Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
M.E. Canneman-Philipse
M.E.Canneman-Philipse
Maria Elisabeth Canneman-Philipse (Dordrecht 4 dec. 1909-Houten 8 aug. 1987), roepnaam: Liesbeth, was getrouwd met Elias Anthony Canneman (1905-1987). Als tuinarchitecte kreeg zij haar opleiding bij de tuinbouwschool Huis te Lande te Rijswijk. Daarna werkte zij anderhalf jaar bij de Haagse tuinarchitect Th.J. Dinn. In 1934, toen zij trouwden was dit de start voor een levenslange samenwerking van twee architecten. Een hoogtepunt was de restauratie, aankleding en beplanting van hun eigen tuin bij de Walenburg te Neerlangbroek (Utrecht).
Verfijnde ontwerpen
Liesbeth Canneman maakte eigen ontwerpen, maar veelal werden zij beiden gevraagd om ook de tuin van net door haar man gerestaureerde gebouwen te ontwerpen. Zo zijn in de speciale uitgave van het Tuinjournaal 33 ontwerpen achterhaald, waarvan 19 met een apart gedeelte van Liesbeth en Elias. Met als specialiteit bloemenborders had zij een goed kleurgevoel en een gevoelige hand van combineren; veelal met pasteltinten tussen rood en blauw. Elk beplantingsplan werd met uiterste precisie uitgedacht. Het resultaat suggereerde een zekere toevalligheid; het moest lijken of alles er van nature al stond. Zo zijn er tuinen bij kastelen en paleizen, zoals Ammersoyen (Ammerzoden), huis Zypendaal (Arnhem), kasteel Rosendael (Rozendaal, Gld.), kasteel Verwolde (Lochem), het Markiezenhof (Bergen op Zoom), het Vredespaleis (Den Haag) en ook bijdragen aan de tuinen van Kasteel Middachten, kasteel Doorwerth, kasteel Duivenvoorde, kasteel Sijpesteijn en het Prinsenhof te Groningen.
Walenburg
De Europese tuinkunst is de belangrijkste tuinstijl van de Walenburg. Een vertaling van besloten renaissancistische tuinen met hun geometrische vakverdeling, gecombineerd met majestueuze baroktuinen met assen en dwarsassen. Liesbeths tuinkunst overtreft in fijnzinnigheid van kleuren en texturen van blad- en bloemvorm, hoewel ze zich aan een beperkte kleurpalet houdt. Zo is de beplanting van de assen met heesters verschillend van het stille tuintje en contrasteert met die van de rozentuin en de kweektuin. Meer dan 100 verschillende soorten rozen omvat de rozentuin, terwijl in de andere vakken reeds meer dan 100 soorten planten, heesters en bomen te tellen zijn. Omstreeks 1275 werd vermoedelijk de toren van Walenburg geconstrueerd. Eerst omstreeks 1550 werd een woongelegenheid aan de toren gebouwd. In 1966 kreeg de Walenburg zijn huidige uiterlijk, fraai gerestaureerd door haar echtgenoot, inclusief het op de oude fundamenten nieuw opgetrokken poortgebouw.
Bibliografie
- "Walenburg, huis en hof" door E.A.Canneman, uitgave Ned. Tuinenstichting, z.j.
- Tuinjournaal: Liesbeth en Elias Canneman, speciale uitgave, sept. 2013, jrg. 30 nr.3, Ned. Tuinenstichting.