|
|
| (5 tussenliggende versies door 4 gebruikers niet weergegeven) |
| Regel 1: |
Regel 1: |
| Een '''gewoonte''' is een handeling of gebruik die ''herhaaldelijk'' voor komt. Een gewoonte kan [[onderbewustzijn|onbewust]] en [[bewustzijn|bewust]] gaan, en is veelal ook onderdeel van het [[gedrag]]. Gewoonten zijn gewoon voor [[mens]]en en [[dier]]en. Bij mensen spreekt men dan ook wel van ''gewoontedieren''. | | Een '''gewoonte''' is een herhaaldelijk voorkomende handeling of gebruik. Een gewoontehandeling kan [[onderbewustzijn|onbewust]] en [[bewustzijn|bewust]] verlopen, en is veelal ook onderdeel van het [[gedrag]]. Gewoonten komen zowel voor bij [[mens]]en als [[dier]]en. Bij mensen spreekt men dan ook wel van ''gewoontedieren''. |
|
| |
|
| Het kan ook een gewoonte zijn geworden, dat bepaalde [[gedachte|gedachtengangen]] zich herhalen, wat vervolgens weer bepaalde handelingen (gewoonten) tot gevolg heeft. Als het problematische vormen aan neemt, kan het wijzen op een [[dwangneurose]]. Men kan ook ''uit gewoonte'' bepaalde dingen over het hoofd zien, en fouten gaan maken, wat [[beroep]]smatig nogal gevolgen kan hebben. Er wordt dan ook wel gesproken van "''de macht der gewoonte''". [[Autisme|Autisten]] en mensen met het [[Aspergersyndroom]] hebben ook vaak de gewoonte om dingen in een herhaaldelijk patroon te doen, zodat bijvoorbeeld dagen telkens in een zelfde volgorde ingedeeld zijn aangaande de [[activiteit]]en (''gewoontemensen''), wat overigens ook aangewend kan worden als een [[hond]] hier [[dagelijks leven|dagelijks]] in mee gaat (is één van de vele [[overeenkomst]]en die zijn te [[begrijpen]] aangaande mens en dier). Het meest [[sprekend]] hierbij is het [[feit]] dat zowel autisten als dieren zoals [[mensaap|apen]], honden en [[dolfijnen]] een zelfde [[werking]] van het [[brein]] danwel [[hersenen]] heeft, namelijk [[intuïtief]] (naar onbewuste ingevingen, die terstond [[ontstaan]], op [[grondslag|basis]] van eerdere [[ervaring]]en en begrippen (eerdere [[gevoelens]] zijn daarbij [[waardebepalend]] en/of [[raadgevend]]). Begrijpelijkerwijze kan men [[stellingname|stellen]] dat hoe méér al deze verschillende aspecten die zich binnen het brein afspelen één [[geheel]] zijn oftewel [[samenhang]] hebben, hoe méér bewuste en onbewuste [[proces]]sen eveneens één worden.
| | Er zijn positieve en negatieve gewoonten, ’goede’ en ’slechte’ gewoonten. Voorbeelden van goede gewoonten zijn: de voeten vegen voor men binnengaat, de handen wassen voor het eten. Slechte gewoonten kunnen allerhand zijn, zoals het laten rondslingeren van kousen. |
|
| |
|
| In een [[huwelijk]] kunnen gewoonten een overheersend karakter krijgen. Men spreekt dan van een [[sleur]].
