Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
René Kalisky
Uit Wikisage
Versie door O(overleg | bijdragen) op 22 jul 2018 om 21:25 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ren%C3%A9_Kalisky&oldid=51928826 10 jul 2018 Abraham kafka 8 jul 2018)
"Nou, moet men het eerst eens worden over het bestaan van een relevante hedendaagse theater. Het is een categorie die momenteel niet bestaat: er zijn een aantal auteurs hier en daar die een of andere manier te verwaarlozen. Maar zelfs in een onduidelijke context, Kalisky blijft niet te classificeren en uniek. In een paar jaar, schreef hij veel. Men zal beseffen de omvang van wat er allemaal vertegenwoordigd. Zelfs mezelf, ik voel me op de rand van eventueel beginnen te begrijpen wat hij wilde uitdrukken. In het moderne theater, in het algemeen, met inbegrip van de niet-franse, hij lijkt zeker afgezien van het Theater van het Absurde en is in een zeer bepaalde houding met betrekking tot van Berthold Brecht. Wanneer ik gericht Le Pique-Nique de Claretta, Roberd Abirached vertelde me: "Dit is het eerste pad ooit geopend sinds Brecht te vatten hedendaagse geschiedenis" [1]
In 1981, in reactie op zijn dood, in Le Monde:
"Zijn theater is bestand tegen alle classificaties. Hij brutaal fasen van de geschiedenis, het lot van de mannen, de mythen van ons leven; grote woorden niet bang hem, noch de grote tekens, en nog minder de spot van de geweldige personages. De weg was lang Brecht; er was behoefte aan iemand die kan praten met ons over de wereld opnieuw, en voor onze tevredenheid, Kalisky was er. Die vindt dit profetische woord ooit weer? Een Israëlische profeet, een van de laatste-to-date, inveighing zijn volk om hem te helpen om te overleven, hij was ook lachen om de profetie, -gestimuleerd in ironie, clownery, binnen de metafysische concert van dit onvoltooide werk dat hij leverde ons zelfs nog versterkt door de ironie zelf onderworpen aan een universele uitlees."
«Not only jewish, not only confined to French, never trapped in his very own essence, authentically cosmopolitan, a man of the coming age, we were really in the need of him to face the barbarians. The barbarians were actually perfectly aware of that: he survived so many insults, so many spit in his face! Now that Kalisky has died: one needs to read him, unfold his work, he will win.» [2]
Kalisky werd geboren in Etterbeek, een van de gemeenten gelegen in het Brussels, 20 juli 1936, net als de spaanse staatsgreep van juli 1936 opgetreden, de markering van het begin van de spaanse burgeroorlog. Men zou kunnen speculeren dat een dergelijke gebeurtenis zou hebben bevorderd de auteur fascinatie over de geschiedenis in het algemeen en de dictaturen in het bijzonder. Zijn vader Abram Kaliski werd geboren in Lodz 10 Mei 1908.
Zijn ouders, Salomo Yitzhak Kaliski (geboren in Puszcza (Lodz), 11.nov.1867) en het Hadassah Kaliski, geboren Tuszinski (Lodz 13.jul.1876) had ten minste 8 broers en zussen, die allen omkwamen tijdens de holocaust , behalve één van zijn zoon, die werd gedood in de spaanse burgeroorlog en een dochter. Na het overlijden van zijn vrouw, op de vlucht voor de pogroms, Salomo reisde naar Zuid-Afrika met zijn dochter en raakte betrokken in de Tweede boerenoorlog en naar verluidt verkocht wapens. Hij eindigde in de Verplichte Palestina aan het begin van de eeuw en is overleden in Tel-Aviv in 1948, 80 jaar oud.
