Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Fusilleren
Fusilleren is het voltrekken van de doodstraf waarbij de executie wordt uitgevoerd met het geweer[1] door middel van een vuurpeloton. De methode wordt vooral in oorlogstijd veel toegepast, onder meer voor het straffen van spionnen. Fusilleren wordt beschouwd als een vrij eervolle manier om te sterven. Om die reden werden oorlogsmisdadigers meestal opgehangen. Veroordeelden die gefusilleerd worden hebben op zekere wijze wel geluk omdat dit een snelle en vrij pijnloze manier van executie is.
Omschrijving
Het schieten gebeurt door een vuurpeloton, een groep mensen (vaak soldaten) die tegelijkertijd op het slachtoffer schieten. Geen enkel lid van het vuurpeloton kan het leven van de veroordeelde redden door niet te schieten.
Soms wordt een van de geweren met een losse flodder geladen. De leden van het peloton weten dat, maar er wordt niet verteld in welk geweer hij zit. Hiermee wordt het makkelijker voor de leden van het vuurpeloton om deel te nemen, omdat ieder lid de kans heeft naderhand te geloven dat hij persoonlijk niet een dodelijk schot heeft afgevuurd. Nu is het wel zo dat een ervaren schutter het verschil kan voelen tussen de terugslag van een echte kogel en een losse flodder (die van een losse flodder is veel minder krachtig), maar in de praktijk blijkt dat er een sterke psychologische druk is om geen aandacht te besteden aan de terugslag. Veel leden van een vuurpeloton blijken bovendien naderhand de terugslag als niet krachtig te hebben ervaren.
Het komt wel eens voor dat een schutter weigert aan het vuurpeloton deel te nemen, maar in veel situaties (onder andere tijdens de Duitse bezetting) betekende dat dat hij zelf tussen de veroordeelden plaats mocht nemen. Natuurlijk kan een schutter zijn geweten ook zuiver houden door opzettelijk mis te schieten.
Fusillade in verschillende landen
Nederland
Nederland legde na de Tweede Wereldoorlog ongeveer 150 personen een doodstraf op. Hiervan werden 39 straffen daadwerkelijk voltrokken, de laatste in 1952. Sinds 1983 kan er geen doodstraf meer worden opgelegd in Nederland, toen het werd afgeschaft in de Nederlandse Grondwet.[2]
In de Tweede Wereldoorlog fusilleerde de Duitse bezettingsmacht in Nederland mensen van het verzet, onder andere op de Waalsdorpervlakte, Kamp Amersfoort in Leusden, Overveen, Fusilladeplaats Vught en op het Weteringplantsoen in Amsterdam.
Verenigde Staten
In nog twee Amerikaanse staten - Idaho en Oklahoma - kan een ter dood veroordeelde kiezen te sterven door middel van een vuurpeloton. Een bekend geval is de executie van Gary Gilmore, de eerste executie na de tijdelijke opschorting van de doodstraf tussen 1967 en 1976. Op 17 januari 1977 schoten vijf mensen (waarvan één met een losse flodder) op Gilmore die op 6 meter afstand vastgebonden zat op een stoel. Sinds de executie van Gilmore is het vuurpeloton nog eenmaal in Utah gebruikt. Utah schafte begin 2004 het vuurpeloton als executiemethode af.
Andere landen
Ook in andere landen wordt of werd het fusilleren van veroordeelden regelmatig toegepast. In sommige landen (vooral in Zuidoost-Azië) wordt een veroordeelde doodgeschoten met behulp van een machinegeweer.
Enkele personen die zijn gefusilleerd
- Joachim Murat op 13 oktober 1815 in Pizzo, Italië
- Agustín de Iturbide op 19 juli 1824 in Tampico
- Maximiliaan van Mexico op 19 juni 1867 in Santiago de Querétaro
- Edith Cavell op 12 oktober 1915 in Brussel
- Mata Hari op 15 oktober 1917 in Vincennes
Verzetsstrijders tijdens de Duitse bezetting
- Jan van Straelen op 29 juli 1943 op de Leusderheide
- Jan van Kalsbeek op 5 augustus 1943 op de Waalsdorpervlakte
- Jaap Boekman op 23 september 1943 op de Waalsdorpervlakte
- Kees Schalker op 12 februari 1944 op de Waalsdorpervlakte
- Ko Beuzemaker op 12 februari 1944 op de Waalsdorpervlakte
- Kees Dutilh op 24 februari 1944 te Utrecht
- Wim Beerman op 6 juni 1944 in de duinen bij Overveen
- Theo Dobbe op 5 september 1944 (dolle dinsdag) in Dieren
- Johannes Post op 16 juli 1944 in de duinen bij Overveen
- Jan Postma op 31 juli 1944 op de Waalsdorpervlakte
- Marinus Post op 17 november 1944 te Alkmaar
- Walraven van Hall op 12 februari 1945 te Haarlem
Oorlogsmisdadigers na de bezetting
- August Borms op 12 april 1946 te Etterbeek bij Brussel
- Anton Mussert op 7 mei 1946 op de Waalsdorpervlakte
- Hans Albin Rauter op 25 maart 1949 in Nederland
Referenties
Bronvermelding :