Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Erik Andriesse
| Erik Andriesse | ||
| Afbeelding gewenst | ||
| Persoonsgegevens | ||
| Volledige naam | Erik Bart Andriesse | |
| Pseudoniem | Eric Andriesse | |
| Geboren | 17 juni 1957 | |
| Geboorteplaats | Bussum | |
| Overleden | 23 maart 1993 | |
| Overlijdensplaats | Amsterdam | |
| Beroep(en) | kunstschilder en keramist | |
| Oriënterende gegevens | ||
| Jaren actief | 1983 - 1993 | |
| Stijl(en) | Nieuwe Wilden | |
 Informatie over deze kunstenaar bij het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie
| ||
| Website | ||
Erik Andriesse (Bussum, 1957) – (Amsterdam, 1993) was een Nederlands kunstschilder en beeldend kunstenaar.
Hij behoorde tot de Nederlandse stroming van de Nieuwe Wilden. In 1988 won hij de eerste prijs grafiek van de Prix de Rome.
Andriesse was al op jonge leeftijd een gedreven beeldend kunstenaar. Het scheppend bezig zijn was voor hem een levensvoorwaarde, een vanzelfsprekendheid, zoals eten en slapen dat zijn. Geen wonder dat hij zich als autodidact wist te ontwikkelen. Op zijn vijftiende had hij al een eerste galerie-tentoonstelling, terwijl hem op zijn eenendertigste de eer van een eenmanstentoonstelling in het Amsterdamse Van Gogh museum te beurt viel.
Tijdens en na zijn verblijf aan de toenmalige Ateliers '63 (1975 - 1977) traden al zijn geliefde onderwerpen naar voren: bloemen en dieren. Het sleutelwoord was figuratie, geheel strijdig met de artistieke trend van dat moment. Andriesse wilde zich meten met door hem bewonderde voorgangers en collega's, zoals Pablo Picasso, Melle, Carel Willink en Floris Verster.
Als colorist pur sang waren bloemen het favoriete onderwerp van Andriesse, die in de enorme verscheidenheid van de natuur zijn belangrijkste leermeester zag. Grote bewondering oogstte hij met zijn reeks monumentale portretten van bloemen, waarbij de keuze van uitheemse soorten opvalt. Het ging hem hierbij niet zo zeer om een exacte weergave van de bloem. Hij gebruikte de vormen als excuus om zijn schilderkunstige mogelijkheden te onderzoeken. Het gemak waarmee dit gebeurde is maar schijn. Dat schijnbare gemak onderscheidde hem van anderen, die de betekenis van hun werk niet in de beeldende kunst zelf zoeken.
Andriesse gaf in zijn werk voortdurend blijk van een fascinatie door de dood. Echter niet met een deprimerende of macabere doodsgrijns, maar veel meer als een vrolijke relativering van onze vergankelijkheid. In zijn atelier maakte hij honderden studies van schedels.Tijdens een werkperiode in het Zoölogisch Museum Amsterdam maakte hij in 1990 talrijke werken met skeletten. Hij plaatste de skeletten in wervelende composities, gaf ze individualiteit en beweging mee en blies ze zo nieuw leven in.
In 1992 begon hij tijdens een verblijf aan het Europees Keramisch Werkcentrum in Den Bosch met het vervaardigen van keramiek. Het leidde tot een ongekende productie van een serie schalen en vazen, waarin hij op speelse wijze motieven van dieren, skeletten en schedels verwerkte.
In 1993 overleed Erik Andriesse plotseling aan een hersenbloeding.
Tentoonstellingen
- 2015 Erik Andriesse: de onbekende keramiek, Stedelijk museum Den Bosch[1]
- 2003 Erik Andriesse, Gemeentemuseum Den Haag[2]
- 2003 Erik Andriesse, De Pont[3]
Onderscheidingen
- Prix de Rome, grafiek, 1988
Externe link
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
