Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Pour vos beaux yeux
| Pour vos beaux yeux | ||
| Afbeelding gewenst | ||
| Regie | Henri Storck | |
| Script | Félix Labisse | |
| Hoofdrollen | Hanry Van Vyve, Félix Labisse, Ninette Labisse, Alfred Courmes | |
| Uitgebracht | 1929 | |
| Genre | Korte film | |
| Lengte | 6'31" | |
| Taal | Frans | |
| Land | België | |
| IMDb-profiel | ||
Pour vos beaux yeux (1929) is een stille film van Henri Storck en behoort tot de eerste avant-gardistische, experimentele films van België.
De film
Pour vos Beaux Yeux of, Voor uw Mooie Ogen, is één van de eerste films van Henri Storck en werd gemaakt in samenwerking met zijn vriend Felix Labisse, een schilder die het scenario schreef. Pas terug uit Parijs werd Storck bij het maken van deze korte meditatie op de blik beïnvloed door de Franse cineast Luis Buñuel die een jaar eerder Un chien andalou (1929) maakte in samenwerking met Salvador Dalí met als bekendste scène het oog dat wordt doorgesneden met een scheermesje. Niet voor gevoelige kijkers!
Pour Vos Beaux Yeux toont ons in 7 minuten en 75 shots een meditatie op de blik. Een jonge man vindt een glazen oog en dit kleine maar fascinerende gegeven leidt ons binnen in een wereld van de optische obsessie. Het personage wankelt tussen aantrekking en afstoting voor het oog (bekeken worden en bekijken) en op die manier wordt ook op het medium film lustig gereflecteerd. Want wie kijkt naar wie, doorheen welke ogen? Henri Storck flirt – net zoals zijn inspirator Louis Buñuel – duidelijk met het Surrealisme, een stroming die in de jaren ’20 en ’30 een deel van de historische avant-garde belichaamde. Dit maakt de film nog mysterieuzer en aantrekkelijker. De fascinatie sluipt ongewild binnen. Na een mislukte poging om het oog te verkopen aan een opticien, belandt het oog in een doosje, een postpakket, klaar om de wereld te gaan bekijken, althans dat suggereren de beelden van talloze landkaarten die we eerder te zien kregen. Maar hoe verder je wordt meegedreven in dit visuele experiment, hoe meer de ogen lijken te kijken naar een innerlijke wereld. Het postpakket wordt niet aanvaard en dus blijft het oog in het bezit van het hoofdpersonage die besluit een rituele dans uit te voeren rond het gevonden object. Ironisch genoeg draagt hij hiervoor een masker: wil hij zich verbergen en hiermee niet langer gezien worden door het starende maar desondanks onpersoonlijke oog? Of is het enkel een nabootsing, de eigen depersonalisering om hiermee gelijk te staan aan het object waardoor hij gefascineerd raakte. Het masker verdwijnt, en hiermee ook het oog, daar het personage er zich op zet. Rest ons nog een delirium van ogen, beelden die ons lijken aan te kijken.
Deze film heeft lange tijd op de bodem van de vergeetput gelegen maar onlangs bracht Cinematek een dvd uit met enkele Belgische avant-gardistische cinemakunstenaars waaronder Henri Strock en Dekeukelaire. Nu is het pareltje dus voorgoed gedigitaliseerd en kan het zich in het collectieve geheugen nestelen.
referenties
- Pour vos Beaux Yeux op YouTube
- Henri Storck Fonds: http://www.fondshenristorck.be/index.php?lang=neederlands
- R. Maelstaf, Henri Storck: Mens en Kunstenaar, Cinéclubs, Brussel, 1972.