Syndroom van Guillain-Barré

Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Hippokrateshoef.

Wikisage is niet aansprakelijk voor eventuele onjuistheden of toepassing van de in dit lemma gegeven medische informatie.    lees meer

Het syndroom van Guillain-Barré oftewel Guillain-Barré-syndroom oftewel GBS oftewel Landry-Guillain-Barré-Strohl-syndroom oftewel syndroom van Landry-Guillain-Barré-Strohl oftewel polyradiculoneuropathie is een vorm van polyneuropathie. Het is een perifere zenuwaandoening; de axonen degenereren en er vindt demyelinisatie plaats (myeline is een substantie die zenuwen omhult, beschermt en helpt bij prikkeloverdracht).

De oorzaak is vaak een auto-immuunreactie na een infectie, operatie of vaccinatie. Meestal geneest de patiënt na een tijdje vanzelf, maar soms is de aandoening chronisch. Er is dan sprake van chronisch inflammatoire demyeliniserende polyneuropathie oftewel CIDP.

In Nederland wordt jaarlijks ongeveer 1 op de 100.000 mensen getroffen door GBS.

Verschijnselen

Onder andere:

• tintelingen en gevoelsverlies (beginnend in de benen; later ook in de armen)
• moeite met lopen

• slikproblemen
• snel toenemende spierzwakte
• ademhalingsproblemen
• verlies van reflexen
• spierverlamming

Typen

Er zijn vier typen GBS:

1. Gemengd motorisch-sensibel type; gevoelsstoornissen en verlammingsverschijnselen. Ongeveer 75% van de GBS-patiënten in Nederland heeft dit type
2. Puur motorisch type; naast wat tintelingen (gevoel) alleen spierverzwakking. Ongeveer 20% van de GBS-patiënten in Nederland heeft dit type
3. Syndroom van Miller-Fisher; spierzwakte begint in de oogleden, waardoor deze laag gaan hangen. Ook kan met moeite hebben met het bewegen van de ogen. De ziekte kan zich uitbreiden naar andere lichaamsdelen maar dit hoeft niet.
4. Een vorm van GBS waarbij spierzwakte begint in de keel, de tong en het gezicht. Uitbreiding kan plaatsvinden maar het hoeft niet.

Diagnose

Om de diagnose syndroom van Guillain-Barré te mogen stellen moet er voldaan worden aan enkele criteria:

• een snel opkomende spierzwakte of verlamming, in beide lichaamshelften ongeveer evenveel, die van beneden naar boven 'opstijgt'
• gevoelsstoornissen (meestal)
• verlies/vermindering van reflexen
• verhoogd eiwitgehalte in het vocht rondom het ruggenmerg
• aanwijzingen die duiden op zenuwveranderingen (gebaseerd op elektromyografie).

Daarnaast is het belangrijk dat andere oorzaken worden uitgesloten alvorens de diagnose GBS te stellen.

Verloop

GBS uit zich bij verschillende patiënten op verschillende manieren. Het algemene verloop is als volgt:

• De eerste fase: er treden verlammingsverschijnselen en gevoelsstoornissen op. De verschijnselen worden snel erger en bereiken hun maximum na twee tot drie weken. Bij een ernstige vorm van GBS treedt de spierverzwakking ook op in het hart, de ademhalingsspieren en de bloedvaten
• De tweede fase: ook wel plateaufase genoemd. De verschijnselen worden niet erger maar nemen ook niet af. Deze fase kan één tot vier weken duren, maar soms ook twee tot drie maanden
• De derde fase: oftewel de herstelfase. Deze periode kan tot drie jaar duren. Het lichaam moet weer wennen aan spieractiviteit, men moet dan ook voorzichtig zijn met sporten tijdens deze periode omdat spieren en pezen overbelast kunnen raken.

Behandeling

1. Het toedienen van immunoglobuline; een eiwit in het bloed dat een rol speelt bij afweerprocessen. Worden de immunoglobulines in het begin van de ziekte toegediend dan gaan ze verergering tegen.
2. Ziekenhuisopname. Goede verpleging en opvang terwijl men afwacht tot de verschijnselen verbeteren.

Belangrijk is van de verworven mogelijkheden op dagelijkse basis te onderhouden, met of zonder hulp van kinesitherapeut.

(Zie ook ons artikel over de Vereniging Spierziekten Nederland)

Trivia

Hoewel indertijd aangenomen werd dat de gedeeltelijke verlamming van Franklin Roosevelt (president van de VS 1933-1945) te wijten was aan polio, lijken de ziektesymptomen eerder op het syndroom van Guillain-Barré.