Inmiddels is zijn zoon Abram geëmigreerd naar België waren werd hij een leer koopman en een danser. De leeftijd van 23, in 1932, hij ontmoette en trouwde met Fradla Wach , geboren in Warschau op 15 November 1901. Tijdens de tweede wereldoorlog, ze leefde veelal in een zeer arme buurt, in Anderlecht, 44 rue de la Clinique. Zij hadden vier kinderen: René, die schrijver werd, Haim Kaliski die werd een self-bereikt historicus, getalenteerde tekenaar en auteur, Sarah Kaliski, die later beroemde schilder en Ida Kaliski die werd bijna een opera zangeres. Alle vier de kinderen werden verzonden en verborgen gebleven in afzonderlijke plaatsen over de oorlog. Hun ouders bleven alleen en overleefde bijna tot de overgave van de nazi-duitse troepen. Abram toch gepakt door de Belgische politie, terwijl op zoek naar melk voor hun pasgeboren kind. Na opgesloten en gemarteld in het doorgangskamp Mechelen, dat hij naar verluidt werd vermoord in Auschwitz rond December 1945, 36 jaar oud. Fridla verzamelde haar vier kinderen en stak ze alleen na het einde van de oorlog. Kalisky was ongeveer acht jaar oud, toen verloor hij zijn vader. Hoewel hun moeder was analfabeet, herinnerde hij zijn ouders altijd al wilde hun kinderen kunnen worden bereikt kunstenaars.
René Kalisky (Brussel, 1936 - Parijs, 1981) werd vervolgens een schrijver die is het best bekend voor de toneelstukken die hij schreef in de laatste 12 jaar van zijn leven en voor zijn eerder storen en niet te classificeren art.
Als hij zich verborgen schade tijdens de tweede Wereldoorlog, gevolgd door een kindertijd en jeugd geplaagd door extreme armoede, Kalisky prestatie is bijna intrigerende kunnen alleen maar speculeren dat de overweldigende liefde van zijn moeder vervaardigd zijn bereidheid om te overleven. Deze oorlogservaringen in eerste stelde hem in staat om te schrijven krachtig op het Jodendom, Zionisme, het Absolutisme, de menselijke wreedheid en wanhoop. Daarna schreef hij prikkelende essays, scenario ' s evenals een groot aantal toneelstukken uitdagende ontvouwde complexiteit over moderne en oude geschiedenis, politiek, religies, existentialisme, geslacht, homoseksualiteit, Eugenetica, evenals vragen in de meest intieme en compromisloze manier de valkuilen van de relaties binnen een paar of in een geclusterde familie. Als een resultaat, zijn werk, tijdens zijn leven, was, op zijn zachtst gezegd, slecht begrepen voor veel verschillende redenen: critici voldaan zijn werk met wat de auteur beschreef in zijn correspondentie "onverklaarbaar gewelddadige en oneerlijk" en zijn leven verder te moeilijk als hij was om zijn eigen familie en zijn moeder, die in armoede leefde tot aan haar verdwijning, alleen te vertrouwen op de Wiedergutmachung van Duitsland. De meeste mensen leek te negeren zijn werk heeft het waarschijnlijk niet bij kon houden met de uitgebreide historische en bijbelse kennis die Kalisky openhartig gedacht kan worden gedeeld met het publiek. Sommige geleerden beweren dat de manier waarop hij de een of andere manier naïef, op zo ' n jonge leeftijd (hij was in zijn vroege jaren dertig), uitgedaagd de stijl van de franse hedendaagse theater geactiveerd "vijandigheid", "geweld" [1] en "jaloezie" binnen een omgeving die nog niet is betwist, omdat Brecht. Dit was goed geïllustreerd in zijn gemeenschap als hij over kwesties die te vroeg kwam voor de meeste van een onvoorbereid publiek dat deden of konden niet begrijpen dat de auteur idealen en streven naar het Jodendom. Op hetzelfde moment, andere critici uitgedrukt er "irritatie" met betrekking tot deze onderwerpen, die zogenaamd werden gezien als een obsessie van Kalisky in zijn vroege jaren, voortdurend vragen zich als een Jood en een overlevende van de holocaust. Hij was dus veel meer goed ontvangen in andere landen als Duitsland of Italië in het begin van de jaren. Een andere valkuil die geplaagd zijn succes was het feit dat de meeste van zijn toneelschrijvers werden op het podium en gemaakt door de iconische Antoine Vitez: Andere latere regisseurs waren om het gezicht van het uitdagende vergelijking met de visie van dit of andere manier de legendarische regisseur die was benoemd tot Administrator van de Comédie-Française.
