Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Joosje Asser: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(Update en uitgebreid)
(Aanvulling)
 
Regel 33: Regel 33:
{{References|group=kleine-letter}}
{{References|group=kleine-letter}}
}}
}}
 
{{authority control|TYPE=p|IMDb=nm8641093 |Wikidata=Q79970133}}
{{Bibliografische informatie}}
 
{{DEFAULTSORT:Asser, Joosje}}
{{DEFAULTSORT:Asser, Joosje}}
[[Categorie:Nederlands choreograaf]]
[[Categorie:Nederlands choreograaf]]
[[Categorie:Tweedegeneratieslachtoffer]]
[[Categorie:Tweedegeneratieslachtoffer]]

Huidige versie van 21 mrt 2024 om 11:15

Joosje Asser (Den Haag, 13 juli 1947[1]) is een Nederlandse choreograaf. Ze is met haar broer David Asser beheerder van het oeuvre van haar vader, de Nederlandse tekst- en liedjesschrijver Eli Asser, een overlevende van de holocaust.[2]

Biografie

Joosje Asser is het eerste kind uit het huwelijk van Eli Asser en Eva Croiset.[3] Na haar volgde een zus, Hella (1949), en een broer, David (1961).[4] Ze trouwde in 1971 met een zoon van architect Marius Duintjer.[5][6] De Volkskrant meldde in de tweede helft van de jaren tachtig dat ze als bewegingsdocente was aangetrokken in het toen net gevormde Academie Filmcasting en Presentatie.[7][kleine-letter 1]

Asser is te zien in de EO-documentaire Echo's van een oorlog, het geslacht Asser-Croiset uit 2016 van In-Soo Radstake. Deze film is een vervolg op een eerdere documentaire, Verlies niet de moed (2015), gemaakt door haar zus. Beide documentaires gaan over de geschiedenis van de familie van Asser en de repercussie van de Holocaust op het geslacht Asser-Croiset. Door zijn inhoud en reactie op de eerdere documentaire legt Echo's van een oorlog een familievete bloot[9][10] en zouden de sporen getoond worden die oorlog nalaat bij tweedegeneratieslachtoffers.[11][kleine-letter 2]

Ze was als adviseur betrokken bij de theateruitvoering van Eli Assers boek Aan de vooravond (2000), een autobiografisch verhaal over de ontruiming van de joods-psychiatrische instelling het Apeldoornsche Bosch.[13] De regisseur Jori Hermsen van het Apeldoornse Theater Orpheus probeerde van het verhaal een ‘brug naar het nu’ te maken en bewerkte daarvoor de tekst in overleg met Joosje Asser. Het stuk werd in 2021 onder haar kritische doch goedkeurende oog uitgevoerd.[14][15][16][2]

Asser stond als creatief directeur de producent San Fu Maltha bij voor een serie over de Joodse Raad. Dit project moest op last van de EO om onduidelijke redenen overgedragen worden aan een andere producent.[17][kleine-letter 3]

Oeuvre

Theater

  • Anatevka (1966-1968), Nederlandse versie van de musical Fiddler on the roof, met Asser in de rol van Sima.[18]
  • Rembrandt was mijn buurman (1995/1996), met bijdrage van Asser.[19]
  • Aan de vooravond (2021), met Asser als adviseur en rechthebbende: De rechten van Eli Assers boek Aan de vooravond (2000) liggen sinds zijn dood bij zijn kinderen. Het Apeldoornse Theater Orpheus mocht het verhaal op de planken brengen.[2]

Publicaties

  • Ontsnapt uit het Apeldoornsche Bosch. De joods psychiatrische inrichting die in 1943 door de nazi's werd ontruimd (2021), bundel met daarin verwerkt Eli Assers autobiografische roman Wie maakt me los, door Joosje en David Asser samengesteld met enkele tot dan toe ongepubliceerde verhalen over de oorlog en de levenslange gevolgen daarvan.[20][13]
  • Vaselientje, dagboek van een baby (2023), een heruitgave in eigen beheer van Eli Assers gelijknamige bundel. Deze proza werd begin jaren 1950 gepubliceerd in Vrij Nederland, waarin Eli Asser over zijn ervaringen schreef met de toenmalige baby Joosje Asser, in de publicaties geduid met de alias Vaselientje. De artikelen werden gebundeld en in 1951 als boek gepubliceerd. De heruitgave is door Joosje aangevuld met een nieuw voorwoord en een toelichting vanuit het perspectief van Vaselientje ruim zeventig jaar later.[21][22]

