Informatonentheorie

De informatonentheorie is een mathematisch onderbouwde theorie van Antoine Acke, gepensioneerd hoogleraar aan het departement industrieel ingenieur van de ’Katholieke Hogeschool Sint-Lieven’ (nu KU LEUVEN - Faculteit industriële ingenieurswetenschappen - Campus Gent [1]). Ze verklaart de invloed die materiële objecten in de ruimte op elkaar uitoefenen (de zgn. ’afstandswerking’).

De informatonentheorie gaat over de gravitationele en elektromagnetische interacties en wetten zoals die beschreven zijn en begrepen worden in het kader van Heaviside’s gravitoelektromagnetisme (GEM) en Maxwell’s electromagnetisme (EM). GEM en EM zijn klassieke veldtheorieën en GEM vertrekt van de idee dat het gravitatieveld en het elektromagnetisch veld in vacuüm isomorfe structuren zijn, wat impliceert dat GEM een uitbreiding is van de Newtoniaanse visie op gravitatie omdat men in de context van GEM ook rekening houdt met de kinematica van de graviterende objecten.

De informatonentheorie ontwikkelt de hypothese dat elk materieel object zichzelf manifesteert in de ruimte door, aan een tempo dat evenredig is met zijn rest massa, massa- en energieloze granulaire entiteiten te emitteren die wegsnellen met de snelheid van het licht en die dragers zijn van informatie betreffende de positie, de snelheid en – desgevallend – de elektrische toestand van hun emitter. Omdat deze entiteiten niets anders dan informatie transporteren noemt men ze ’informatonen’.

Deze hypothese (’Het postulaat van de informatonenemissie’) impliceert dat elk materieel object het centrum is van een uitdijende informatonenwolk die men op het niveau van de gravitationele verschijnselen identificeert als het gravitatieveld van dat object en op het niveau van de elektromagnetische verschijnselen – indien het gaat om een elektrisch geladen object – als zijn elektromagnetisch veld. Volgens de informatonentheorie is ’informatie’ dus de substantie van gravitatie- en van elektromagnetische velden.

Het postulaat van de informatonenemissie leidt tot het inzicht dat gravitatievelden (elektromagnetische velden) duale structuren zijn die gecreëerd worden door tijdsafhankelijke massa’s en/of massastromen (elektrische ladingen en/of elektrische stromen) en die in elk punt van de ruimte volledig gekarakteriseerd worden door twee tijdsafhankelijke met elkaar verweven vectoriële grootheden: de veldsterkte E en de inductie B. De relaties tussen deze grootheden onderling en tussen deze grootheden en hun bronnen (de Heaviside-Maxwell vergelijkingen) blijken op macroscopisch niveau de uitdrukkingen te zijn van de kinematica van de informatonen.

Verder worden, in het kader van de informatonentheorie, de gravitationele (elektromagnetische) interacties begrepen als het effect van het feit dat een (geladen) object in een gravitatieveld (een elektromagnetisch veld) onderhevig is aan een tendens om te versnellen, zodat het ’blind’ wordt voor dat veld. En versnelde massa’s (ladingen) blijken een bron te zijn van gravitationele (gravitonen) [elektromagnetische (fotonen)] straling.

Zie ook

• Gravitoelectromagnetism. [2]
• Electromagnetism/Maxwell's equations. [3]
• Le Sage's theory of gravitation. [4]

Referenties

• Antoine Acke, Hadronic Journal 43(3) - pp. 241-331: Gravitoelectromagnetism explained by the theory of informatons – Edition 2021.
• Antoine Acke, Hadronic Journal 43(3) - 333-362: Electromagnetism explained by the theory of informatons – version 2.
• Antoine Acke, Information as the substance of gravitational and electromagnetic Fields.
• Antoine Acke, Gravitation explained by Gravitoelectromagnetism. (LAP-ISBN: 978-613-9-93065-4).