Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Hélène Ramjiawan
Lilawatie Hélène Ramjiawan (Paranam, 20 februari 1952) is een Surinaamse kinderboekenschrijfster.
Levensloop
de vader van Ramjiawan, Sewcharan Narain, was bestuurder van bouwplaatsmachines voor het Surinaams Bauxiet maatschappij; Suralco. Haar moeder, Boedhanie (Marie) Ramjiawan, was een modiste. Hélène slaagde in 1972 van de pabo als docent.
Héléne Ramjiawan had vanaf 1972 een relatie met Angel Carlos del Castilho. Zij trouwde met hem in 1975. Samen kregen zij in 1976 een zoon genaamd Alberto Clinton del Castilho. Zij scheidde in 1986 van del Castilho vlak voor de geboorte van hun dochter, Anna-Gracia Angelina Chérie del Castilho. Ze hebben ondanks de scheiding samengewoond totdat ze in 1994 met haar beide kinderen emigreerde naar Nederland.
In 2003 huwde zij met Simon Rood en in 2013 ging ze met vervroegd pensioen. Op 24 december 2018 werd Hélène de weduwe van Simon Rood.
Op 25 december 2020 werd zij gediagnostiseerd met een glioblastoom. Hoewel haar aandoening terminaal is, wordt zij hiervoor behandeld sinds maart 2021.
Werk
Hélène Ramjiawan startte haar loopbaan op een basisschool in Suriname. Ze heeft daar een jaar voor de klas gestaan waarna ze voor 6 jaar als docent Engels lesgaf op de mavo.
Hélène benaderde, na het schrijven van haar eerste manuscript, de nog onbekende artiest Steve Ammersingh met een pasfoto van haar 3-jarige dochter. Ze legde hem uit dat zij de inspiratie was voor het hoofdpersonage van het boek en vroeg hem of hij haar kon tekenen. Steve heeft hierna alle kinderboeken van Hélène Ramjiawan geïllustreerd.
In 1990 na het uitgeven van haar eerste kinderboek werd ze door Minister van Onderwijs, Harold Rusland en President Venetiaan gezien als een positieve kracht voor kinderen. Haar kinderboek stimuleerde het voorlezen voor kinderen en ook het lezen onder de kinderen. Zij kreeg om deze reden één dag per week betaald verlof om haar boeken op scholen te promoten. In dit jaar begon Hélène's transformatie. Ze ging van een timide vrouw naar een zelfbewuste vrouw. Ze kreeg zelfstandig voor elkaar dat haar boeken werden gesponsord door het bedrijfsleven.
Eenmaal in Nederland waren haar eerste banen in de schoonmaak. In 1997 werkte ze voor Huize Henriëtte, een kinderdagverblijf, en in 1999 begon ze met lesgeven op ISA.
Al haar kinderboeken zijn in eigen beheer uitgegeven
| Titel | Jaar | Leeftijd |
|---|---|---|
| Kan Poek al lezen? | 1990 | 2 - 6 jaar |
| Poek en Flappie gaan op reis | 1990 | 8 - 10 jaar |
| Poek en Sekre, de schildpad | 1990 | 3 - 9 jaar |
| Poek ontmoet Loetie en Loekie | 1991 | 9 - 11 jaar |
| Poek gaat vliegeren | 1992 | 3 - 7 jaar |
| Kapitein Poek | 1992 | 4 - 7 jaar |
| Rijmpjes voor het slapen gaan | 1992 | |
| Avonturen in Nickerie | 1993 | |
| Zonneschijn kleurboek | 1994 |
Hélène Ramjiawan werd beroemd in Suriname met kinderboeken als Kan Poek al lezen? (1990), Poek en Flappie gaan op reis (1990) en Kapitein Poek (1992).