Het zou kunnen verklaren waarom het duurde vier decennia na zijn dood tot de critici werd meer op hun gemak om te begrijpen van de vele concepten die hij had onderzocht.
Zijn breed en complex werk, volgens vele geleerden [3][4][5], hoewel hij stierf op 44, onverwacht werd een van de meest krachtige en invloedrijke 20ste eeuw dramatische kunst, eventueel naast Brecht en Becket.[1]
Begin van de Jaren en een Vroegtijdig Einde van de
Hij zal niet falen, in de meeste van zijn werk, aan de kaak stellen door de herhaling van de wreedheden van de geschiedenis van de mensheid hebben blijkbaar niet behouden van de lessen van het verleden. Hij begon zijn carrière op het gebied van publiceren als secretaris, en in het gebied van de journalistiek, met name de Patriot Illustré, voordat u het pad naar het theater. In 1968, hij begint met de publicatie van Europa, in België. Kalisky schreef verschillende historische stukken, waaronder Trotski (1969), Skandalon (1970), Jim le Téméraire en Le Pique-Nique de Claretta (1973). Hij schreef ook twee grote essays gepubliceerd in 1968 en opnieuw uitgegeven in de jaren 1980 Arabische politieke geschiedenis, L 'origine et l' essor du monde arabe en Le monde arabe à l ' heure actuelle: Le réveil et la quête de l'unité, profeet in zijn land, zijn toneelstukken worden genegeerd in België. Het zal in Frankrijk, met Jacques Lemarchand, directeur van de gevestigde collectie "Le Manteau d'Arlequin", Gallimard, dat hij vindt eindelijk de kans om zijn werk erkend voor zijn uniciteit. Deze samenwerking houdt in 1974, toen Kalisky wijzigingen zijn register en adressen thema 's meer uitdagend met zijn tijd, zijn drama' s en herhalingen. De belgische grenzen te smoren hem en het gevoel van dergelijke intellectuele claustrofobie duwt hem weg en vertrekken naar Frankrijk (Corsica in 1971, toen in Parijs in 1973). Meer eigentijdse stukken gevolgd en het was in 1970, na de succesvolle uitzending van de meeste van zijn stukken op France Culture, die, ironisch genoeg, België uiteindelijk verwelkomd zijn wonderkind (tot dan alleen "Europa", had de genade in de ogen van de Belgen en gericht was in 1968).
Zijn carrière langzaam begon op te bloeien, als hij ontving verschillende literaire prijzen, waaronder de Jaarlijkse Dramatische Literatuur Prijs uitgereikt door de vereniging van de Dramatische Auteurs en Componisten in 1974 en de Driejaarlijkse Prijs voor het Dramatische Literatuur uitgereikt door de Regering in 1975. Hij werd bekroond door Duitsland en vroeg om een vaartuig een origineel project over een jarenlange verblijf in voormalig west-Berlijn. In 1977, de gerespecteerde franse editor, Voorraad publiceerde verscheidene controversiële stukken, waaronder "La passion selon Pier Paolo Pasolini", "Dave au bord de mer", "Cv" en "sur Du jeu au texte sur" , waarin hij beschrijft ons zijn eigen en persoonlijke visie van zijn theater werken.
