Laurentius van Rome

Laurentius van Rome, Sint-Laurens, (225 – Rome, 10 augustus 258) was een van de zeven Romeinse diakens die ten tijde van opziener Sixtus II (’de paus’) van Rome de marteldood stierven als gevolg van de christenvervolgingen onder keizer Valerianus. Hij wordt in verschillende kerkgemeenschappen als heilige vereerd. Zijn feest in de rooms-katholieke, orthodoxe, anglicaanse en protestantse kerken is op 10 augustus, en in de Armeens-apostolische kerk 11 augustus.

Leven

Veel is over het leven van Laurentius niet bekend. Er wordt verondersteld dat hij geboren werd op 31 december 225 in Valencia, de plaats waar zijn ouders vandaan kwamen, in de toenmalige Romeinse provincie Hispania Tarraconensis (de latere regio Aragon in Spanje). Minder waarschijnlijk is dat hij afkomstig is uit in Osca (nu Huesca) (Spanje). Wanneer men aanneemt dat zijn naam begrepen moet worden als ’man uit Laurentum’, is het ook mogelijk dat hij in werkelijkheid afkomstig is uit de stad Laurentum, ten zuidwesten van Rome. Zijn naam kan ook betekenen ’de gelauwerde’.

Volgens de traditie was hij als aartsdiaken van Rome verantwoordelijk voor het beheer van de plaatselijke kerkelijke bezittingen en de bijdragen voor de behoeftigen. Nadat de Romeinse keizer Valerianus paus Sixtus II had laten onthoofden, werd Laurentius gegeseld en bevolen de kerkkas binnen drie dagen te overhandigen. Laurentius verdeelde deze vervolgens onder de leden van de gemeente, verzamelde een menigte armen en zieken, kreupelen, blinden, melaatsen, weduwen en wezen en presenteerde hen aan de keizer als „de ware schat van de kerk”. De centurio voor wie Laurentius verscheen liet hem hiervoor meerdere malen folteren op een gloeiend ijzeren rooster. Daarom wordt de martelaar afgebeeld met het rooster als attribuut. Volgens sommige overleveringen maakte hij vrolijk grapjes terwijl hij de folteringen onderging. Zijn laatste woorden zouden gericht zijn aan de keizer: „Arme man, voor mij is dit vuur een verkoeling, maar voor u brengt het eeuwige kwelling.”

Mogelijk overleed Laurentius tijdens deze foltering, drie dagen na de dood van Sixtus II, maar mogelijk werd hij ten slotte onthoofd. De relikwie van zijn hoofd wordt nog bewaard.

Hij is vermoord in de toenmalige tempel van Antoninus en Faustina, op het Forum Romanum. Ten tijde van de bloei van het christendom kreeg de tempel een nieuwe functie als kerk en werd naar Laurentius vernoemd.

Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Saint Lawrence op Wikimedia Commons.