Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Manja Croiset
| Manja Croiset | ||
| Croiset in 2014 | ||
| Croiset in 2014 | ||
| Algemene informatie | ||
| Geboren | 5 juli 1946, Amsterdam | |
| Land |  Nederland
| |
| Website | ||
Manja Croiset (Amsterdam, 5 juli 1946) is een Nederlandse die autobiografische verhalen, proza en poëzie in eigen beheer uitbrengt.
Biografie
Croiset is een dochter van Shoah-overlevenden. Ze is de jongste van drie dochters. Haar vader Odo Croiset (1915-2011) was een halfbroer van Hans Croiset en Jules Croiset. Hij werd gearresteerd wegens illegaal drukwerk en zat gevangen.[1]
Na de lagere school bezocht Croiset het Barlaeus Gymnasium en kwam al op jonge leeftijd in een psychiatrische instelling terecht.[2][3] Ze beschouwt zichzelf als een tweedegeneratieslachtoffer. Over haar leven publiceert ze in eigen beheer sinds 2013.
Croiset had enkele bijdragen in Po-e-zine 13. Ze werkte in 2014 mee aan een tv-programma van de EO over euthanasie,[4] en was in 2012 en 2015 onderwerp van twee korte radio-reportages van de Joodse Omroep.[5][6]
De Nederlandse documentairemaker Willy Lindwer heeft een filmdocumentaire gemaakt over het leven van Croiset, getiteld Manja, een leven achter onzichtbare tralies.[7] Deze ging op 24 februari 2014 in première in het Eye Filmmuseum (Amsterdam),[7] werd op 29 september 2016 uitgezonden op de regionale tv-zender RTV-NH/AT5 en werd vertoond in het Nationaal Holocaust Museum (Amsterdam) op 22 april 2018.[7] De film is toegevoegd aan de bibliotheek en videotheek van het archief van Yad Vashem, inclusief de inleidende speeches en twee boeken van de schrijfster.[8][9]
Varia
- Croiset gebruikt voor zichzelf de term 'onverwerkt verleden tijd'; zo worden zowel de film als haar boek Mijn leven achter onzichtbare tralies hiermee geopend.[10]
- Ze is een van de geïnterviewden in Kinderen die alles moesten goed maken - hoe de oorlog doorwerkt in het leven van de Joodse naoorlogse generatie, uitgegeven bij het zestigjarig jubileum van de Stichting Joods Maatschappelijk Werk (2008, ISBN 9789080310049).
- Op haar 9de maakte ze haar eerste boekje; een sprookje met zelfgemaakte tekeningen. De oude gescande velletjes werden in november 2016 in eigen beheer gepubliceerd onder de titel Wendy wil krokodillentranen drogen, samen met een sprookje dat zij in 2008 schreef.
Bibliografie
- 2013: Wie is die vrouw in de spiegel - still without a face - bloemlezing of rouwkrans?, Elikser[noot 1], ISBN 9789089544766
- 2014: Over de Shoah die nooit voorbij gaat - (familie) historie, Brave New Books[noot 2], ISBN 9789402111903 ISBN 9789402111903
- 2016: Manja en de klinieken of de grote miskenning - een levenslange gang door de psychiatrie, Brave New Books, ISBN 9789402132472
- 2016: my life a kind of prison with... a wink in the darkness, Brave New Books, ISBN 9789402144642
- 2017: Mijn leven achter onzichtbare tralies, 2017, Brave New Books, ISBN 9789402169829
- 2020: Mijn odyssee - verzameld werk - (auto)biografisch, Brave New Books, ISBN 9789464057508
- 2020: Een schreeuw door de tunnel - De litanie van een getergd mens, Brave New Books, ISBN 9789402176254
Vrije mediabestanden over Manja Croiset op Wikimedia Commons
VoetnotenBronvermeldingen
|
