Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Ilvy Njiokiktjien
| Ilvy Njiokiktjien | ||
| Afbeelding gewenst | ||
| Persoonsgegevens | ||
| Geboren | 28 september 1984 | |
| Geboorteplaats | Utrecht | |
| Beroep(en) | fotograaf | |
 Informatie over Ilvy Njiokiktjien bij het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie
| ||
Ilvy Njiokiktjien (Utrecht[1], 28 september 1984) is een Nederlandse fotografe van Chinees-Indonesische afkomst.
Ilvy Njiokiktjien volgde de School voor de Journalistiek in Utrecht en werkte daarna voor Sp!ts en het ANP. In 2007 werkte zij als fotografe in Zuid-Afrika. In januari 2008 won zij de Canon Prijs, de prijs voor jong fotografisch talent.
In oktober 2008 won Njiokiktjien de National Geographic fotoprijs in de categorie Mens. Op 10 april 2013 werd zij als eerste benoemd tot Fotograaf des Vaderlands. Dat is een eretitel, in navolging van Dichter des Vaderlands, om het vak fotografie bij het grote publiek bekender te maken. Njiokiktjien maakte voor de zogenaamde “Fotoweek 2013” een speciale fotoserie, die werd geëxposeerd in het fotomuseum Foam.
In januari 2014 won ze als eerste vrouw de Zilveren Camera. Zij kreeg deze prijs voor een foto die ze maakte van de begrafenis van Nelson Mandela in in 2013.[2]
Trivia
In mei 2008 kwam Njiokiktjien in het nieuws toen cabaretier Theo Maassen haar camera stukgooide op het podium van de Melkweg te Amsterdam, omdat ze hem zonder zijn toestemming tijdens een voorstelling fotografeerde. Van de organisatie had Ilvy echter toestemming gekregen om overal te fotograferen[3]. Door een communicatiefout was zij echter niet van Maassens verbod op de hoogte gebracht. Aanvankelijk diende zij een aanklacht in tegen Maassen, maar trok deze in, nadat Maassen en de Melkweg hun excuses aanboden en toezegden de camera te zullen vergoeden.
Externe link
| Bronnen, noten en/of referenties
|