Individuele rechten

Individuele rechten zijn rechten die een individu heeft, ongeacht of hij of zij deel uitmaakt van een groep. Ze staan in tegenstelling tot groepsrechten of collectieve rechten.

Inleiding

In de Westerse cultuur worden individuele rechten vaak geassocieerd met politieke en economische vrijheid, en groepsrechten vaak met sociale controle. Dit komt doordat in het westen individuele rechten vaak geassocieerd worden met gelijkheid voor de wet en bescherming van de staat. Een voorbeeld hiervan is de Magna Carta, waarin de Engelse koning accepteerde dat zijn wil gebonden was door de wet en dat bepaalde rechten van zijn onderdanen expliciet waren vastgelegd.

Dit staat in contrast met veel van de recente politieke discussies omtrent individuele rechten in de Volksrepubliek China, waarbij, vooral als het gaat om de rechtsstaat, de bescherming van individuele rechten de sociale controle door de overheid juist makkelijker maakt. Er is bijvoorbeeld wel gesteld dat de bevolking minder snel wetten overtreedt als burgers geloven dat het juridische systeem hen sneller zal straffen als zij daadwerkelijk de wet overtreden en ze niet straffen als ze de wet niet overtreden. Het contrasterende is dat er bij een arbitrair juridisch systeem minder stimulans bestaat om de wet daadwerkelijk te volgen.

Grondwetten

In de Verenigde Staten worden de individuele rechten beschreven in de Bill of Rights. In Canada bestaat de Canadian Charter of Rights and Freedoms, die dezelfde functie heeft. Een van de belangrijkste verschillen tussen de twee documenten is dat sommige rechten in de Canadian Charter door overheden terzijde geschoven kunnen worden. Dit in tegenstelling tot de Verenigde Staten, waar het terzijde schuiven van individuele rechten die beschreven staan in de Bill of Rights niet mogelijk is, ook niet in theorie; zelfs een constitutioneel amendement zou deze rechten niet volledig kunnen opheffen, doordat deze onvervreemdbaar zijn onder de natuurrechtprincipes waarop de Amerikaanse grondwet is gebaseerd. In Nederland is de situatie vergelijkbaar met die van Canada, vooral doordat er geen toetsingsrecht bestaat, zodat nieuwe wetgeving getoetst kan worden aan de Nederlandse Grondwet. Los daarvan bestaat de huidige Nederlandse grondwet niet uit louter individuele rechten en bestaat er ook geen ander document dat hier wel alleen uit bestaat.

Filosofieën

In het minarchistisch-politieke denkbeeld van libertariërs en klassiek-liberalen, is dient de rol van de overheid zich te beperken tot het identificeren, beschermen en handhaven van de natuurrechten van het individu. Liberale overheden die individuele rechten respecteren, bieden vaak systematische controles aan die individuele rechten beschermen, bijvoorbeeld middels strafrechtelijke vervolging. Collectivistische staten worden over het algemeen gezien als onderdrukkend, omdat ze individuele rechten niet respecteren.

Ayn Rand, die de filosofie van het Objectivisme ontwikkelde, stelde dat een groep op zich geen rechten heeft. Een mens kan geen nieuwe rechten verwerven door zich bij een groep aan te sluiten, maar hij kan evenmin de rechten die hij heeft, verliezen. Het principe van individuele rechten is de enige morele basis van alle groepen. Zij gaf verder aan dat de uitdrukking "individuele rechten" een redundantie is, omdat alleen een individu rechten heeft, en dat de uitdrukking "collectieve rechten" een contradictio in terminis is. