Federalisme in Bosnië en Herzegovina

Federalisme in Bosnië en Herzegovina is een complex systeem dat voortkomt uit de Dayton-akkoorden, die in 1995 werden ondertekend om een einde te maken aan de Bosnische oorlog. Het land is verdeeld in twee hoofdzakelijke entiteiten: de Federatie van Bosnië en Herzegovina en de Servische Republiek.

Structuur van de Federatie

Entiteiten

• Federatie van Bosnië en Herzegovina: Dit is een gedecentraliseerde federatie die voornamelijk bevolkt wordt door Bosniakken en Kroaten. De federatie bestaat uit tien autonome kantons, elk met hun eigen regering en wetgevende macht.
• Servische Republiek: Deze entiteit is meer gecentraliseerd en heeft ook zijn eigen regering en parlement.

Bestuurlijke indeling

De Federatie is verder onderverdeeld in tien kantons, waaronder Una-Sana, Tuzla en Sarajevo. Elk kanton heeft zijn eigen bevoegdheden en instellingen, zoals rechtbanken en politie.

Politieke instellingen

De Federatie heeft een president, twee vice-presidenten en een parlement dat uit twee kamers bestaat: het Huis van Afgevaardigden en het Huis van het Volk. De politieke vertegenwoordiging is gebaseerd op etnische groepen, wat leidt tot een complexe politieke dynamiek.

Politieke Dynamiek

Etnische vertegenwoordiging

De politieke structuur is ontworpen om de belangen van de drie belangrijkste etnische groepen (Bosniakken, Kroaten en Serven) te waarborgen. Dit heeft geleid tot een systeem waarin politieke partijen vaak etnisch georiënteerd zijn, wat de besluitvorming kan bemoeilijken.

Conflicten en hervormingen

Er zijn regelmatig spanningen tussen de verschillende etnische groepen, vooral over de vertegenwoordiging in de federale instellingen. Pogingen tot hervormingen zijn vaak tegengewerkt door nationalistische partijen die vrezen dat hun belangen niet adequaat worden vertegenwoordigd.