Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
The NeverEnding Story (film)
| The NeverEnding Story | ||
| Afbeelding gewenst | ||
| Regie | Wolfgang Petersen | |
| Productie | Bernd Eichinger Dieter Geissler | |
| Script | Michael Ende (boek) Wolfgang Petersen Herman Weigel | |
| Hoofdrollen | Noah Hathaway Barret Oliver Tami Stronach Moses Gunn Thomas Hill | |
| Muziek | Klaus Doldinger Giorgio Moroder | |
| Montage | Jane Seitz | |
| Cinematografie | Jost Vacano | |
| Distributie | Warner Bros. | |
| Uitgebracht | 6 april 1984 | |
| Genre | Fantasy | |
| Lengte | 94 – 102 minuten | |
| Taal | Engels | |
| Land | Duitsland Verenigde Staten | |
| Nominaties | 11 | |
| Prijzen | 7 | |
| Vervolg | The NeverEnding Story II: The Next Chapter | |
| IMDb-profiel | ||
The NeverEnding Story (originele titel Die unendliche Geschichte) is een Duits-Amerikaanse fantasyfilm uit 1984, gebaseerd op het boek Het oneindige verhaal van Michael Ende. De film werd geregisseerd door Wolfgang Petersen. Hoofdrollen werden vertolkt door Barret Oliver, Noah Hathaway en Tami Stronach.
De film was bij uitkomst de duurste film ooit gemaakt buiten de Verenigde Staten of de Sovjet-Unie.[1]
Plot
De film begint met Bastian Bux, een jongen met een hoop fantasie. Dit tot ongenoegen van zijn vader. Op een dag wordt hij op weg naar school achternagezeten door een groep pestkoppen. Hij vlucht voor hen een boekwinkel binnen. Daar vindt hij een boek getiteld “Het oneindige verhaal”. Ondanks waarschuwingen van de boekhandelaar, Mr. Koreander, neemt hij het boek mee en begint het op een stil plekje te lezen.
Het boek vertelt over een fantasiewereld genaamd Fantasia, die wordt bedreigd door een mysterieuze kracht genaamd "het niets". Dit niets verslindt alles en iedereen op zijn pad. De inwoners van Fantasia vragen de keizerin om hulp, maar zij is erg ziek en niet in staat iets te doen. De jonge krijger Atreyu wordt erop uitgestuurd om een manier te vinden om de keizerin te genezen en het niets te stoppen.
Atreyu begint zijn zoektocht in het moeras der droefenis om advies te vragen van de oude Morla. Op weg naar Morla sneuvelt zijn paard in het moeras. Atreyu vindt Morla, maar die moet hem het antwoord op de vraag hoe hij het niets kan stoppen schuldig blijven. Wel vertelt hij Atreyu dat het Zuidelijke Orakel mogelijk het antwoord weet. Atreyu reist naar dit orakel met behulp van de geluksdraak Falkor. Bij het orakel ontmoet hij twee oude gnomen, Engywook en Urgl. Engywook bestudeert het orakel al jaren, en geeft Atreyu advies over hoe hij door de twee poorten kan komen die naar het orakel leiden.
Tijden het lezen van het boek wordt het voor Bastiaan steeds duidelijker dat de personages in het boek op een of andere manier afweten van zijn bestaan. Zo horen ze het een paar keer wanneer hij wat zegt, en ziet Atreyu hem in de spiegels van de tweede poort.
Atreyu vindt het orakel, dat hem vertelt dat het niets direct verbonden is met de ziekte van de keizerin. De keizerin moet eens in de zoveel tijd een nieuwe naam krijgen van een mensenkind, anders zal ze sterven en Fantasia ophouden te bestaan. Atreyu moet zo'n kind vinden buiten Fantasia. Atreyu en Falkor proberen daarom de grens van Fantasia te bereiken. Ze moeten hun tocht noodgedwongen opgeven omdat het niets hun de weg verspert. Atreyu en Falkor raken elkaar kwijt, waarna Atreyu een wolfachtig wezen ontmoet genaamd Gmork. Die vertelt hem dat Fantasia geen grenzen kent, daar het land bestaat uit de fantasie en dromen van mensen. Het niets is een vertegenwoordiging van het feit dat men geen tijd meer heeft voor fantasie, en dat het daarom deze wereld vernietigt. Atreyu verslaat Gmork in een gevecht.
