Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

John Blenkinsop

Uit Wikisage
Versie door Mdd (overleg | bijdragen) op 24 jul 2019 om 19:42 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=John_Blenkinsop&oldid=53576345)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

John Blenkinsop (Durham, 1783 - Leeds, 22 januari 1831) was een Brits mijningenieur en uitvinder, die de eerste praktische stoomlocomotief ontwierp.[1]

Levensloop

Blenkinsop werd geboren in het gehucht Felling in het graafschap Durham als zoon van een steenhouwer. Op jonge leeftijd ging hij in de leer bij zijn neef, Thomas Barnes, die een opzichter was in de kolenmijn van Northumberland.

Op vijfentwintigjarige leeftijd, in 1808, werd hij agent van de mijnondernemer Charles John Brandling, die enige kolenmijnen beheerde op zijn landgoed Middleton in de buurt van Leeds, en wiens familie ook uit Felling afkomstig was. In die tijd betrok Blenkinsop het historische huis Middleton Hall in Middleton, waar hij tot zijn dood zou blijven wonen. In deze tijd ging hij zich bezig ook houden met de ontwikkeling van nieuwe transportmiddelen. Begin jaren 1810 ontwikkelde hij de eerste praktische stoomlocomotief, bekend als de Salamanca. Hierin was het door hem ontworpen tandheugelsysteem toegepast, dat de basis legde voor de tandradspoorweg.

In de jaren 1810 werd Blenkinsop opzichter van de kolenmijn Middleton Collieries. Hiernaast werd hij in de jaren 1820 raadgevend ingenieur voor onder andere Sir John Lister Kaye van Denby Grange, eigenaar van de kolenmijn Caphouse Colliery in de buurt van Wakefield

In 1831 stierf Blenkinsop in Leeds aan tuberculose, en werd daar begraven in de Rothwell Parish Church.

Werk

De Middleton Railway

Bestand:Wagonway.jpg
Laatste paardentrein in 1908.

In 1758 hadden de Brandlings een houten spoorlijn gebouwd om kolen te voeren van hun kolenmijn naar Leeds. Op deze lijn werden de wagons voortgetrokken door paarden. Deze lijn zou later bekend worden als de Middleton Railway. Robert Stephenson zou hier later in 1830 met zijn Stephenson's Rocket zijn beroemde snelheidsrecord vestigen.

Niet al het land dat door de spoorlijn doorkruist werd behoorde tot de familie Brandling. Dit en vergelijkbare gevallen had halverwege de 18e eeuw de nodige conflicten opgeleverd, zodat er nieuwe wetgeving gemaakt was waarin het recht tot oversteek geregeld werd. De Middleton Railway was de eerste spoorlijn, die met behulp van deze wetgeving gerealiseerd was.

Eerste experimenten met stoomkracht

In het begin van de negentiende eeuw werden de eerste pogingen gedaan om stoomkracht gebruiken voor transport. Zo had Richard Trevithick uit Cornwall geëxperimenteerd met verschillende modellen stoomlocomotieven. Dit resulteerde in 1804 in de bouw vam 's werelds eerste functionerende stoomlocomotief. Deze werd uitgetest in de Pen-y-Darren ijzermijn bij Merthyr Tydfil in Wales, en in de Wylam Colliery mijn in het Noord-Engelse Wylam-on-Tyne waar William Hedley opzichter was.

De met gietijzeren bekleedde houten rails waren niet goed in staat om het zware gewicht te dragen, en de eerste poging in Wylam werden dan ook opgegeven. Ondertussen bleef de ontwikkeling van de locomotief doorgaan. Door het tekort aan paarden en veevoeder veroorzaakt door de napoleontische oorlogen werd de stoomaandrijving gezien als een steeds aantrekkelijker alternatief, wat de verdere ontwikkeling aanmoedigde. Ook de ingebruikname van de zogenaamde "edge rails", sterkere rails volledig gemaakt van ijzer, op de Middleton Railway gelegd in 1807, waren een belangrijke stap voor de introductie van de stoomlocomotief.

De bijdragen van Blenkinsop

Bestand:Blenkinsop's rack locomotive, 1812 (British Railway Locomotives 1803-1853).jpg
De Salamanca van Blenkinsop, waarin zijn tandheugel-systeem was toegepast.

Verschillende mensen, waaronder William Hedley, meende dat de ijzeren rails voldoende hechting bood voor een locomotief met een gewicht van ongeveer vijf ton. De gangbare opvatting in die tijd was, dat een opgestelde locomotief tot vier keer toe zijn het eigen gewicht kon trekken op basis van de hechting alleen, uitgaande van goede omstandigheden.

Blenkinsop was echter minder optimistisch over de hechting, en wilde aanzienlijk meer trekkracht. Hij ontwierp een stoomlocomotief, later bekend als de Salamanca, met een gewicht van vijf ton, dat een laadvermogen van negentig ton kon trekken. Om dit mogelijk te maken ontwierp hij tevens een tandheugelsysteem voor de locomotief, waarvoor hij in 1811 een patent verwierf. De productie van de locomotief en het tandheugelsysteem werden ondergebracht bij de machinebouwer Matthew Murray van Fenton, Murray en Wood in Holbeck.

De eerste geproduceerde locomotief heette de Prince Regent en was net als de Salamanca in 1812 gebouwd. In 1813 volgde de Willington en in 1814 de Marquis Wellington. Op basis van het patent van Blenkinsop werden er onder licentie soortgelijke locomotieven gebouwd voor de kolenmijnen in de buurt van Orrell Wigan door Robert Daglish, en in Newcastle-upon-Tyne nadat de Willington was verkocht aan de Kenton en Coxlodge Colliery mijn. In Berlijn nam een ijzergieterij een locomotief van hetzelfde ontwerp in productie. Deze locomotieven hadden de eerste dubbelwerkende cilinders en, in tegenstelling tot het ontwerp van Trevithick, geen vliegwiel. De cilinders dreven een getand wiel aan, die in de rail greep en zodoende de trein voortbewoog.[2]

Dit ontwerp met getande rails werd later vervangen door gerolde ijzeren rail, die een zwaardere hechting voor locomotieven mogelijk maakte. Deze werd geïntroduceerd in 1820, en als snel geadopteerd door George Stephenson en anderen.[3]

Zie ook

Externe link

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met John Blenkinsop op Wikimedia Commons.

rel=nofollow

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º Encyclopædia Britannica John Blenkinsop. Geraadpleegd op 9 september 2011
  2. º Curiosities of Locomotive Design.. Bezien 9 september 2011
  3. º Bryan Morgan (1971). Railways: Civil Engineering. London: Longmans.
rel=nofollow
rel=nofollow