Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Willem Fredrik Staargaard
ir. Willem Fredrik Staargaard (Soerabaja, 19 juni 1880 – Amsterdam, 1940) was directeur van de StaatsSpoorwegen (S.S.) en lid van de Volksraad in Nederlands-Indië en filosofisch publicist.
Zijn vader was W.F. Staargaard. De naam Staargaard speelde een kleine rol tijdens de korte Franse overheersing in 1812 (H.C. Differee gedenkboek, pagina 187). Moeder: Margaretha Wilhelmina Hagenzieker. Hij huwde met Maria Hendrika Hermina Stapel, geboren te Nieuwer-Amstel. Kinderen: Margaretha Wilhelmina, geboren te Soerabaja 1910 en Willem Fredrik geboren te Batavia 1918.
Staargaard doorliep met goed gevolg de H.B.S. te A'dam en liet zich daarna inschrijven als student aan de Technische Hogeschool te Delft. Hij verliet deze opleiding in 1901 als werktuigkundig ingenieur. Van 1902-1923 was hij eerst ingenieur en later Hoofd-ingenieur bij de Staatsspoorwegen in Nederlands Indië. Daarna werd hij één van de drie bestuursleden van deze Dienst. In 1923 werd S. benoemd tot Hoofd van den Indischen Centrale Aanschaffingsdienst (ICA) om in 1924 Directeur der Staatsspoorwegen te worden. Hij behield deze functie tot 1929. Van 1930 tot 1933 was hij voorzitter van de Ondernemersraad voor Ned.-Indië en lid van de Volksraad. Tegelijkertijd was hij Commissaris van de Javasche Bank en van de Nederl. Indische Escompto Mij. In 1933 vertrok hij naar Holland, waar hij een Commissariaat aanvaardde van de Firma Lindeteves Stokvis te Amsterdam. Zijn verdiensten werden beloond met de benoeming tot Ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw. Hij maakte studiereizen naar Duitsland en Amerika.
Tegelijkertijd was Staargaard een vruchtbaar publicist op filosofisch gebied. Van zijn hand verschenen onder meer: "Logos", logisch weten en Centrale Wetenschap, in 1923; "Oost en West in Ned.-Indië" in 1928; "Hegel" 1931; "Fascisme en Marxisme, getoetst aan de Staats-Idee" in 1934; en "Element van Zuiver Weten" in 1937.