Nadat Atreyu Falkor heeft teruggevonden, gaan ze naar de Ivoren Toren waar de keizerin woont. Het is het laatste stuk van Fantasia dat nog bestaat. De keizerin onthult dat Atreyu geslaagd is in zijn opdracht om een mensenkind te vinden die hen kan helpen. Voor Bastiaan wordt is het duidelijk dat ze over hem praat. Hij is echter nog niet overtuigd dat hij de loop van het verhaal kan veranderen. Pas wanneer het niets de Ivoren Toren begint te vernietigen roept hij de nieuwe naam voor de keizerin, en stopt de vernietiging.
Het wordt donker, en Bastiaan komt oog in oog te staan met de keizerin. Ze moedigt hem aan om met zijn eigen fantasie haar rijk weer te herstellen. Bastiaan herstelt Fantasia. Vervolgens gaan hij en Falkor naar de echte wereld om wraak te nemen op de pestkoppen uit het begin van de film.
Rolverdeling
| Acteur | Personage | Opmerkingen |
|---|---|---|
| Barret Oliver | Bastian Balthazar Bux | |
| Noah Hathaway | Atreyu | |
| Tami Stronach | Childlike Empress | |
| Alan Oppenheimer | Rock Biter, Falkor, Gmork & de verteller | stem |
| Thomas Hill | Mr. Koreander | |
| Deep Roy | Teeny Weeny | |
| Tilo Prückner | Nighthob | |
| Moses Gunn | Cairon | |
| Sydney Bromley | Engywook | |
| Patricia Hayes | Urgl | |
| Gerald McRaney | Mr. Bux |
Achtergrond
Verschillen met het boek
Omdat de film maar de helft van het boek beslaat, zijn enkele plotwendingen en personages aangepast of weggelaten uit het verhaal. Ook zijn enkele personages weggelaten omdat het met de filmtechnieken van destijds nog niet mogelijk was hen goed neer te zetten. Hun rollen zijn aan andere personages gegeven.
- De film toont Bastians relatie met zijn vader en zijn problemen met drie pestkoppen, terwijl hij in het boek al direct aan het begin de boekhandel van Mr. Koreander in komt rennen.
- De voorstelling van het Niets is anders (zie volgende kopje)
- In het boek kan het paard van Atreyu, Artax genaamd, spreken. In de film niet.
- In de film wordt Atreyu ontvangen door Cain (een mensachtige) in de Ivoren Toren. In het boek loopt Cain (een centaur) naar de stam van Atreyu.
- In het boek heet de stam van Atreyu "Groenhuiden" omwille van hun groene huid. In de film worden ze aangeduid als "praire mensen" en hebben ze een blanke, ietwat getaande huid.
- In de film wordt Atreyu door geluksdraak Falkor gered uit het "Moeras der Droefheid". In het boek geraakt Atreyu op eigen kracht uit het moeras. Hij vindt Falkor in het web van "Ygramul De Vele". Ygramul blijkt te bestaan uit een enorme zwerm giftige horzels. De zwerm spant een web (vergelijkbaar met een spinnenweb). Iedereen die door Ygramul wordt gestoken, sterft binnen het uur, tenzij het slachtoffer er zichzelf van kan overtuigen om te transporteren naar een andere plaats. Atreyu slaagt hierin door te denken aan het Zuidelijk Orakel. Falkor zit ook gevangen in het web, maar komt dankzij Atreyu te weten hoe hij kan ontsnappen. Daarom denkt hij ook aan het Zuidelijk Orakel en worden beiden getransporteerd.
- In het boek heeft weerwolf Gmork Atreyu bijna te pakken in het "Moeras der Droefheid". In het boek is Gmork Atreyu wel op het spoor in dat moeras, maar vindt hem niet. Omdat Atreyu wordt getransporteerd, houdt het spoor dan ook op.
- In de film geraken Atreyu en Falkor gescheiden wanneer ze te dicht in de onweerwolken van het Niets komen. Hierdoor valt Atreyu van de rug van Falkor. In het boek worden ze gescheiden door de onweerwolken die worden veroorzaakt door de eeuwige ruzie tussen de vier windgoden.
- In de film hebben de Sfinksen van de eerste toegangspoort naar het Zuidelijk Orakel gesloten ogen. Zij openen zodra iemand hen nadert. Wanneer de passant te weinig zelfvertrouwen heeft, zullen de Sfinksen hem met een soort van laserstraal doden. In het boek zijn de ogen reeds geopend. De Sfinksen sturen via telepathie "alle vragen van de wereld" naar de passant. De passant zal verstijven en voor eeuwig stil blijven staan om de antwoorden in zijn gedachten te zoeken. Enkel voor iemand die voldoende kennis heeft, zullen de Sfinksen hun ogen sluiten, wat zij voor Atreyu doen (hoewel het eerder aannemelijker is dat zij dit doen omwille van AURYN). Bovendien zijn er in het boek drie poorten en in de film slechts twee.
