Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Quatuor pour la Fin du Temps: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (8 tussenliggende versies door 4 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 13: | Regel 13: | ||
|première = 15 januari 1941 | |première = 15 januari 1941 | ||
|opgedragenaan= | |opgedragenaan= | ||
|duur = ca 50 minuten | |duur = ca. 50 minuten | ||
|vorige= | |vorige= | ||
|volgende= | |volgende= | ||
|oeuvre = Oeuvre van Olivier Messiaen | |oeuvre = Oeuvre van Olivier Messiaen | ||
}} | }} | ||
Quatuor pour la Fin du Temps is een compositie van de | '''Quatuor pour la Fin du Temps''' is een compositie van de [[Frankrijk|Fransman]] [[Olivier Messiaen]]. Messiaen was in zijn vaderland een bekend componist en organist van de de ''Église de la Sainte-Trinité'' te [[Parijs]]. | ||
Messiaen was in zijn vaderland een bekend componist en organist van de de ''Église de la Sainte-Trinité'' te Parijs. | |||
In 1939, kort na het voltooien van het [[orgel]]werk ''Les Corps glorieux'', ging Messiaen het Franse leger in. In het jaar daarop werd hij als krijgsgevangene no. 35333 in Stalag VIII-A in Görlitz nabij Dresden ondergebracht. Hier schreef hij, op muziekpapier dat hij, inclusief potloden en gum, van de [[Duitsland|Duitse]] commandant had gekregen, zijn ''Quatuor pour la Fin du Temps'' voor [[viool]], [[klarinet]], [[cello]] en [[piano]], waarin de klarinet een uitermate belangrijke rol speelt. | |||
Op 15 januari 1941 werd met uiterst primitieve middelen en onder barre omstandigheden voor een groot aantal medegevangenen en de kampleiding een uitvoering van dit werk gegeven. | |||
Het kwartet bij die première werd gevormd door Jean Le Boulaire (violist), Henri Akoka (klarinettist), Etienne Pasquier (cellist) en Olivier Messiaen (piano). | |||
De compositie ''Quatuor pour la Fin du Temps'' kan worden beschouwd als een poging om ook in de uiterste nood het geloof en de hoop te bewaren. | |||
==Apocalyps== | ==Apocalyps== | ||
[[Afbeelding:Klarinetpartij.jpg|420px|left]] | [[Afbeelding:Klarinetpartij.jpg|420px|left]] | ||
Quatuor pour la Fin du Temps is geïnspireerd op citaten uit het 10<sup>e</sup> hoofdstuk van de Openbaring ( Apocalyps ). Het is enige profetische boek in het Nieuwe Testament en bevat | ''Quatuor pour la Fin du Temps'' is geïnspireerd op citaten uit het 10<sup>e</sup> hoofdstuk van de [[Openbaring van Johannes|Openbaring]] (Apocalyps). Het is enige [[profetie|profetische]] boek in het [[Nieuwe Testament]] en bevat [[visioen]]en die de schrijver – de apostel [[Johannes (apostel)|Johannes]] – zag op het eiland Patmos, waarheen hij wegens zijn geloof was verbannen. | ||
:: | De centrale gedachtegang in het kwartet van Messiaen wordt gevormd door de tegenstelling tussen tijd en eeuwigheid en de tijdloosheid. In het voorwoord van de compositie schreef Messiaen hierover: | ||
:: | ::''Quatuor pour la Fin du Temps, en hommage à l’Ange de l’ Apocalypse, qui lève la main vers le ciel en disant: « Il n’y aura plus de Temps ! »'', | ||
wat betekent: | |||
< | ::''Kwartet voor het einde der tijden, als eerbetoon aan de Engel van de Apocalyps, die de rechterhand ophief en die sprak:<br/>„Er blijft geen tijd meer over!”'' <ref>Zie {{Bijbel|Openbaring|10|6|Lei}}</ref> | ||
< | |||
==Opbouw van het werk== | ==Opbouw van het werk== | ||
Het werk bestaat uit acht delen, namelijk : | Het werk bestaat uit acht delen, namelijk: | ||
::'''1. Liturgie de cristal''' | |||
::'''2. Vocalise, pour l’Ange qui annonce la fin du temps''' | |||
::'''3. Abîme des oiseaux''' | |||
::'''4. Intermède''' | |||
::'''5. Louange à l’Eternité de Jésus''' | |||
::'''6. Danse de la fureur, pour les sept trompettes''' | |||
::'''7. Fouillis d’arcs-en-ciel, pour l'Ange qui annonce la fin du Temps''' | |||
::'''8. Louange à l’Immortalité de Jésus''' | |||
