Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Joanna Southcott

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 21 jun 2024 om 15:43
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Joanna Southcott (ook geschreven als Southcote) (Gittisham, Devon, 25 april 1750Londen, 27 december 1814) was een Britse mysticus.

Leven

Joanna Southcott groeide op in een arme boerenfamilie in het kleine dorp Gittisham. Zij leidde aanvankelijk een relatief onopvallend leven. Ze werkte als dienstmeid voor verschillende rijkere families in Londen en later als winkelbediende.

In 1792 beweerde Southcott dat ze een goddelijke roeping ontving en begon ze zichzelf te zien als een speciale boodschapper van God. Vanaf 1801 beweerde zij dat ze de „vrouw, bekleed met de zon” was, uit het Bijbelboek Openbaring (12:1).

Zij begon talloze profetieën en openbaringen te schrijven, waarin ze beweerde inzicht te hebben in toekomstige gebeurtenissen en het goddelijke plan. Om financiële steun te krijgen voor haar beweging, begon Southcott zegels met de initialen ’JC’ te verkopen aan haar volgelingen. Ze beweerde dat het bezitten van deze zegels bescherming zou bieden tegen het naderende goddelijke oordeel. Er waren slechts 144.000 plaatsen, dus waren de zegels erg gegeerd. De zegels werden verkocht voor een bedrag van 12 shilling, wat haar aanzienlijke inkomsten opleverde en haar beweging financierde.

In 1804 organiseerden een groep geestelijken en anderen een ’rechtszaak’ over haar geschriften. 24 ’gekozen’ mannen (blijkbaar met dat doel geselecteerd) verklaarden dat de geschriften van goddelijke oorsprong waren. Dit veroorzaakte een Southcott-manie, waardoor over heel Engeland Sothcott-genootschapppen georganiseerd werden.

In 1814 verkondigde zij op 64-jarige leeftijd dat ze zwanger was van de Heilige Geest en zij op 19 oktober 1814 zou bevallen van Shiloh [Silo] uit Genesis 49:10, de Messias. Deze aankondiging trok veel aandacht en controverse. Ondanks de onwaarschijnlijkheid van een natuurlijke zwangerschap op haar leeftijd, bleven haar volgelingen trouw.

Joanna Southcott bereidde zich voor op de geboorte, maar overleed op 27 december 1814. De zwangerschap is heel omstreden. Haar lichaam werd na haar dood onderzocht en er waren geen bewijzen van een fysieke zwangerschap. Sommige rapporten suggereerden dat het ging om een schijnzwangerschap (pseudocyesis) of over waterzucht. Volgelingen stelden dat de geboren Messias niet fysiek was en bovendien dadelijk in de hemel werd opgenomen. Anderen stellen dat de bewering over de zwangerschap vals was.

Na haar dood en de teleurstelling omdat er geen Messias was verschenen, nam het aantal volgelingen aanzienlijk af. Desondanks bleven enkele volgelingen, bekend als southcottians, haar leringen trouw en bleven ze haar geschriften bestuderen.

’Southcott box’

Joanna Southcott liet toen zij overleed een verzegelde houten kist na, met de instructie dat deze mocht worden geopend in een tijd van crisis, in het bijzijn van 24 anglicaanse bisschoppen (volgens andere versies 10 of 17 bisschoppen, maar men nam 24 aan als consensus, omdat in het boek Openbaring van Johannes ook sprake is van 24 ouderlingen). De kist zou de oplossing bevatten voor de problemen van de tijd. De bisschoppen zijn over het algemeen niet erg geneigd om hieraan mee te werken, wat tot frustratie leidde onder de southcottians.

In 1927 beweerde de ’psychisch onderzoeker’ Harry Price dat hij in het bezit was van de kist en zette zich aan het werk om deze te openen in het bijzijn van de bisschop van Grantham. Er wordt beweerd dat de doos voornamelijk alledaagse voorwerpen bevatte, waaronder een paardenhoefijzer, een pistool en een aantal papieren met profetieën. Deze opening werd echter door veel volgelingen als niet-legitiem beschouwd omdat de juiste procedure, volgens Southcotts instructies, niet was gevolgd. Price’s bewering dat hij de kist had, wordt in twijfel getrokken door southcottians en historici.

Southcottians blijven aansporen om de kist te openen, waarvan zij geloven dat dit de originele kist is. Een groep southcottians, genaamd the Panacea Society, opgericht in 1920, bleef hiervoor in de jaren 1960 en 1970 campagne voeren om bisschoppen te overtuigen om hieraan mee te werken om de kist in de juiste omstandigheden te kunnen openen. De plaats waar deze bewaard wordt, wordt pas bekend gemaakt wanneer er een afspraak is met de 24 bisschoppen.

Heden

Sommige aanhangers blijven haar geschriften bestuderen en haar nalatenschap voortzetten. Er blijven vandaag de dag een drietal groeperingen van Southcott-volgelingen: de ’Panacea Society’, de ’Christian Israelite Church’ en ’the House of David’. Sommige van haar voorspellingen werden opnieuw geïnterpreteerd of geclaimd te zijn vervuld op manieren die zij niet had voorzien.

Joanna Southcott blijft een fascinerende figuur in de geschiedenis van religie en profetieën, en haar verhaal wordt vaak aangehaald als een voorbeeld van de kracht van geloof en de complexiteit van religieuze overtuigingen. Haar invloed is merkbaar in verschillende religieuze bewegingen die zich later ontwikkelden, en haar leven blijft een onderwerp van studie voor historici die geïnteresseerd zijn in religieuze sektes en profetieën.

Weblinks

rel=nofollow