- De rol van AURYN (zie bij onderstaande kopje) is in de film niet zo duidelijk als in het boek. In het boek wordt het voornamelijk belangrijk in het tweede deel.
Het Niets
Het Niets heeft in zowel de film als in het boek ongeveer dezelfde oorzaak. Het start bij het volwassen worden van een kind waardoor het zijn fantasie en imaginaire leefwereld/imaginaire vriendjes/... stilaan verliest. De hersenen van een mens hebben diverse functies. In een deel van de hersens zit een soort "fictieve leefwereld" waarmee de mens een oneindige fantasie kan opbouwen. Een ander deel van de hersens houdt zich bezig met de "reële leefwereld" waarin hij zich werkelijk bevindt. Kinderen hebben een grote fantasie, maar door het ouder worden wordt deze verdrongen door de "reële leefwereld". Fantasiën en bijhorende herinneringen gaan door het ouder worden verloren en gaan op in het niets en worden afgedaan als een soort van menselijke leugen.
Door herinneringen, fantasiën opnieuw te beleven, nieuwe fantasiën te maken, ... blijft het oneindige rijk van Fantasia bestaan. Dat heeft wel een keerzijde: want iemand die steeds in een fantasiewereld leeft, heeft geen gevoel meer met de realiteit. Dit is wat het tweede deel van het boek beschrijft waarin Bastiaan het rijk van Fantasia letterlijk binnendringt en zo zijn eigen werkelijke identiteit (en gevoel met de werkelijke leefwereld) verliest. Dit tweede deel is dus niet aanwezig in de film.
Het Niets is niet in staat om alles te vernietigen: een fantasie kan overslaan in een uitvinding, en sommige uitvindingen worden daadwerkelijk uitgevoerd in de echte wereld. Over zaken uit de echte wereld kan men dan ook weer verder fantaseren. Op die manier is het Niets dan ook een soort van toegangspoort. Het wezen Gmork is één van de weinigen die zonder problemen kan reizen tussen de twee werelden. In de film kan men Gmork aanzien als de vader van Bastiaan die wil dat zijn zoon niet meer langer dagdroomt (of een (hersen)deel van Bastiaan). In het boek is het minder duidelijk hoe Gmork er in realiteit uitziet, maar mogelijk is het hier ook een (hersen)deel van Bastiaan: het is in ieder geval een wezen dat tracht om mensen te doen stoppen met fantaseren, dromen, ...
Enkele belangrijke verschillen van de manier waarop het Niets in de film wordt neergezet ten opzichte van het boek:
- In de film verschijnt het als een formatie zware onweerswolken met sterke windvlagen/orkanen die wordt gecreeerd door mensen zonder dromen of fantasie (In het begin van de film zegt de vader onrechtstreeks tegen Bastiaan dat het hoog tijd wordt dat deze laatste uit zijn fantasiewereldje moet stappen en zich gereed moet maken voor het echte leven.) De wind is zo krachtig dat het alles meesleurt wat het tegenkomt (inclusief aardlagen). Hierdoor brokkelt Fantasia af. Tegen het einde van de film is alles verwoest en blijft er nog 1 zandkorrel over van het rijk.
- In het boek bestaat het Niets eerder uit een soort van "zwarte gaten" die groter worden. Iedereen die geen geloof of hoop meer heeft, voelt zich aangetrokken tot de "zwarte gaten" en springt er in. De "zwarte gaten" zijn een soort van doorgang naar de echte wereld, maar zo goed als niets uit Fantastica is resident tegen de transformatie. Daarom belanden ze in de echte wereld als een menselijke leugen en worden ze vergeten.
De Ivoren Toren en AURYN
De Ivoren Toren is het hart van Fantasia waar de kleine keizerin woont. Zij is ziek en haar rijk brokkelt af omwille van het Niets. Krijger Atreyu wordt op pad gestuurd om een remedie te zoeken: uiteindelijk blijkt dat hij in contact moet komen met een mensenkind dewelke de keizerin een nieuwe naam moet geven. Daardoor zullen er door dat mensenkind terug fantasiën worden ontwikkeld en zal Fantasia terug uitbreiden. (Hieruit mag men afleiden dat "de Ivoren Toren" dat deel in de hersenen is dat instaat voor het aanmaken van een fantasie.)
