2 Tone

Punk
Stilistische oorsprong	R&B, rock-'n-roll, country, en rockabilly, garagerock, fratrock, psychedelic rock, pubrock, glamrock, en protopunk
Culturele oorsprong	Midden jaren 70 VS, Australië en Verenigd Koninkrijk.
Vaak toegepaste instrumenten	Gitaar - Basgitaar - Drumstel
Populariteit	Staat hoog in het VK, elders is succes wat minder. Redelijk succes van powerpop, ska-punk en 2 Tone
Afgeleide varianten	Alternatieve rock - Noiserock - Emocore - Mathrock - Gothic rock - Postpunk - Postpunkrevival - Grunge
Subgenres
Alcopunk - Anarcho-punk - Artpunk - Christian punk - Crustcore - D-beat - Garagerock - Hardcore - Horrorpunk - New wave - Oi! - Poppunk - Skatepunk - Streetpunk
Fusiongenres
Anti-folk - Celtic punk - Deathrock - Funkcore - Jazzpunk - Psychobilly - Queercore - Ska-punk - 2 Tone - Cowpunk
Verwante onderwerpen
Geschiedenis - Cassettecultuur - DIY - Punkfilms - Fanzine - Kleding

2 Tone was een Brits muzieklabel waarop voornamelijk singles van ska-(beïnvloede) bands verschenen. Het bestond tussen 1979 en 1986

Het begin

In 1979 brengen de Specials hun debuutsingle Gangsters uit in een oplage van 5000 exemplaren op het indielabel Rough Trade; als de vraag groter wordt dan het aanbod en bandleider Jerry Dammers teleurgesteld raakt in de manier waarop veel platenlabels te werk gaan besluit hij er zelf een op te richten; 2 Tone, met z'n zwart-witte blokjesmotief en een naar de jonge Peter Tosh gemodelleerde mascotte (Walt Jabsco). Jerry sluit een distributiedeal met Chrysalis die hem in de mogelijkheid stelt om ook singles van andere bands uit te brengen. De eerste staat in feite op de B-kant; vanwege de vraag naar The Selecter (een opgepoetste demo uit 1977 van o.a. Specials-drummer John Bradbury en Neol Davies) wordt een gelijknamige band uit de grond gestampt. Ook Madness krijgt een contract voor een single aangeboden nadat zanger Suggs, bij wie Jerry overnacht na afloop van een concert in de Londense Hope & Anchor, hem een demo toespeelt. Gedrieën brengen ze op 21 juli 1979 in de Electric Ballroom een voorproefje van de tournee die ze in het najaar zullen ondernemen. De formule is simpel; de Selecter warmt het publiek op, Madness brengt het in vervoering en de Specials zijn de hoofdact. Dexy's Midnight Runners, met wie de Specials dan al enkele malen hebben opgetreden, staan ook op de affiche maar komen niet opdagen.

2 Tone-tournee

Op het moment dat de 2 Tone-tournee van start gaat hebben alle drie de bands top 20 hits op zak; de Selecter met On My Radio, Madness (inmiddels onder contract bij Stiff) met The Prince en de Specials met A Message To You Rudy. De tournee is een groot succes, ondanks incidenten met rechtsextremisten, en het lijkt wel alsof heel Engeland onder een zwart-witgeblokt deken is bedekt. In november 1979 zijn de 2 Tone bands in Top of the Pops te zien, ware het niet dat de Selecter met een archiefopname is vertegenwoordigd vanwege de voorbereidingen op het concert in Cardiff. Madness heeft een Amerikaanse tournee op het programma staan en neemt op 14 november afscheid in Schotland; hun vervangers zijn Dexy's die voor een dosis soul zorgen maar een contract aan zich voorbij laten gaan. Over het niet in zee gaan met 2 Tone zeggen de heren (vergelijk; Kevin Rowland) in New Musical Express "We willen niet bij andermans beweging horen, we zijn zelf een beweging".

Ook UB40 verwerpt elke associatie met 2 Tone, ondanks het feit dat de boys from Birmingham regelmatig voor de Selecter opwarmt; ze zijn geen skaband maar een reggaeband. Niet voor niets vertelt saxofonist Brian Travers aan NME "De ska van vandaag is de reggae van morgen, en dan zullen de 2 Tone-fans naar ons luisteren".

Wie wel ja zeggen tegen 2 Tone zijn The Beat en The Bodysnatchers; eerstgenoemde band rond zanger/gitarist Dave Wakeling en toaster Ranking Roger brengen een single uit (een cover van Smokey Robinson & The Miracles' Tears Of A Clown) waarna ze zelf een label oprichten (Go Feet) en een 2 Tone-achtige deal sluiten met Arista.

The Bodysnatchers zijn pas aan hun tweede optreden toe als ze in november 1979 worden gecontracteerd en een aanbod krijgen om met The Selecter te gaan toeren. Als voorproefje is er het oudejaarsconcert in de Dingwall's waarbij de band met zangeres Rhoda Dakar de jaren zeventig uitluidt en de Selecter de jaren 80 inwijdt. De Specials en Madness komen ook een kijkje nemen.

