Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Henk Verhaeren
Henk Verhaeren (Rijsbergen, 1967) is een Nederlands schrijver.
Verhaeren schreef op tweeëntwintigjarige leeftijd de roman Zee (uitgeverij Strengholt, 1992) daarvoor publiceerde hij de dichtbundel Ode aan. In 2010 verscheen Boven water (Uitgeverij De Fontein Tirion)
Levensloop
Henk Verhaeren groeide op in Rijsbergen. Zijn roman Zee is op zijn jeugd gebaseerd.[1] Zijn eerste boek is vergeleken met werk van Charles Bukowski.[2] Toch stapt Verhaeren na zijn debuut voor lange tijd van het literaire podium.
In een interview met Algemeen Dagblad verklaart Verhaeren hierover aan journalist Hans Klippus[3] dat hij destijds niet met de druk en de aandacht rond Zee om kon gaan. Deze druk resulteerde erin dat Verhaeren kort na verschijning van Zee een aanvaring had met een filmploeg van de VPRO (TV-nomaden, 1992). Op 3 mei 1993 verlaat Verhaeren Nederland om onder auspiciën van Bob Panama in Miami zijn carrière als kunstschilder (1986 Miami) terug op te pakken. Diezelfde dag (3 mei 1993) wordt Verhaeren op het vliegveld van Orlando aangehouden voor illegaal werk tijdens zijn vorige verblijf in 1986 te Amerika.[4] Verhaeren wordt op het vliegtuig gezet met een definitief Amerika verbod.
De schrijver opent in 1994 café de Bushalte. De kroeg van Verhaeren komt landelijk in het nieuws als de toenmalige burgemeester van Breda: Ed Nijpels de zaak dreigt te sluiten wegens aldaar gehouden dwergwerpwedstrijden. Nadat Henk Verhaeren in zijn café (1996) is gefilmd tijdens het programma Vrienden[5] wordt het café het decor voor de gelijknamige EO-serie: De Bushalte waarin presentator Peter Scheele en komiek Bert Visscher proberen klanten van Henk te bekeren. Verhaeren, die niet in beeld komt tijdens opnamen van deze serie, verklaart in een interview met het dagblad Trouw[6] dat het caféleven de productie van literatuur niet ten goede kwam.
Na verkoop van café de Bushalte[7] betekent een bezoek aan een sjamaan (Hilario Chiriap van de Chuar Tribe uit Ecuador) in 2005 een ommekeer in het leven van Verhaeren. Henk huwt in 2006. In 2009 pakt hij na aanmoediging van vriend en schrijver Yorgos Dalman (1973) het schrijven weer op. Henk voltooid in september 2009 zijn opleiding aan de schrijversvakschool te Amsterdam. In april 2010 verschijnt Boven water, over zijn broer en topcoach Jacco Verhaeren. Boven water wordt qua vorm en stijl vergeleken met werk van Ischa Meyer.
In 2011 verscheen van de hand van Verhaeren de ongeautoriseerde biografie ´Ik, Ratelband, een verpletterend portret´ (Uitgeverij) Cocobooks. Het door Henk Verhaeren geschreven boek deed veel stof opwaaien in de media toen Ratelband de verschijning ervan probeerde tegen te gaan.
Ratelband vertelde de pers dat Verhaeren hun gesprekken stiekem had opgenomen tijdens hun ritjes. Verhaeren zou, aldus Ratelband als patiënt bij hem in behandeling zijn voor een coke en drankverslaving. Bij het tv-programma Oog in Oog gepresenteerd door Sven Kockelmann verteld Ratelband hoe het volgens hem is gegaan, hij zou Verhaeren uit de auto gegooid hebben nadat die bekend maakte dat hij hun avonturen zou beschrijven in een boek. Zowel Verhaeren als zijn uitgever Pim Christiaans ontkennen dat het boek, in tegenspraak tot wat Ratelband beweert, zonder medeweten van Ratelband tot stand is gekomen. In 2015 leidde het tot een opstootje tussen Verhaeren en Ratelband voor de deur van de rechtbank in Dordrecht waar Ratelband moest verschijnen wegens bedreiging en mishandeling van zijn ex Moon van Buuren. Henk Verhaeren stond voor de rechtbank om een verhaal te maken voor de Telegraaf toen Ratelband de telefoon, waarmee Verhaeren de aankomst filmde, uit de handen van Verhaeren trok en op de grond smeet.
Ratelband was boos omdat Verhaeren in de Telegraaf de voor Ratelband belastende 'Ratelbandtapes' had beschreven waarom de positiviteitsgoeroe zijn minachting voor vrouwen uit de doeken deed.
Na het verschijnen van 'Ik, Ratelband, een verpletterend portret' ging Verhaeren aan de slag als reporter bij Weekblad Privé. Verder heeft Verhaeren in 2014 aangekondigd op de website van Joost Niemoller te werken aan een boek waarin hij de verstikkende politieke correctheid die volgens hem aan journalisten wordt opgelegd zal beschrijven.
Jacco Verhaeren, broer van Henk, die anno 2015 werkzaam is in Australië als bondscoach en technisch directeur van de Australische zwemteams heeft op de website van Rob Bartol aangekondigd dat hun boek Boven Water, na de Olympische Spelen in 2016 in Brazilië, geüpdatet zal worden en vertaald naar het Engels.
| Bronnen, noten en/of referenties
|
