Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Arbeidsgemeenschap ’s-Hertogenbosch
De Arbeidsgemeenschap 's-Hertogenbosch was een op fascistische leest geschoeide organisatie die in 1936 activiteiten vertoonde.
De bron voor dit initiatief was de Bosschenaar Johannes Petrus Jacobus Maria van Mackelenbergh (1891-1965), naast de oprichter van de PeeTeeTeeRa (een tijdschrift dat hij wilde opzetten) onder meer ook de uitvinder van de ‘plikart’ (een soort van briefkaart) en de oprichter en eigenaar van de Internationale Papier Patent Industrie (I.P.P.I.). De Bossche jurist mr. L.J.F.J. Baudoin stelde zich in maart 1936 beschikbaar als voorzitter van de Arbeidsgemeenschap 's-Hertogenbosch.
Van Mackelenbergh had begin 1935 kennis gekregen van de door de Brabantse priester Wouter Lutkie geleide Nederlandse sectie van het Istituto Universale di Studi Corporativi en dit instituut achtte Van Mackelenbergh bij uitstek geschikt als vehikel voor de door hem gewenste vernieuwing in fascistische en corporatieve zin op het terrein van de arbeid. Hij nam contact op met Lutkie en deze opende zijn uitgebreide netwerk in fascistisch Nederland voor Van Mackelenbergh.
In de rondzendbrief stond te lezen: Er moet een nieuwe gemeenschapsordening worden georganiseerd, dit is thans algemeene overtuiging. Op verschillend gebied moet de ordening worden hernieuwd: ook op economisch en sociaal gebied. Voor een volledige, althans grondige, hernieuwing der instellingen is de dwingende macht van het staatgezag noodig, zooals ook Quadragesimo anno aantoont. Doch zoolang het staatgezag (gelijk nu nog ten onzent) zich van een wezenlyke hernieuwing afkeerig toont, behoeft de rest der gemeenschap niet in lijdzame afwachting bij de pakken te gaan neerzitten. Integendeel, voorloopige en gedeeltelyke initiatieven kunnen van daar uitgaan. Echter, dan moeten de initiatief-nemers, die niet over staatkundige middelen beschikken, andere middelen tot hun beschikking hebben van stoffelyken en van geestelyken aard.
Lutkie bracht Van Mackelenbergh in verbinding met soortgelijke initiatieven elders in het land. Van Mackelenbergh schreef een beginselverklaring en een aantal brochures, waarmee hij onder de fascistische relaties van Lutkie medestanders probeerde te werven. Hij stelde zich in verbinding met o.a. dr. J.C. Baak, mr. H.A.M. van Haastert, R.W. Dahmen von Buchholz, H.J. van Puijenbroek, mr. dr. Horace van Gybland Oosterhoff, Riek van Schoonhoven van Beurden-Palache, Henri Bruning, dr. August Cuypers, Vincent Cleerdin, mr. R.C.A. van Cranenburgh, dr. ir. M.D. Dijt, prof. dr. F.C. Gerretson, drs. E. van Wessem, mr. dr. D. Beaufort ofm, mr. drs. H.J.W. Picard en mr. M.P.L. Steenberghe (de latere minister).
De organisatie kenden een eigen publicatie: De Groene Schakel.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|
