Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Traute Lafrenz
Traute Lafrenz (Hamburg, 3 mei 1919; geëmigreerd in 1947 naar de Verenigde Staten van Amerika) was deelnemer aan activiteiten van de Weiße Rose in Hamburg en München. Omdat zij in beide plaatsen actief was (geweest) kon zij als een belangrijke contactpersoon optreden.
Leven
Lafrenz wisselde op haar 14e van de Hamburger Kloosterschool naar de Lichtwarkschool.[1] Ze zat in de klas van lerares Erna Stahl, die ook na de machtsovername door de Nationaalsocialisten in 1933 nog in de zin van vrije en muzische traditie van de Reformscholen lesgaf,[2] tot zij Pasen 1935 werd ontslagen. Haar onderricht beschouwde Lafrenz, terugblikkend, ’als een geschenk voor het hele leven’. Toen in 1937 het gemengde onderwijs werd opgeheven keerde Lafrenz terug naar de kloosterschool, waar zij met Pasen 1938 haar examen voorbereidend wetenschappelijk onderwijs aflegde. Na de Rijksarbeidsdienst (RAD) (een soort sociale dienstplicht) begon ze, met klasgenoot Margarethe Rothe, in de zomer van 1939 de studie geneeskunde aan de universiteit van Hamburg. Na de zomer werd ze in het kader van de Rijksarbeidsdienst in Pommerellen als oogsthulp ingezet.[3] Daar leerde zij Alexander Schmorell kennen, die zij aan de universiteit van Hamburg opnieuw trof waar hij was ingeschreven.
In mei 1941 ging Traute Larenz aan de universiteit van München verder studeren en leerde daar Hans Scholl en Christoph Probst kennen. Met Hans Scholl ontwikkelde zich een liefdesbetrekking. In haar verzet tegen het naziregime vond ze inspiratie in de geschriften van Rudolf Steiner.[4]
Ze nam deel aan veel gesprekken en discussies van de ’Weiße Rose’, ook bij Kurt Huber. In de late herfst van 1942 bracht ze het derde vlugschrift van de ’Weißen Rose’ mee naar Hamburg, gaf het aan haar vroegere klasgenoot Heinz Kucharski, die het verder verspreidde. Toen op 18 februari 1943 Hans en Sophie Scholl in de universiteit van München het zesde vlugschrift uitbrachten en daarbij gearresteerd werden, werd ook Traute Lafrenz in het onderzoek door de Gestapo (’Geheime Staatspolizei’, of Geheime staatspolitie) betrokken. Op 5 maart 1943 werd ze voor de eerste keer verhoord. Kort daarop werd ze op 15 maart 1943 vastgezet; tezamen met Alexander Schmorell en Kurt Huber werd ze door het ’Volksgerechtshof’ aangeklaagd en op 19 april 1943 wegens ’medekennis’ tot een jaar gevangenisstraf veroordeeld. Het was haar gelukt haar daadwerkelijke en verdergaande deelname aan de activiteiten van de groep te versluieren. Na haar vrijlating op 14 maart 1944 werd bij het onderzoek naar de Hamburger tak van de ’Weiße Rose’ na twee weken opnieuw gearresteerd en in de politiegevangenis Fuhlsbüttel in Hamburg gebracht. In november 1944 werd ze overgeplaatst naar de gevangenis Cottbus. In februari 1945 werd ze vandaar via de vrouwengevangenis Leipzig-Meusdorf overgebracht naar het tuchthuis St. Georg in Bayreuth. Op 15 april 1945 werd ze daar door Amerikaanse troepen bevrijd.
In 1947 emigreerde ze naar Californië in de Verenigde Staten. Daar sloot ze haar medicijnenstudie af. Op 2 maart 1949 trouwde ze met Vernon Page, met wie zij vier kinderen kreeg. Van 1972 tot 1994 werkte ze als heilpedagoge voor geestelijk gehandicapte kinderen in Chicago.
Na haar pensionering woonde zij op Yonges Island in South-Carolina.
Zij was de laatste overlevende van de ’Weiße Rose’.
Bronnen, noten en/of referenties
|
Q66335 (reasonator)