Wapenzalf

Wapenzalf was een middel waarvan verondersteld werd dat het door wapens veroorzaakte wonden kon genezen. In het kader van de macro-/microkosmische wereldvoorstelling, waarvan de elementen met elkaar verbonden zijn en geregeld worden door analogieën en sympathieën (signatuurleer), had zich de overtuiging gevormd dat wonden vanop afstand konden worden genezen door de zalf op het wapen toe te passen. Het werd verondersteld dat dit alle wonden veroorzaakt door scherpe wapens kon genezen, zolang het hart, de hersenen of de slagaders niet verwond waren.

Paracelsus (1493/94-1541) spreekt in verschillende van zijn werken over Unguentum Armarium.

Met de vertaling in het Latijn en de postume publicatie van werken van Paracelsus in de tweede helft van de zestiende eeuw (de ’Paracelsische vernieuwing’), ontstond een lange en belangrijke controverse over de werkzaamheid ervan, waaraan tal van geleerden deelnamen. Het precieze gebruik en de samenstelling van de zalf varieerde van auteur tot auteur.