Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Anne Teresa De Keersmaeker
Anne Teresa barones De Keersmaeker (Mechelen, 11 juni 1960) is een Vlaamse choreografe.
Opleiding en vorming
Anne Teresa De Keersmaeker is een dochter van Maurits De Keersmaeker en Marie-Jeanne Lindemans. Na haar humaniora ging ze les volgen aan de dansschool Mudra van Maurice Béjart in Brussel. In 1980 debuteerde ze met haar stuk "Asch"in de 'Nieuwe Workshop' in Brussel. In 1981 verhuisde ze naar de Verenigde Staten. Ze volgde een opleiding aan de Tisch School of the Arts[1] te New York en maakte er kennis met de Amerikaanse postmoderne dans. Ook richtte ze de dansschool PARTS op waar veel verschillende beginnende dansers zijn uitgegroeid tot professionele choreografen
Werk en onderwijs: ROSAS en PARTS
Bij haar terugkeer naar België voltooide ze in 1982 "Fase, 4 movements to the music of Steve Reich", een duet dat ze samen met Michèle Anne De Mey danste op live muziek gebracht door drie mensen uit het ensemble van Steve Reich die ze in de Verenigde Staten had leren kennen. De eerste twee delen van "Fase" ("Violin Phase" en "Come Out") creëerde ze in de Verenigde Staten. Het derde en vierde deel ("Piano Phrase" en "Clapping Music") maakte ze in België.[2] Het stuk betekende zowat haar doorbraak, want het leverde haar enkele uitnodigingen voor internationale festivals op. De aandacht voor minimalistische muziek en beweging in deze choreografie vormt de basis voor haar latere werk.[2] In 1983 richtte De Keersmaeker haar eigen gezelschap, Rosas, op. Met die compagnie maakte de danseres en choreografe vele beroemde voorstellingen, als "Rosas danst Rosas", "Stella" "Elena's Aria", "Mikrokosmos", "Ottone, Ottone", "Achterland", "Toccata", "Kinok et Amor constante, mas alla de la muerte" en "Erwartung". Ze werkte een hele tijd nauw samen met het Brusselse Kaaitheater, tot ze in 1992 op uitnodiging van de nieuwe directeur Bernard Foccroulle resident werd in de Brusselse Muntschouwburg.
In 1995 startte Anne Teresa De Keersmaeker met een eigen opleiding te Vorst, in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. In samenwerking met De Muntschouwburg richtte ze "P.A.R.T.S." (Performing Arts Research and Training Studios) op. Na een strenge auditie en het betalen van een stevig inschrijvingsgeld kunnen hier elk jaar een zestigtal studenten uit zo’n 25 landen zich komen vervolmaken in dans en choreografie. De cursussen gaan door in een gerenoveerd industrieel gebouw aan de Van Volxemlaan te Vorst.
- in 1997 zien de voorstellingen "3 Solos for Vincent Dunoyer" en "Just before" het licht.
- in 1998 de choreografie "Drumming"
- in 1998 regisseerde ze voor de eerste maal een opera, “Blauwbaards Kasteel” van Béla Bartók.
- met Peter Greenaway maakte ze de dansvideo “Rosa”
- in 1998 realiseerde ze als gastchoreografe voor de Portugese Companhia Nacional de Bailado “The Lisbon Piece”
- in 1999: "I said I"
- in 2001: kon “Rain” met muziek van Reich, op flink wat bijval rekenen.