Zijn laatste stukken zijn meestal geregisseerd door frans theatergezelschappen, "Sur les ruines de Carthage" (1980). Diverse gerenommeerde theater-en filmmakers uitgedrukt in een steeds vet interesse in Kalisky en bracht zijn werk op het podium, ondanks de uitdagingen waarmee zij worden geconfronteerd, met inbegrip van Antoine Vitez, Albert-André Lheureux, Ewa Lewinson, Bernard de Coster, Jean - Pierre Miquel, of Marcel Delval. Sinds 1974, Kalisky de toneelstukken gespeeld en afgespeeld op de meeste Nationale podia, zoals Le Botanique Garden Theater in Brussel, het Théâtre National de l ' Odéon, in de Comédie Française,
het Théâtre de l 'Est Parisien, of Théâtre National de Chaillot en het Festival d' Avignon.
Hij abrupt aan longkanker overleed in de leeftijd van 44, waarschijnlijk had net bereikt zijn meest productieve en succesvolle tijd. Onder zijn vrienden en hedendaagse auteurs, Romain Gary kregen een speciale relatie met Kalisky, als hij beschouwde ze, zoals reeds gezegd door hun gepubliceerde correspondentie [6]: "René, toi et moi sommes de nos jours-les derniers à vivre, de notre plume". Ironisch genoeg, Gary overleed een paar maanden voor zijn vriend, in December 1980 werd slechts 66 jaar. De overvloedige gepubliceerde correspondentie met Antoine Vitez liet zien hoe dicht ze was geworden. Vitez is overleden in 1990, in de leeftijd van 59. Deze vroege verdwijningen vraagtekens bij de overlevingskansen van het hedendaagse theater op de franse scene.
Kalisky waarschijnlijk nooit echt gevoeld noch ervaren enige vorm van erkenning door zijn paren, als hij bijna dwangmatig uitgedaagd de gevestigde manieren van opsporing van de menselijke geschiedenis, relaties, identiteit en in het algemeen de comfort zone waarin literatuur en het publiek was gestopt omdat hij geloofde. En niet te vergeten de critici' vestiging die nooit echt ondersteunde hem, met het argument zijn werk was onbegrijpelijk. Dit kan paradoxaal genoeg de reden die, na zijn verdwijning, geleerden hadden de tijd om te begrijpen de weidsheid van zijn aanpak, met de nodige intellectuele middelen hebben om toe te geven dat de complexiteit en de strengheid in zo vele takken van kennis was inderdaad gerechtvaardigd om te begrijpen van de menselijke soort. Zoals voor veel geleerden zijn werk is nooit meer in overeenstemming met de huidige en toekomstige existentiële bedreigingen die onze westerse beschaving gezichten.
In overleg met de manier Kalisky aangehouden geschiedenis, zijn de overlevende kinderen en jonge weduwe aan dezelfde bewuste tragedie als zijn latere voorouders.
Prijzen en Erkenning
1974, de jaarlijkse Dramatische Literatuur Prijs, die wordt toegekend door de vereniging van de Dramatische Auteurs en Componisten SACD.
1975, de Driejaarlijkse Prijs voor het Dramatische Literatuur, toegekend door de Regering.
1982, Speciale Prijs postuum uitgereikt door de vereniging van de Dramatische Auteurs en Componisten SACD.