* '''Liturgie de cristal''' | * '''Liturgie de cristal:''' De vogels ontwaken: een [[merel]] en een [[nachtegaal]] soleren hoog in de bomen, opgeroepen door de flageolettonen van de cello en het tjilpen van de viool. De klarinet lijkt hier te improviseren. | ||
* '''Vocalise, pour | * '''Vocalise, pour l’Ange qui annonce la fin du temps:''' Vocalise voor de Engel die het einde der tijden aankondigt.<br/>Met krachtige tonen wordt de engel geïntroduceerd die de regenboog omspant, en die krachtig zijn voeten in de zee en op aarde plaatst. Messiaen spreekt hier al over ''gekleurde akkoorden'', wat in zijn latere werk nog verder zou worden uitgewerkt. | ||
* '''Abime des oiseaux:''' Een solo voor de [[klarinet]]. Hier stelt een afgrond de tijd voor met zijn droefheid en zijn vermoeidheid. De vogels als tegenpool van de tijd, zijn ons verlangen naar het licht, de sterren en de regenboog. | |||
* '''Abime des oiseaux''' | * '''Intermède:''' Een [[scherzo]], in opzet anders van karakter dan de andere delen, maar toch sterk hiermee verbonden. | ||
* '''Intermède''' | * '''Louange à l’Eternité de Jésus:''' Deze lofuiting aan [[Jezus Christus|Jezus van Nazareth]] wordt hier gekoppeld aan het Woord; het Woord waarmee het [[Evangelie volgens Johannes|Evangelie van Johannes]] begint. Het is een deel waarin de [[cello]] soleert en de [[piano]] begeleidt. | ||
* '''Louange à | * '''Danse de la fureur, pour les sept trompettes:''' Een zeer ritmische compositie en ook het meest karakteristieke gedeelte van het kwartet. De vier instrumenten spelen en symboliseren eenstemmig de trompetten, zoals beschreven in de Apocalyps waar de zevende Engel de trompet steekt. | ||
* '''Danse de la fureur, pour les sept trompettes''' | * '''Fouillis d’arcs-en-ciel, pour l'Ange qui annonce la fin du Temps:''' De gekleurde harmonieën uit het tweede deel worden hier in het zevende deel ook weer aangewend om de Engel te symboliseren die het einde der tijden aankondigt en in macht en majesteit door de regenboog omgeven is. | ||
* '''Fouillis d’arcs-en-ciel, pour l'Ange qui annonce la fin du Temps''' | * '''Louange à l’Immortalité de Jésus:''' Het laatste deel van het kwartet lijkt een extatische ontlading te zijn van de [[viool]] naar hogere sferen waar de eeuwige vrede heerst. | ||
* '''Louange à l’Immortalité de Jésus''' | |||
In Nederland doet vooral de uitvoering door Vera Beths, George Pieterson, Anner Bijlsma en Reinbert de Leeuw, zeer veel recht aan de intentie die Olivier Messiaen met dit werk moet hebben beoogd. | |||
{{Appendix|Noten| | |||
<references/> | |||
*[http://www.youtube.com/watch?v= | ;Externe links | ||
<!---YouTube link was: | |||
*[http://www.youtube.com/watch?v=hybAbTbh5wY Liturgie de cristal op [[YouTube]]] | |||
---> | |||
{{YouTube|id=hybAbTbh5wY |title=Liturgie de cristal}} | |||
}} | |||
[[Categorie: Compositie voor viool, klarinet, cello en piano]] | [[Categorie: Compositie voor viool, klarinet, cello en piano]] | ||
[[Categorie: Frans componist]] | [[Categorie: Frans componist]] | ||
Huidige versie van 28 jul 2016 om 13:14
| Quatuor pour la Fin du Temps | |
| Componist | Olivier Messiaen |
| Soort compositie | Kwartet in acht delen |
| Gecomponeerd voor | Viool, klarinet, cello en piano |
| Gecomponeerd in | 1941 |
| Première | 15 januari 1941 |
| Duur | ca. 50 minuten |
| Oeuvre | Oeuvre van Olivier Messiaen |
 Bezoek ook Dorp Luisterrijk
| |
Quatuor pour la Fin du Temps is een compositie van de Fransman Olivier Messiaen. Messiaen was in zijn vaderland een bekend componist en organist van de de Église de la Sainte-Trinité te Parijs.
In 1939, kort na het voltooien van het orgelwerk Les Corps glorieux, ging Messiaen het Franse leger in. In het jaar daarop werd hij als krijgsgevangene no. 35333 in Stalag VIII-A in Görlitz nabij Dresden ondergebracht. Hier schreef hij, op muziekpapier dat hij, inclusief potloden en gum, van de Duitse commandant had gekregen, zijn Quatuor pour la Fin du Temps voor viool, klarinet, cello en piano, waarin de klarinet een uitermate belangrijke rol speelt.