| | Het aankweken van goede gewoonten kan het leven vereenvoudigen, bijvoorbeeld: wanneer men de sleutels of de identiteitskaart op een vaste plaats legt, hoeft men niet lang na te denken en te zoeken waar deze liggen. |
| | Terwijl het wat volharding kan kosten om bewust goede gewoonten op te bouwen, kan het ook moeilijk zijn om slechte gewoonten, die ’vanzelf’ lijken te zijn gekomen, af te leren. |
|
| |
|
| =="De macht der gewoonte" binnen religie== | | ==Sleur== |
| Vanwege [[doctrine]]s, [[ritueel|rituelen]] en vele andere ''gewoonten'', hebben de meeste [[gelovigen]] een veelheid aan gewoonten en begrippen voortgezet in de [[tijd]], die ongeveer tweeduizend jaar geleden tot stand gekomen zijn, aan de hand van de ''toenmalige'' [[omstandigheden]], mensen en toenmalige begrippen. De mens [[ontwikkeling|ontwikkeld]] zich echter, wat het maakt dat ook in allerlei begrippen een ontwikkeling zit. Hieruit valt te begrijpen dat een [[stagnatie]] in die ontwikkeling door het vasthouden aan ''verouderde begrippen'' (van het ''geheel'' dat men [[aanschouwing|aanschouwt]]), wat het maakt dat de [[hedendaags]]e [[realisme (begrip)|realiteit]] niet [[herkenning|herkend]] wordt, vanwege dat hedendaagse begrippen weerhouden worden zich te ontwikkelen. Naast dát [[gevolg]] valt eveneens te [[constatering|constateren]] dat vrijwel alle [[geestelijke]]n, met name die het meest de [[negatieve gebieder|macht]] hebben, die voortzetting in stand gehouden hebben, wat [[het-één-en-ander]] niet meer doet [[accorderen]] met het [[heden]] waarin mensen [[leven]]. Elk [[complex]] geheel van ''begrippen'', die zich [[communiceren]] in richting van de [[toekomst]] (destijds) door middel van [[woord]]elijke [[beredenering]]en, moet zich aangaande die betreffende begrippen blijven ontwikkelen, om niet de daadwerkelijke [[bedoeling]]en ([[spreekwoordelijk]]) ''uit het oog'' te ''verliezen''. Zo zijn ook gewoonten als het willen dragen van een [[boerka]] een voortvloeisel van die heersende ''begrippen van wèleer'', wat toen inderdaad een begrijpelijke gewoonte zal zijn, vanwege de mindere [[beschaving]] danwel [[normen en waarden]] en dat er momenteel juist [[verworvenheden]] zijn die veel gewoonten (die dus anders zijn) ''vanzelfsprekend'' maken. Het ''niet'' doormaken (achterblijven) van dergelijke ontwikkelingen, maakt het eveneens dat bepaalde [[inzicht]]en en begrippen in deze ''niet'' tot stand komen. Wanneer dit begrip [[uitleg|uitgelegd]] wordt, zal de gelovige hier eveneens uit gewoonte ([[overtuiging]], [[toewijding]]) [[ontkenning|ontkennend]] op [[reageren]] of er een bepaalde [[onzekerheid]] aan toeschrijven, welke dan eveneens uit gewoonte tot [[zekerheid]] [[verheffing|verheven]] wordt. Te [[besef]]fen is dat men pas uit/van een [[kokervisie]] (af) komt als van die beperkende manieren van [[denken]] afgestapt wordt die de verkokering [[oorzaak|veroorzaken]] en in stand houden.
| | In het dagelijkse leven, bijvoorbeeld het [[huwelijk]]sleven kunnen gewoonten een overheersend karakter krijgen, wanneer men er niet meer over nadenkt en ze zonder afwisseling gebeuren. Men spreekt dan van een [[sleur]]. |
|
| |
|
| [[Categorie:Mens en Maatschappij]] | | [[Categorie:Vaardigheid]] |
| [[Categorie:Psychologie]] | | [[Categorie:Psychologie]] |
| [[Categorie:Menselijk gedrag]] | | [[Categorie:Menselijk gedrag]] |
| [[Categorie:Perceptie|Gewoontedenken]] | | [[Categorie:Religie]] |
Een gewoonte is een herhaaldelijk voorkomende handeling of gebruik. Een gewoontehandeling kan onbewust en bewust verlopen, en is veelal ook onderdeel van het gedrag. Gewoonten komen zowel voor bij mensen als dieren. Bij mensen spreekt men dan ook wel van gewoontedieren.
Er zijn positieve en negatieve gewoonten, ’goede’ en ’slechte’ gewoonten. Voorbeelden van goede gewoonten zijn: de voeten vegen voor men binnengaat, de handen wassen voor het eten. Slechte gewoonten kunnen allerhand zijn, zoals het laten rondslingeren van kousen.
Het aankweken van goede gewoonten kan het leven vereenvoudigen, bijvoorbeeld: wanneer men de sleutels of de identiteitskaart op een vaste plaats legt, hoeft men niet lang na te denken en te zoeken waar deze liggen.
Terwijl het wat volharding kan kosten om bewust goede gewoonten op te bouwen, kan het ook moeilijk zijn om slechte gewoonten, die ’vanzelf’ lijken te zijn gekomen, af te leren.
Sleur
In het dagelijkse leven, bijvoorbeeld het huwelijksleven kunnen gewoonten een overheersend karakter krijgen, wanneer men er niet meer over nadenkt en ze zonder afwisseling gebeuren. Men spreekt dan van een sleur.
