienswijzen uiteen te zetten. Het kreeg de naam The Midnight Cry. Vanaf de tweede uitgave kreeg het de naam The Midnight Cry or Herald of the Morning en vervolgens Herald of the Morning. De naamswijziging toonde ook hoe Barbour de beweging en de tijdsperiode waarin ze zich bevonden anders ging bekijken. Vanaf januari 1874 werd het een maandelijkse uitgave.

In december 1875 kreeg Charles Taze Russell, een jonge zakenman uit Allegheny, per post een exemplaar van de Herald of the Morning. Hij nam contact op met Barbour en zorgde ervoor dat deze in 1876 in Philadelphia kon komen spreken. Barbour en Russell begonnen samen te werken. Barbour schreef in die periode het boek Three Worlds (1877) en hij gaf een brochure uit die door Russell was geschreven over het doel en de wijze van de wederkomst van de Heer (Object and Manner of Our Lord’s Return). Vanaf augustus begon Barbour artikelen te schrijven die de waarde van Jezus’ loskoopoffer wegredeneerden. Russell probeerde het loskoopoffer te verdedigen. Vanaf juli 1879 begon Russell bijgevolg met een eigen tijdschrift, dat vandaag bekendstaat als De Wachttoren.

Barbour gaf zijn kerk de naam Church of the Strangers (kerk van de vreemdelingen). In latere jaren zouden sommigen van hen zich verbonden voelen met de Church of the Blessed Hope van Mark Allen, en zouden zij zichzelf Restitutionisten noemen.

Barbour gaf de Herald of the Morning met onderbrekingen uit tot 1903. Hij schreef gunstig over de voorstelling dat 1896 de datum van Christus’ Wederkomst zou zijn, een idee dat afkomstig was uit de Advent Christian Church.

In 1903 nam Barbour deel aan een conferentie over de ’geest van oproer in Amerika’ (’Mob Spirit in America’). Hij was een voorstander van het stichten van een Afro-Amerikaanse staat in het zuidwesten van de Verenigde Staten, als toevluchtsoord voor Afro-Amerikanen die hiervan gebruik wensten te maken.

Barbour overleed op een reis naar het westen van de Verenigde Staten in 1905. De laatste datum waar hij had naar uitgekeken, 1907, beleefde hij niet meer. Tegen de tijd van zijn overlijden telde zijn kerk in Rochester ongeveer 50 personen, en waren er een gering aantal belangstellenden op andere plaatsen.

De kerk splitste zich op in een groep die connecties had met de Broeders in Christus (Christadelphians) en een kleinere groep, geleid door Leonidas B. King. Een aantal van Barbours artikelen uit The Herald of the Morning werd na zijn overlijden verzameld en in boekvorm uitgegeven met de titel Washed in His Blood (1908).

Nawerkingen

• In de adventkerk zorgde Barbours invloed ervoor dat het zoeken naar datums voor de Wederkomst van Christus sneller werd opgegeven.
• Zijn invloed op de Bijbelonderzoekers en Jehovah’s Getuigen was vooral zijn visie over de loskoopoffer, waardoor Charles Taze Russell en de medewerkers die hem ondersteunden, genoodzaakt waren hun geloof nauwkeuriger te definiëren.

Bibliografie

Werken online

• Three Worlds, geschreven door Barbour en uitgegeven met financiële steun van Russell in 1877.
• Evidences for the Coming of the Lord in 1873, or The Midnight Cry 1871.
• Herald of the Morning Diverse nummers van 1875 tot 1880.
• Washed in the Blood Postuum uitgegeven, in de catalogus van de Library of Congress staat Nelson H. Barbour als auteur aangegeven.

Over Barbour

• Message to Herald of the Morning subscribers Pittsburgh, Pa.; Zion’s Watch Tower and Herald of Christ’s Presence, 1 juli 1879, Supplement

Historische werken

• (en) Bruce W. Schulz, Rachael de Vienne, Nelson Barbour: The Millennium’s Forgotten Prophet, Fluttering Wings Press, 2009. (in de bronverwijzingen afgekort als: Schulz & de Vienne)
• (en) Bruce W. Schulz, Rachael de Vienne, Nelson Barbour: The Time-ists Last Breath, in: Journal From the Radical Reformation, lente 2008, p. 54 e.v. Beschikbaar als pdf op de website van COGGC.

Verwijzingen