- in 2002: danst ze nog eens solo in "Once" op muziek van Joan Baez; en "(but if a look should) April me
- in 2003: "Bitches Brew"
- in 2004: "Kassandra"
- in 2005: "Desh"[3] en "Raga for the Rainy Season"[4]
- in 2006: D'un soir un jour"[5]
- in 2007 met de choreografie "Eight Lines" en "Four Organs"
- mei 2007: "Keeping still - Part I" in samenwerking met de beeldend kunstenares Ann Veronica Janssens, die werkt met massieve lichtbundels en vluchtige mistslierten.[6]
- juli 2008 uitvoering van Keeping still te Salzburg op de Sommerszene08
- juli 2009 productie van The song, twee uur dans in stilte, i.s.m. Ann Veronica Janssens en Michel François[7]
- februari 2010 : 3Abschied in samenwerking met Jérôme Bel
- juli 2010: En atendant met ars subtilior, een polyfonische muziekvorm uit de 14e eeuw, première in de Cloître des Célestins te Avignon
- juli 2011: Cesena op de Cour d'Honneur te Avignon (met liederen uit de Codex Chantilly en het Gregoriaanse Kyrie)
- oktober 2013: wereldpremière op de Ruhrtriennale van Vortex Temporum, i.s.m. Ictus en op muziek van Gérard Grisey
- 2015-2017: Work/Travail/Arbeid, een herinterpretatie met dansers en muzikanten van de dansvoorstelling Vortex Temporum als een tentoonstelling die doorlopend toegankelijk is voor het publiek, eerst gedurende negen weken uitgevoerd in het kunstencentrum Wiels (Brussel) [8] en nadien ook in Centre Pompidou (Parijs), Tate Modern (Londen) en MoMA (New York).[9]
- 2017: Mitten wir im Leben sind op de Ruhrtriennale met cellist Jean-Guihen Queyras met Bachs Cellosuites.
Anne Teresa De Keersmaekers producties waren te zien in theaters en op festivals in vrijwel geheel Europa, de Verenigde Staten, Zuid-Amerika, Australië, Nieuw-Zeeland, Japan en Hong Kong. Ze won tientallen dans- en choreografieprijzen, waaronder de befaamde “London Dance and Performance Award”.
De Keersmaeker en Steve Reich
Reichs minimalistische muziek vormt een rode draad doorheen het oeuvre van De Keersmaeker. De paradox tussen de wiskundige precisie van Reichs muziek en de emotionele impact ervan die zich ontlaadt in uitbundige vreugde, trok de choreografe sterk aan. Vanaf haar eerste succes "Fase", over "Just Before" en "Drumming" tot bij "Rain" voorzag Reich De Keersmaeker van inspirerende muziek. De strakke systematiek van Reichs werk en de even pure bewegingstaal van De Keersmaeker sluiten wonderwel op elkaar aan. De choreografe vond gedurende haar gehele carrière telkens weer andere manieren om de structuren van Reichs muziek in dansbewegingen te vertalen. Met haar twee nieuwe producties "Eight Lines" en "Four Organs" zien wij een evolutie van minimalistische strakheid naar complexe groepschoregrafieën.
"Eight Lines" en "Four Organs"
Eight Lines toont een ingewikkeld vlechtwerk van acht vrouwen in en rond een uitgelichte cirkel in het midden van het podium. De arabesken van Reichs muziek vinden hun pendant in de hevigheid en de wirwar van gedanste lijnen. Four Organs vertoont dezelfde vervlechting van patronen maar de band tussen Reichs strenge muziek en de doorwrochte danspatronen is minder duidelijk.
Het volledig œuvre
- 2017 Mitten wir im Leben sind
- 2017 A Love Supreme
- 2017 Così Fan Tutte (voor de Opera van Parijs)
- 2015 Die Weise Von Liebe und Tod des Cornets Christoph Rilke
- 2015 My Breathing Is My Dancing
- 2015 Work/Travail/Arbeid
- 2015 Golden Hours (As you like it)
- 2014 Verklärte Nacht
- 2014 Twice
- 2013 Vortex Temporum
- 2013 Partita 2
- 2011 Cesena
- 2010 En Atendant
- 2010 3abschied
- 2009 The Song
- 2008 Zeitung
- 2007 Keeping Still Part 1
- 2007 Steve Reich Evening
- 2006 Bartók / Beethoven / Schönberg Repertoireavond
- 2006 D'un Soir Un Jour
- 2005 Raga For The Rainy Season / A Love Supreme
- 2005 Desh
- 2004 Kassandra - Speaking In Twelve Voices
- 2003 Bitches Brew / Tacoma Narrows
- 2002 Once
- 2002 Repertoireavond
- 2002 (But If A Look Should) April Me
- 2001 Small Hands (Out Of The Lie Of No)
- 2001 Rain
- 2000 In Real Time
- 1999 I Said I
- 1999 With / For / By
- 1999 Quartett
- 1998 Drumming
- 1998 Duke Bluebeard's Castle
- 1997 Just Before
- 1997 3 Solos For Vincent Dunoyer
- 1996 Woud, Three Movements To The Music Of Berg, Schönberg & Wagner
- 1995 Erwartung / Verklärte Nacht
- 1994 Amor Constante, Más Allá De La Muerte
- 1994 Kinok
- 1993 Toccata
- 1992 Mozart / Concert Arias. Un moto di gioia.
