Martin Buber

Martin Mordechai Buber (Wenen, 8 februari 1878 – Jeruzalem, 13 juni 1965) was een Oostenrijks-Israëlisch joods godsdienstfilosoof.

Leven

Martin (Hebreeuwse naam: מָרְדְדֳּכַי, Mordechai) Buber werd geboren in Wenen in het welvarende orthodox-joodse gezin van Karl (Castiel Salomon) Buber en Elise Buber (meisjesnaam Wurgast). Hij was een directe afstammeling van de 16de-eeuwse rabbijn Meir Katzenellenbogen, bekend als de Maharam van Padua. Na de scheiding van zijn ouders in 1881, toen hij drie jaar oud was, werd hij opgevoed in Lemberg in Galicië, het huidige Lviv, Oekraïne, door zijn grootvader Solomon Buber, een geleerde van de Midrasj en Rabbijnse literatuur. Salomon Buber was in die periode een van de belangrijkste ondezoekers en. Verzamelaars op het gebied van de chassidische traditie uit Oost-Europa. Thuis werd Jiddisch en Duits gesproken. In 1892 keerde Buber terug naar het huis van zijn vader.

Als afstammeling van Katzenellenbogen was Buber verbonden aan de davidische lijn, maar door een persoonlijke religieuze crisis brak hij met joodse religieuze gebruiken. Hij begon de weken van Immanuel Kant, Søren Kierkegaard en Friedrich Nietzsche te lezen. Vooral de beide laatstgenoemden zetten hem ertoe aan hem om filosofie te gaan studeren. In 1896 ging Buber in Wenen studeren (filosofie, kunstgeschiedenis, Duitse studies, filologie).

In 1898 trad hij toe tot de zionistische beweging en nam hij deel aan congressen en organisatorisch werk. In 1899 ontmoette Buber in zijn studententijd in Zürich zijn toekomstige vrouw Paula Winkler, een „briljant katholiek schrijfster uit een Beierse boerenfamilie”, die zich in 1906 tot het judaïsme bekeerde en met wie hij het jaar daarop trouwde.

Aanvankelijk steunde en Buber de Grote Oorlog als een ’wereldhistorische missie’ voor Duitsland om samen met joodse intellectuelen om het Nabije Oosten te beschaven.

In 1930 werd Buber ere-hoogleraar aan de Universiteit van Frankfurt am Main, maar nam onmiddellijk na de machtsovername van Adolf Hitler in 1933 ontslag. Vervolgens richtte hij het Centraal Bureau voor Joods Volwassenenonderwijs op, dat een steeds belangrijker orgaan werd omdat de Duitse regering joden uit het openbaar onderwijs verbood. In 1938 verliet Buber Duitsland en vestigde zich in Jeruzalem, Brits Mandaatgebied Palestina, waar hij een hoogleraarschap kreeg aan de Hebreeuwse Universiteit en les gaf in antropologie en inleidende sociologie.

Bubers vrouw Paula overleed in 1958, en hij stierf thuis in de wijk Talbiya in Jeruzalem op 13 juni 1965. Zij kregen twee kinderen: een zoon, Rafael Buber, en een dochter, Eva Strauss-Steinitz.

Prijzen en erkenningen

• 1951 Hansischer Goethe-Preis, Universiteit Hamburg
• 1953 Vredesprijs van de Duitse Boekhandel (Friedenspreis des Deutschen Buchhandels)
• 1958 Goetheplaquette van de stad Frankfurt am Main
• 1958 Israelprijs
• 1960 Kultureller Ehrenpreis der Landeshauptstadt München
• 1961 Aanvaard als lid van de American Academy of Arts and Sciences
• 1961 Bialikprijs voor joodse ideeën
• 1962 Eredoctoraat aan de Faculteit Geneeskunde van de Westfaalse Wilhelms-Universiteit Münster
• 1963 Erasmusprijs
• 1964 Eredoctoraat aan de Universiteit van Heidelberg
• JSinds 1968 wordt jaarlijks door de Deutsche Koordinierungsrat der Gesellschaften für Christlich-Jüdische Zusammenarbeit de Buber-Rosenzweig-Medaille toegekend aan personen die zich bijzonder inzetten voor de christelijk-joodse dialoog.

• Sinds 2002 wordt jaarlijks op Rolduc de Martin Buber-Plaquette uitgereikt door Stichting Euriade.

Noten

	Werk in uitvoering
	Iemand is nog met dit artikel bezig. Kom later terug om het resultaat te bekijken.