Het skamonster

Begin 1980 wil Elvis Costello, producer van het debuutalbum van de Specials, een single uitbrengen op 2 Tone als overbrugging naar zijn nieuwe label F-Beat maar Warner, distributeur van het opgeheven Radar, steekt daar een juridisch stokje voor en dus mag I Can't Stand Up For Falling Down niet op het zwart-witgeblokte label verschijnen. Het zijn echter de fans die aan het langste eind trekken want op het moment van de uitspraak zijn de 2 Tone-persingen nog gewoon in omloop.

Het vrijgekomen serienummer TTS7 wordt gebruikt voor de live EP van de Specials die in februari 1980 de Britse top 40 aanvoert. De heren zijn op dat moment op tournee in Amerika maar Jerry zit er niet op te wachten om hiervoor uit bed te worden gebeld; 2 Tone is in zijn ogen een monster geworden waar hij geen grip meer op heeft, hij had het opgezet om een platform te bieden voor moderne dansbare muziek en heel toevallig brak er een ska-revival uit.

Ook bij de Selecter is men van mening dat de skagolf uit de hand is gelopen; in een persverklaring reppen ze over zakenhaaien die met een enorme voorraad badges zitten "waarvan we hopen dat geen hond ze koopt" en bands die denken dat ze alleen in aanmerking komen voor een 2 Tone-contract als ze op ska overstappen.

De tweede 2 Tone-tournee gaat van start op het moment dat het debuutalbum van de Selecter (Too Much Pressure) en de geremixte single Missing Words in de schappen liggen. De Bodynatchers beginnen als bottom of the bill maar wanneer Holly & The Italians door het publiek worden weggepest (wat de Selecter ook betreurt) schuiven de dames een plekje op; in maart scoren ze een top 30-hit met Let's Do Rocksteady. Nieuw in de tournee zijn The Swinging Cats die ska met latin en calypso vermengen maar de helft van de bezetting binnen de kortste keren ziet opstappen. Zangeres Val, met wie Jerry Dammers dan uitgaat, wordt vervangen door Jayne de la Swing.

Ter overbrugging naar hun tweede album brengen de Specials in mei de single Rat Race uit; de bijbehorende videoclip wordt in de ban gedaan omdat Jerry zich heeft verkleed als een angstaanjagende schooljuffrouw, maar desondanks wordt het wederom een top 10-hit. In juni touren ze samen met de Bodysnatchers en de Amerikaanse new-wave formatie The Go-Go's (die tussendoor ook een aantal voorprogramma's doen bij Madness).

Het begin van het einde

In juli bestaat 2 Tone een jaar; Jerry wil dat vieren met een groot concert maar de gemeente weigert toestemming te verlenen en omdat alle bands een volle agenda hebben wordt het jubileum afgeblazen. Daar komt ook nog eens bij dat de Selecter het label verlaat en nu rechtstreeks bij Chrysalis onder contract staat (vandaar dat Pauline Black haar gleufhoed afzet).

De Swinging Cats brengen een single uit (Away) die door de NME wordt gekraakt ("Wordt er bij 2 Tone soms niet meer op kwaliteit gelet ?") en als eerste 2 Tone-release de top 40 niet haalt. Als ook Jayne opstapt en het inwerken van haar opvolgster mislukt schuift percussionist Chris Long (die ook DJ-t onder het pseudoniem The Rhythm Doctor) zichzelf naar voren.

In september gaan ze op tournee met de Specials die dan eindelijk het experimentele More Specials uitbrengen waarvan Stereotype de eerste single is.

Tijdens het concert in Cambridge op 9 oktober daagt Chris Long het overhitte publiek uit en worden Terry Hall en Jerry Dammers gearresteerd wegens aanzetten tot geweld. De Specials besluiten om te stoppen met de grote tournees, en de Swinging Cats gaan uit elkaar.

Ondertussen zijn de singles Easy Life van de Bodysnatchers en Sea Cruise van Rico Rodriguez verschenen. De Bodysnatchers weten geen vervolg te geven aan het top 30-succes van Let's Do Rocksteady en krijgen ruzie over de richting die ze willen inslaan (politiek geladen reggae of gewoon leuke popliedjes); eind oktober geven ze hun afscheidsconcert in de Camden Music Machine. Voor de ervaren trombonist Rico Rodriguez, die met zowel de Specials, de Selecter als met Madness heeft gespeeld, is 2 Tone een uitkomst nadat Island eerder dat jaar zijn contract niet wilde verlengen.

In december doorbreken de Specials hun ingelaste rustpauze om in Top Of The Pops hun nieuwe single Do Nothing te playbacken; op de B-kant staat een toepasselijke cover van Bob Dylan's Maggie's Farm.