- 1992 Erts
- 1990 Achterland
- 1990 Stella
- 1988 Ottone Ottone
- 1987 Bartók / Mikrokosmos
- 1987 Verkommenes Ufer / Medeamaterial / Landschaft mit Argonauten
- 1986 Bartók / Aantekeningen
- 1984 Elena's Aria
- 1983 Rosas danst Rosas
- 1982 Fase, Four Movements to the Music of Steve Reich
- 1980 Asch
Publicaties
- 2015 Work/Travail/Arbeid tentoonstellingscatalogus (Engels, door Elena Filipovic)[10]
- 2014 Drumming & Rain: A Choreographer's Score (Engels en Frans, Anne Teresa De Keersmaeker en Bojana Cvejić)[11]
- 2013 En Atendant & Cesena : A Choreographer's Score (Engels en Frans, Anne Teresa De Keersmaeker en Bojana Cvejić)[12]
- 2012 A Choreographer’s Score: Fase, Rosas danst Rosas, Elena’s Aria, Bartók (Engels en Frans, Anne Teresa De Keersmaeker en Bojana Cvejić)[13]
Film- en videowerk
- Répétitions (Marie André, 1985, 43 min) [14][15]
- Hoppla! (Wolfgang Kolb, 1989, 52min) [14][16]
- Monoloog van Fumiyo Ikeda op het einde van Ottone, Ottone (Walter Verdin, Anne Teresa De Keersmaeker en Jean-Luc Ducourt, 1989, 6min23sec)[17]
- Ottone, Ottone (deel 1 en 2) (Walter Verdin en Anne Teresa De Keersmaeker, 1991, deel 1: 52min en deel 2: 50min)[18]
- Rosa (Peter Greenaway, 1992, 16min) [19][20]
- Mozartmateriaal (Jurgen Persijn en Ana Torfs, 1993, 52min) [21][22]
- Achterland (Anne Teresa De Keersmaeker en Herman Van Eyken, 1994, 84min) [23][24]
- Tippeke (Thierry De Mey, 1996, 18min) [25][26]
- Rosas danst Rosas (Thierry De Mey, 1997, 57min)[14][27][28]
- Ma mère l'Oye (Thierry De Mey, 2001, 28min)[29][30]
- Fase (Thierry De Mey, 2002, 58min)[14][31][32]
- Counter Phrases (Thierry De Mey, 2004)[33]
- Prélude à la mer (Thierry De Mey, 2009, 16min) [29][34]
- Rain (Olivia Rochette en Gerard-Jan Claes, 2012, 83min) [35][36]
- Top Shot (Thierry De Mey, 15min)[29]
- Violin Phase (Thierry De Mey, 15min)[29]
- Clapping Music (Thierry De Mey, 5min)[29]
Onderscheidingen
- In 2001 werd de choreografe opgenomen in de Belgische adel met de titel van barones.
- Ze werd doctor honoris causa aan de Vrije Universiteit Brussel.
- In februari 2008 werd ze Commandeur dans l'Ordre des Arts et des Lettres, omdat zij bijgedragen heeft aan de verrijking van de kunsten of de literatuur in Frankrijk en wereldwijd.
- In december 2011 ontving ze de Gouden Orde van Verdienste van de Oostenrijkse deelstaat Wenen.
- 2012: Prijs voor Algemene Culturele Verdienste van de Vlaamse Regering
- In 2015 ontving ze het Oostenrijkse Erekruis voor Wetenschap en Kunst.[37]
Literatuur
- Y.-W. DELZENNE & J. HOUYOUX, Le nouveau dictionnaire des Belges, Brussel, 1998.
- Humbert DE MARNIX DE SAINTE ALDEGONDE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 2008, Brussel, 2008.
Externe link