AURYN is een talisman. Het is een amulet bestaande uit twee slangen die elkanders staart opeten, een variant op de ouroboros. Het is een magische hanger en degene die het draagt, spreekt in naam van de keizerin. Dit betekent dat deze persoon door ieder wezen, mooi of lelijk, goed of slecht, zal worden gerespecteerd. Anderzijds mag de drager zich in principe niet bemoeien met anderen en tellen zijn eigen wensen niet mee. Dit betekent voor Atreyu dat hij bijvoorbeeld machteloos moet toezien hoe de Moerassen der Droefheid zijn paardje Artax claimen.
Voor mensen, zoals Bastiaan, werkt AURYN echter anders dan voor Fantastische wezens. Ze kunnen met het teken wensen wat ze willen, maar verliezen hierbij telkens een herinnering. De nefaste kracht van AURYN op mensen wordt in de film niet aangehaald gezien dit in het tweede deel van het boek duidelijk wordt. Voor meer informatie, zie het artikel over het boek.
In de film wordt de kracht van AURYN goed duidelijk omdat Atreyu het gebruikt om de Ivoren Toren terug te vinden nadat Fantasia werd vernietigd. Het boek vermeldt dat de Ivoren Toren het centrum is van Fantásia, maar gezien Fantásia geen grenzen heeft, is het centrum (en de Ivoren Toren) dus overal en kan AURYN je er meteen naar toe leiden.
Productie
De film behandelt alleen de eerste helft van het boek. Het merendeel van de opnames vond plaats in Duitsland. Alleen de scènes met Barret Oliver werden opgenomen in Vancouver, Canada.
Toen de film uitkwam, was Ende zeer teleurgesteld. De filmmakers hadden het boek volgens hem onvoldoende gevolgd, en alle psychologische thema's eruit gehaald. Via een rechtszaak trachtte hij de film te verhinderen of een naamswijziging af te dwingen, maar dit verloor hij. Wel werd zijn naam uit de aankondiging verwijderd (maar niet uit de aftiteling).[2]
Muziek
De muziek voor The NeverEnding Story werd gecomponeerd door Klaus Doldinger van de Duitse jazzgroep Passport. De gelijknamige titelsong voor de Noord-Amerikaanse uitgave van de film werd gecomponeerd door Giorgio Moroder, met tekst van Keith Forsey. Het nummer wordt gezongen door Limahl.
Invloed op andere media
- De Amerikaanse rockband Bayside gebruikt citaten uit de film als titels voor hun nummers, zoals "They look like strong hands" en "They're not horses, they're unicorns."
- De Amerikaanse rockband Atreyu is vernoemd naar het personage Atreyu.
- In 2002 bracht de band Dragonland een powermetal-versie uit van de titelsong van de film.
Ontvangst
De film werd met positieve reacties ontvangen, en scoort momenteel 82% op Rotten Tomatoes.[3] Filmkritikus Roger Ebert gaf de film drie sterren, met name voor de visuele effecten.[4]
Ondanks de goede kritieken, deed de film het niet al te best in de box office. De film bracht $20.158.808 op, tegen een budget van $27.000.000.[5] Toen de film op video werd uitgebracht, werd het echter een van de best verkochte films ooit.
Prijzen en nominaties
| jaar | prijs | categorie | genomineerde(n) | uitslag |
|---|---|---|---|---|
| 1984 | Golden Screen | - | - | gewonnen |
| 1985 | Saturn Award | Beste optreden door een jonge acteur | Noah Hathaway | gewonnen |
| Beste fantasyfilm | - | genomineerd | ||
| Beste muziek | Giorgio Moroder, Klaus Doldinger | |||
| Bavarian Film Award | beste productie | Bernd Eichinger, Dieter Geissler, Günter Rohrbach | gewonnen | |
| International Fantasy Film Award | beste film | Wolfgang Petersen | genomineerd | |
| Film Award in Gold | Outstanding Individual Achievement: Production Design | Rolf Zehetbauer | gewonnen | |
| Young Artist Award | Beste familiefim – avontuur | - | genomineerd | |
| Best Young Actor in a Motion Picture - Musical, Comedy, Adventure or Drama | Noah Hathaway | |||
| Best Young Actor in a Motion Picture - Musical, Comedy, Adventure or Drama | Barret Oliver | |||
| Best Young Supporting Actress in a Motion Picture Musical, Comedy, Adventure or Drama | Tami Stronach |
Externe link
The NeverEnding Story in de Internet Movie Database (en)
| Referenties: |
|