Op 15 januari 1941 werd met uiterst primitieve middelen en onder barre omstandigheden voor een groot aantal medegevangenen en de kampleiding een uitvoering van dit werk gegeven.
Het kwartet bij die première werd gevormd door Jean Le Boulaire (violist), Henri Akoka (klarinettist), Etienne Pasquier (cellist) en Olivier Messiaen (piano).
De compositie Quatuor pour la Fin du Temps kan worden beschouwd als een poging om ook in de uiterste nood het geloof en de hoop te bewaren.
Apocalyps
Quatuor pour la Fin du Temps is geïnspireerd op citaten uit het 10e hoofdstuk van de Openbaring (Apocalyps). Het is enige profetische boek in het Nieuwe Testament en bevat visioenen die de schrijver – de apostel Johannes – zag op het eiland Patmos, waarheen hij wegens zijn geloof was verbannen.
De centrale gedachtegang in het kwartet van Messiaen wordt gevormd door de tegenstelling tussen tijd en eeuwigheid en de tijdloosheid. In het voorwoord van de compositie schreef Messiaen hierover:
- Quatuor pour la Fin du Temps, en hommage à l’Ange de l’ Apocalypse, qui lève la main vers le ciel en disant: « Il n’y aura plus de Temps ! »,
wat betekent:
- Kwartet voor het einde der tijden, als eerbetoon aan de Engel van de Apocalyps, die de rechterhand ophief en die sprak:
„Er blijft geen tijd meer over!” [1]
- Kwartet voor het einde der tijden, als eerbetoon aan de Engel van de Apocalyps, die de rechterhand ophief en die sprak:
Opbouw van het werk
Het werk bestaat uit acht delen, namelijk:
- 1. Liturgie de cristal
- 2. Vocalise, pour l’Ange qui annonce la fin du temps
- 3. Abîme des oiseaux
- 4. Intermède
- 5. Louange à l’Eternité de Jésus
- 6. Danse de la fureur, pour les sept trompettes
- 7. Fouillis d’arcs-en-ciel, pour l'Ange qui annonce la fin du Temps
- 8. Louange à l’Immortalité de Jésus
- Liturgie de cristal: De vogels ontwaken: een merel en een nachtegaal soleren hoog in de bomen, opgeroepen door de flageolettonen van de cello en het tjilpen van de viool. De klarinet lijkt hier te improviseren.
- Vocalise, pour l’Ange qui annonce la fin du temps: Vocalise voor de Engel die het einde der tijden aankondigt.
Met krachtige tonen wordt de engel geïntroduceerd die de regenboog omspant, en die krachtig zijn voeten in de zee en op aarde plaatst. Messiaen spreekt hier al over gekleurde akkoorden, wat in zijn latere werk nog verder zou worden uitgewerkt. - Abime des oiseaux: Een solo voor de klarinet. Hier stelt een afgrond de tijd voor met zijn droefheid en zijn vermoeidheid. De vogels als tegenpool van de tijd, zijn ons verlangen naar het licht, de sterren en de regenboog.
- Intermède: Een scherzo, in opzet anders van karakter dan de andere delen, maar toch sterk hiermee verbonden.
- Louange à l’Eternité de Jésus: Deze lofuiting aan Jezus van Nazareth wordt hier gekoppeld aan het Woord; het Woord waarmee het Evangelie van Johannes begint. Het is een deel waarin de cello soleert en de piano begeleidt.
- Danse de la fureur, pour les sept trompettes: Een zeer ritmische compositie en ook het meest karakteristieke gedeelte van het kwartet. De vier instrumenten spelen en symboliseren eenstemmig de trompetten, zoals beschreven in de Apocalyps waar de zevende Engel de trompet steekt.
- Fouillis d’arcs-en-ciel, pour l'Ange qui annonce la fin du Temps: De gekleurde harmonieën uit het tweede deel worden hier in het zevende deel ook weer aangewend om de Engel te symboliseren die het einde der tijden aankondigt en in macht en majesteit door de regenboog omgeven is.
- Louange à l’Immortalité de Jésus: Het laatste deel van het kwartet lijkt een extatische ontlading te zijn van de viool naar hogere sferen waar de eeuwige vrede heerst.
In Nederland doet vooral de uitvoering door Vera Beths, George Pieterson, Anner Bijlsma en Reinbert de Leeuw, zeer veel recht aan de intentie die Olivier Messiaen met dit werk moet hebben beoogd.
Noten
|
