Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Sabine Dardenne
Sabine Dardenne (Doornik, 28 oktober 1983) is een Waalse vrouw die op twaalfjarige leeftijd, op 28 mei 1996, toen zij op weg was naar school werd ontvoerd door de Belgische misdadiger Marc Dutroux.[1] Dardenne was een van de slachtoffers van Dutroux. Zij overleefde een gevangenschap van 80 dagen. Na haar bevrijding werden vier andere slachtoffers, allen jonge meisjes, dood gevonden.
Bevrijding
Op 15 augustus 1996 werden Dardenne en de veertienjarige Laetitia Delhez, die een aantal dagen daarvoor ontvoerd werd, bevrijd door de Belgische politie. Dutroux was twee dagen eerder gearresteerd, en gaf toe hen beiden verkracht en seksueel misbruikt te hebben. Haar bevrijding is tot stand gekomen nadat enkele getuigen, waaronder een non, Dutroux en zijn busje hadden gezien tijdens de ontvoering van Laetitia.
Proces
Er ontstond publieke verontwaardiging door de getuigenissen van Dardenne en andere slachtoffers van Dutroux, en door de traagheid waarmee het proces tegen hem verliep. Dardenne en Delhez getuigden beiden tegen Dutroux.[2][3] Hun getuigenis speelde een belangrijke rol bij zijn veroordeling. Tijdens het proces vroegen zij hem waarom hij hen misbruikt en verkracht had. Sabine stelde rechtstreeks de vraag waarom Dutroux haar niet had vermoord. In haar boek beschrijft ze dat de rollen nu omgedraaid zijn, Dutroux durfde haar niet eens aan te kijken.
Boek
Dardenne publiceerde haar getuigenis in J'avais douze ans, j'ai pris mon vélo et je suis partie à l'école (2004)[4] (Nederlandse titel: Ik was twaalf en ik fietste naar school).[5] Het boek wordt geprezen als een buitengewone getuigenis van de jonge vrouw die tachtig dagen doorbracht in gevangenschap voordat zij werd gered.
Ze schreef het boek opdat de stem van de slachtoffers gehoord zou worden en de fascinatie voor de daders zou verdwijnen. In meerdere vertalingen werd dit boek een bestseller. Van de Nederlandse vertaling is in januari 2009 de 35e druk verschenen.
Bronnen, noten en/of referenties
|