1987, Beste Buitenlandse Play-Prijs, uitgereikt door het duitse Theater Heute
2004, Aïda vaincue, Theater Critics Award voor beste spelen, de beste acteur voor Julien Roy, beste actrice voor Jo Deseure, beste scenografie voor Philippe Henry
"Aïda vaincue "L 'Arche Voorwoord van Jacques De Decker, Tekst, moest worden Geregisseerd door Antoine Vitez bij de Comédie-Française - markering zijn terugkeer naar Kalisky kunst[12] in het Odéon-Théâtre de l' Europe: hij stierf een bout een maand voordat de repetities. Hij werd vervangen door Patrice Kerbrat[10] en de Acteurs de La Troupe de la Comédie-Française[13], Claude Mathieu[8], Alberte Aveline[14], Jean-Yves Dubois[15], Dominique Constanza[16] die gespeeld Aïda, Eric Frey, met een scenografie van Yannis Kokkos[17]
"Du Surjeu au surtexte "in Dave' au Bord de Mer, Parijs, L ' Arche, 1992, pp. 91-109
Films
"Falsch" aangepast (1987) door Jean-Pierre Dardenne en Luc Dardenne met Bruno Cremer, Bérengère Dautun, Christelijke Crahay en Jacqueline Bollen link[19]
"Le tiercé de Aansluiting" aangepast (1975) door Jean-Pierre Berckmans vertelt het verhaal van Jack, zestien, een jonge Jood, die zag, dat zijn vader gearresteerd door de Nazi ' s. Moet zich verbergen om te ontsnappen aan deportatie, tot de dood. Hij woont met zijn moeder in de obsessie van dit tragische verleden. Overal, op straat, op de lederen winkel waar hij werkt, hij blijft het gevoel een ander mens, afgekeurd, vervolgd.
"Skandalon" aangepast (1972) door Dries Wiemes met in de hoofdrol Chris Lomme en Gerard Vermeersch
Erfenis
Zijn werk is meestal voldaan beide enthousiast en de eerste verbijstering, als hij was op een of andere manier waargenomen wordt zijn tijd vooruit. Vele werken zijn momenteel onderzoekt hoe visionair was hij reeds over onze beschaving over een halve eeuw geleden.
In zijn vroege dood, Antoine Vitez , prezen hem in "Le Monde" over een uitgebreid eerbetoon aan zijn werk "...René Kalisky est mort et nous sommes vivants. Op dit il n'aura pas été longtemps malade ; c 'est ce qu' on dit. Mais moi je dis nous ne le verrons plus, il nous ne parlera plus, nous n'entendrons plus sa belle voix, nous n'admirerons plus sa demarches élégante, il ne nous écrira plus. Voici un homme exemplaire. Si exemplaire qu ' on ne pouvait y croire: op doutait que cette naïveté fût entière et cet émerveillement, sincère. Rarement un écrivain aura montré plus d'insistance, d'acharnement, d'entêtement même à poursuivre une œuvre qui est comme un défi perpétuel: l'affirmation que le théâtre existe, qu 'il est bien un genre de la littérature et qu' il sert à résoudre les tegenstellingen du monde..."
Marc Quaghebeur ook prees zijn keyrole in het herdefiniëren van theater de overkant van de eeuw: "Combattre la disparition de la dimensie métaphysique dans les processus révolutionnaires ; récuser aussi bien la confiance dans le progrès liée à l'illusion d' un ordre universel que l'imposture de la civilisation de masse ; réaffirmer la dimensie tragique de l'existence, tels sont quelques-uns des assen éthiques qu'entendit réactualiser l ' œuvre de René Kalisky. De même, il puise sa matière dramatique au coeur des enjeux historiques les plus angoissants de notre temps, le communisme, le fascisme ou le sionisme, en utilisant vn stijl qui n'accorde aux spectateurs ni le recreatieve de l ' identification primaire ni la sécurité de la distanciation réflexive. À cet effet, il opleggen à l'acteur un nouveau type d 'art, le surjeu, travail constamment" wrede et bouffon "qui fait mouvoir tous les "rouages" d 'un art" sans plus dissimuler qu 'il s'agit d' un jeu ". Pour permettre ce type de jeu, l ' auteur invente la begrip et la réalité du surtexte. Il s'agit d 'une partitie intégralement construite par lui, destinée à" abolir le temps et l 'espace et à faire entendre nl une seule tirade l'énoncé d' une situatie, zoon commentaire contradictoire et l'archétype historique qu ' elle réactualise " in een ander eerbetoon zijn tekst
