Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Zeger Bax

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 21 mei 2022 om 20:52 (Aanvulling)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Zeger Bax (Rotterdam, 24 februari 1924 – Haarlem, 5 december 2021) was een Nederlandse fotograaf.

Fotoklimaat in Haarlem

De laatste decennia van de 20ste eeuw trad in Haarlem een actieve groep (amateur)fotografen naar voren. Zeger Bax was bij deze groep een belangrijke en verbindende figuur, niet alleen door zijn opnames, maar ook en vooral door zijn vaardigheden op het gebied van ontwikkel- en afdruktechniek.

Biografie

In de zeventiger jaren raakte Zeger Bax door een cursus aan de Volkshogeschool bezeten van de zwart-wit fotografie. Hij nam lessen bij onder meer Machiel Botman, Leo Divendal en Jaap Bijsterbosch. Hij was lid van de fotoclub "Pot-O-Folio" en exposeerde onder andere in de Philharmonie en de Refter van het Stadhuis in Haarlem en in theater de Smet in Amsterdam. Hij werkte mee aan verschillende (foto)boeken over Haarlem en raakte bevriend met diverse mensen binnen de fotowereld. Omdat hij een goede baan had kon hij (beginnende) fotografen stimuleren door hun werk aan te kopen. Ook ruilde hij veel foto’s. Daardoor bouwde hij in de loop van de jaren een imposante verzameling zwart-wit foto’s op.

Bomen

Na zijn pensionering in 1982 bracht hij vele uren door in zijn doka en legde hij zich geheel toe op het fotograferen van bomen. In een interview zei hij: “Bomen fascineren mij. Ze hebben iets stoers, vaak met menselijke trekken, als ze zo dierbaar bij elkaar staan.” Zijn gevoelens kon hij het beste uiten via zijn zwart-wit foto’s van bomen.

Externe link

rel=nofollow