Adrian Môrsiep

Adrian Môrsiep, lokale bekendheid (dichter) Den Bosch 25 februari 1974 - 11 november 2006.

Levensloop

Jeugd

Adrian werd geboren in het Groot Ziekengasthuis op 25 februari 1974. (tweede bron gezocht: Adrian beweerde ter wereld te zijn gekomen in verloskamer 11. Dat vond hij als fervent carnavalsliefhebber een belangrijk detail). Van zijn jongste jeugd is niet veel bekend. Zijn ouders Anita en John Morsiep zijn afkomstig uit de Sieb (volkswijk, gesloopt eind jaren ’60). Ten tijde van de geboorte van Adrian woonden ze in de Muntel waar Adrian opgroeide.

Opleiding

De basisschool van Adrian is niet bekend. Zelf verwees hij naar de paters Capucijnen, maar een school aan de van der Does de Willeboissingel is vanuit de Muntel niet zo voor de hand liggend. Waarschijnlijk heeft Adrian de toenmalige lagere school aan de Jan de la Barlaan doorlopen. Mogelijk heeft hij daar van een Capucijn les gehad.

1986 – 1992 Den Bosch, Stedelijk Gymnasium. Adrian was een onopvallende leerling die zonder noemenswaardige tegenslag het gymnasium doorliep. Er zijn geen publicaties uit die tijd bekend. Zijn eerste keuze voor een studie lag in het verlengde van zijn opleiding. Waarschijnlijk (achteraf) wilde hij zijn liefde voor de Klassieken verdiepen.

1992- 1993 Leiden, Klassieke Talen. Het wonen in de Randstad beviel Morsiep matig. Zelf verwees hij naar het formele karakter van het studentenleven in Leiden. Het is niet duidelijk of hij daar lid is geweest of willen worden van een studentenvereniging. Feit is dat de studie na minder dan een jaar is afgebroken.

1993 – 1994 Groningen, Nederlands. De soepele gymnasiast liep opnieuw vast. Heimwee wordt vermoed. Op dat punt is meer onderzoek nodig.

1994 HTS Den Bosch. Aan de rand van zijn oude woonwijk stond de voormalige Stadstekenschool aan het Kapelaan Koopmansplein. Hier leek Adrian bij Electrotechniek zijn draai te vinden. Ondanks zijn eerdere alpha studies begon hij vol goede moed aan de introductiedagen waar zijn groepsgenoten een vrolijke en zeer verliefde student herinneren. Vlak na die blije tijd moet het misgegaan zijn en worden de vermeldingen van Adrian sporadisch. Hij bezocht minder dan de helft van de lessen, was wel actief in het studentenleven als muziekcommissaris van “de Soos”, de studentensociëteit aan de Zrs. Van Orthenpoort. Naast de voetbaltafel waren bier, wiet en af en toe een absint (omdat van Gogh dat deed) zijn liefhebberijen.

Oeteldonk loopt als rode draad door het leven van Adrian, wat mogelijk zijn verzen beïnvloedde. Tijdens/net na de tijd van Adrian werd de studentensociëteit verplaatst naar de Onderwijsboulevard aan de andere kant van het station en is het middeleeuws poortgebouw waar “de soos” sinds 1957 onderdak vond omgebouwd tot het Nationaal Carnavalsmuseum.

Vanaf ongeveer 1996 leidde Adrian een zwervend bestaan tussen kamers van vrienden, openbare gebouwen en bankjes in parken. Men trof hem regelmatig aan in Café ’t Wild Vercken waar hij af en toe zijn vertering volgens de overlevering met een gedichtje op een bierviltje placht te betalen. Hier is geen bewijs van teruggevonden.

Op 11 november 2006 werd hij gezien aan de rand van het stadsriviertje de Dieze, ter hoogte van het Gouvernementspaleis (de voormalige woning van de Commissaris der Koningin, tegenwoordig Noord-Brabants Museum). Daar is hij te water geraakt in ’t Hellegat (gesprongen, volgens getuigen) en niet meer teruggevonden.

Dichterschap

Het dichterschap van Adrian lijkt te zijn begonnen na een verloren liefde rond 1994/1995. Zijn nagelaten gedichten zijn veelal geschreven in het lokaal dialect en hebben klassiek romantische thema’s als dood en liefde. Vaak is er een, soms wrange, kwinkslag in te ontdekken. Zeker bij de gedichten met een Oeteldonks onderwerp is dat zo.

Adrian was bij leven niet geliefd. Dat lijkt een lot dat al te schilderachtige typen in Den Bosch gemeen hebben. Janus Kiep werd vooral na zijn dood een figuur die iedereen gekend heeft en waar iedereen warme herinneringen aan had. Bij leven leed hij een eenzaam bestaan en liepen zijn stadsgenoten in een boogje om hem heen. Adrian maakte weliswaar geen kinderen bang, maar werd niet gezien door veel van zijn tijdgenoten.

De meeste van zijn gedichten zijn oorspronkelijk eigen werk. Veelal een of twee jambische kwatrijnen in overwegend abab rijmschema. Een enkele haiku van zijn hand is bekend en een paar limericks. Ook heeft hij ollekebollekes gemaakt. Een aantal gedichten is gebaseerd op klassiek werk van Lewis Caroll, Marsman, Gorter en anderen. Deze gedichten haalde hij naar het Carnavaleske en hertaalde hij in het Oeteldonks. Werk Het werk van Adrian is lang onuitgegeven gebleven. November 2018, 11 jaar na de ontijdige dood van de auteur, is een selectie in de bundel “Café de Lèste Hôôp” door Ut GORGelt (een Oeteldonks gezelschap sinds 11/11/11) bezorgd in kleine oplage.

Curiosa

• Het leven van Adrian voltrok zich in het ritme van 11: geboren in verloskamer 11, 33 jaar oud geworden en op 11 november zich van het leven beroofd.

• Laatste woorden: “het Hellegat is ook maar een mening”

Externe Links

www.facebook.com/veurgevel

https://utgorgelt.wordpress.com

www.oeteldonk.org