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

Referenties
  1. º Jonge, Hella de, Verlies niet de moed, De Bezige Bij
  2. 2,0 2,1 2,2 Henquet, Joris. ‘Het drama van de deportaties uit het Apeldoornsche Bosch moet steeds opnieuw worden verteld’. De Volkskrant (2 september 2021)
  3. º Botje, Harm Ede; Cohen, Mischa, ‘Ik voel een grote gêne over het feit dat ik nog leef’ in Verraad en verzet - Vrij Nederland en de oorlog, ebook van Vrij Nederland, 2018. Citaat van Eli Asser: "Onze families waren vermoord en Eefje en ik begonnen helemaal opnieuw, als Adam en Eva." [Ze kregen drie kinderen.] "Helemaal niet slecht, als je bij nul moet beginnen. Wij begonnen dus een nieuwe Joodse familie. In 1947 werd mijn dochter Joosje geboren, twee jaar later volgde Hella."
  4. º Botje, Harm Ede; Cohen, Mischa. Eli Asser (1922-2019): 'Ik voel een grote gêne over het feit dat ik een goed leven heb geleid'. Vrij Nederland (2019-01-27)
  5. º "Eli Asser bij huwelijk van dochter", De Telegraaf, 13 februari 1971.
  6. º Eli Asser feliciteert Joosje en schoonzoon met hun huwelijk (12 februari 1971), Amsterdams archief
  7. º "Opleiding voor vermoeide filmacteurs", De Volkskrant, 2 mei 1986.
  8. º Ambtsman, Gerrit den. "Een academie voor het ragfijne spel", Algemeen Dagblad, 1986-06-26.
  9. 9,0 9,1 9,2 Beerekamp, Hans. "Echo’s van een Oorlog: bittere familiestrijd tweede generatie", NRC Handelsblad, 15 december 2016.
  10. 10,0 10,1 Takken, Wilfred. "Hella de Jonge ongelukkig door film over haar familie" (inclusief 'Update 14 december' - zie eind artikel), NRC, 2016-12-13.
  11. 11,0 11,1 (nl) Citroen, Renée. Familieruzie. Crescas (23 december 2016)
  12. º Waals, Frank. "Familie opent aanval op Freek de Jonge", De Telegraaf, 7 april 2021.
  13. 13,0 13,1 Soesan, Joop. Nieuwe uitgave 'Aan de Vooravond' van Eli Asser. Israël Nieuws (2021-09-09)
  14. º Rutgers, Johannes. "Theater over oorlogsdrama eindelijk op een Apeldoorns podium: ‘Het grijpt je echt’", De Stentor, 11 juli 2021.
  15. º Drost, Henri. Aangrijpend toneel over een verschrikkelijk moeilijke beslissing (recensie). Theaterkrant (12 juli 2021)
  16. º (nl) Bleekman, Boudewijn. Toneelstuk Eli Asser over Apeldoornsche Bosch in Orpheus en niet in Eerbeek. 75 Jaar Vrijheid Geraadpleegd op 2023-09-19
  17. 17,0 17,1 Jansen, Dennis. Producent boos over ‘afgenomen serie’: ‘Het is vriendjespolitiek bij de publieke omroep’. Algemeen Dagblad (3 mei 2023)
  18. º (nl) Anatevka. Theater Encyclopedie (2022-12-27)
  19. º Bergh, Hans van den. "Lutz magistraal in stuk Eli Asser", Het Parool, 30 oktober 1995.
  20. º Voorjaarsboeken. JMW (13 april 2022)
  21. º 'Dagboek van een baby' van Eli Asser is terug, in een hernieuwd jasje. Jonet.nl (2023-06-08)
  22. º Boek: Vaselientje, dagboek van een baby. Crescas (15 juni 2023)
rel=nofollow
Noten
  1. º Academie Filmcasting en Presentatie was in 1986 een nieuwe opleiding.[8]
  2. º Hella de Jonge maakte in 2015 een documentaire, Verlies Niet de Moed, waarin ze moeilijke gesprekken hield met haar vader, Eli Asser, over diens zwijgen na de oorlog, terwijl haar broer en zus in die film nagenoeg niet genoemd werden. In Echo's van een Oorlog geven Joosje en haar broer David Asser hun visie aan interviewer Frénk van der Linden[10], met name over hoe hun zus alle aandacht naar zich toe getrokken zou hebben en zonder hun toestemming het familiearchief tentoonstelde in herinneringscentrum kamp Westerbork. In de film betrekt Asser in haar verwijten naar haar zus ook Hella's echtgenoot.[9][12] In het NRC vraagt Hans Beerekamp in zijn recensie zich af welk publiek met deze vete gediend kan zijn, afgezien van het besef dat dit soort beschadiging nooit meer goed zou komen.[9] De auteur Renée Citroen meent daarentegen dat de film uit 2016 op ongekende wijze de sporen toont die de oorlog nalaat bij de naoorlogse generatie - in die zin ookwel tweedegeneratieslachtoffers genoemd, zoals verscheurde families, waarin iedereen op eigen wijze mee omgaat.[11]
  3. º De Joodse Raad, een televisieserie over de Amsterdamse organisatie die op last van de nazi's in de Tweede Wereldoorlog de communicatie moest verzorgen tussen de Duitsers en de Joodse bevolking, is in 2024 geproduceerd door Alain de Levita.[17]
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow