Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Rudolf Vleeskruijer
Rudolf Vleeskruijer, ofwel (de naam wordt ook wel geschreven als) Vleeskruyer, (Amsterdam, 18 januari 1916 – Zeist, 2 juni 1966) was een Nederlands hoogleraar in de Engelse taal en de oudere Engelse letterkunde aan de Rijksuniversiteit Utrecht.
Leven en werk
Vleeskruijer bracht een deel van zijn jeugd (1924 tot 1929) in Engeland door. Het grootste deel van de oorlog was hij ondergedoken. Van augustus 1945 tot mei 1946 was hij onderofficier in militaire dienst bij de eerste compagnie politie als tolk van de geallieerde troepen.
Vleeskruijer studeerde Engels aan de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam en behaalde zijn kandidaatsexamen op 17 juli 1941. Na het behalen van het doctoraalexamen op 29 juni 1948, begon hij in 1949 een studie aan het St. Catherine College, een van de colleges die samen de Universiteit van Oxford vormen. Vleeskruijer verkreeg de titel B.lett.Oxon (Bachelor of Letters Oxoniensis) aan de Universiteit van Oxford, als lid van de St. Catherine Society, bij professor J.R.R. Tolkien in 1951. Hij promoveerde cum laude op 3 november 1953 in de letteren en wijsbegeerte aan de Universiteit van Amsterdam bij prof. dr. P.N.U. Harting op de dissertatie The Life of St. Chad, An Old English Homily.
Hij was in 1958 de oprichter van het Engels instituut aan de Rijksuniversiteit Utrecht en tevens de eerste hoogleraar aldaar (31 oktober 1957). Hij hield zijn oratie op 6 oktober 1958, het onderwerp was Anglistik en English philology. Vleeskruijer was getrouwd en had drie kinderen, waaronder zoon Martin. Martin Vleeskruijer emigreerde naar Engeland, waar hij door zijn verdiensten de titel 'Sir' kreeg. In de jaren 1980 keerde Martin weer naar Nederland.
Rudolf Vleeskruijer overleed op 50-jarige leeftijd te Zeist. Het tijdschrift English Studies, A Journal of English language and Literature wijdde in 1966 een artikel aan R. Vleeskruijer.[1][2]
Bibliografie
- (en) A. Campbell's Views on Inguaeonic Neophilologus xxxii, pp.173-183 (1948)
- (en) Old English Vocabulary Research (lezing) handelingen van het 22e Ned. Philologencongres, pp.46 e.v. (1952)
- (en) Recent Work at Leeds Neophilologus xxxvii) pp.174-175 (1953)
- (en) The Life of St. Chad, an Old English Homily edited with introduction, notes, illustrative texts and glossary by R. Vleeskruyer, North-Holland, Amsterdam (1953) (dissertatie UvA Amsterdam)
- (en) Chaucer and the Modern Reader (lezing) Handelingen van het 24e Philogencongres (1956) pp. 57 e.v.
- (en) Anglistik en English Philology Rede uitgesproken bij de aanvaarding van het ambt van gewoon hoogleraar in de Engelse taal en de oudere Engelse letterkunde aan de Rijksuniversiteit te Utrecht op 6 october 1958, Noord-Hollandsche uitgeversmaatschappij, Amsterdam (1958)
| Bronnen, noten en/of referenties
|