Drie decennia na zijn dood, vele auteurs en geleerden voelde zich meer comfortabel om te beginnen met graven in Kalisky de complexiteit. Onder hen Serge Goriely in 2008 uitvoerig onderzocht de auteur van het werk: "... l'écriture si particulière René Kalisky, un des dramaturgen belges les plus importants de la seconde moitié du XX e siècle. Dans zoon théâtre, Kalisky prend l 'histoire à bras le corps et n'hésite pas à mettre en scène des cijfers comme Hitler, Trotski, Mussolini, Pasolini, Coppi, Saül ou le Roi David, tout en renouvelant les formes avec sa techniek du" surtexte "." "Le théâtre de René Kalisky"
Surtexte, Supertext of Superacting
De "surtexte" techniek die hij al tijdens zijn korte carrière heeft bestudeerd door tal van bestuur en auteurs, zoals gedefinieerd Encyclopedia Universalis. . Dat nieuwe concept kon worden in verband met "Brecht "afstandelijk effect" ("Verfremdungseffekt"), die streeft naar het doorbreken van de theatrale illusie te wekken van de kritische zin van het publiek door te geven om de kunstmatige aard van de representatie, en waardoor iedereen zich bewust van zijn positie als toeschouwer"[20]
Bibliografie
Serge Goriely, Le théâtre de René Kalisky, Brussel, PIE-Peter Lang, 2008.
Gilbert Debussher, D'Aristote een Kalisky, Brussel, Université de Bruxelles, 2004. Volledige Tekst
Agnese Silvestri, René Kalisky, une poétique de la répétition, New York, Oxford, Wien, 2006. 415 blz.
Marc QUAGHEBEUR, Ballet de la déception exaltée: Jim le Téméraire de René Kalisky In: Ecritures de l' imaginaire: dix études sur neuf écrivains belges, Brussel, Labor (Archives du futur), 1985, blz. 159-211
Anne-Françoise Benhamou, Kalisky, Vitez et le temps enroulé in L ' Art du théâtre, Actes Sud, 1989, Antoine Vitez à Chaillot, pp. 108–110
Michael Delaunoy, Rêveries à propos de Trotsky, enz... René Kalisky, L 'Harmattan," Etudes théâtrales ", 2011 Volledige Tekst
Vertalingen van Kalisky ' s Speelt
Jim de Leeuwin, vertaald in het engels door David Willinger en Luc Deneulin
Dave op het Strand, vertaald in het engels door David Willinger en Luc Deneulin, zowel in Een Bloemlezing van Recente Belgische Speelt, Troy, NY, Whitston Uitgeverij, 1984.
Europa: Aida Vencida, vertaald in het spaans, Publicaciones de la Asociación de Directie de Escena de España, 1993.
Skandalon vertaald in het italiaans, Gremese Editore door Brunella Eruli, 2007.
Jim il Temerario vertaald in het italiaans door Brunella Eruli, Gremese Editore, 2007.
Il picknick di Claretta, vertaald in italianby Brunella Eruli, Gremese Editore, 2007.
Europa, vertaald in het italiaans door Brunella Eruli, Gremese Editore, 2007.
Sulle rovine di Cartagine, vertaald in het italiaans door Brunella Eruli, Gremese Editore, 2007.
↑ 1,01,11,2[Vitez, Antoine, « Kalisky était un OVNI dans le théâtre français contemporain », interviewed by Jacques De Decker, in Le Soir, April 12th 1983]
ºStampfer, S. (2006), Encyclopedia of Modern Jewish Culture – Edited by Glenda Abramson. Religious Studies Review, 32: 53-53. doi:10.1111/j.1748-0922.2006.00040_9.x
ºAgnese Silvestri, René Kalisky, une poétique de la répétition New York, Oxford, Wien, 2006. 415 p.
ºGilbert Debussher, D'Aristote a Kalisky, Brussels, Université de Bruxelles, 2004.
º[Correspondance : Lettres de [Romain Gary] à [René Kalisky] (1972-1980)]
Cande_Daniel_btv1b90649840.jpg){kind=link}
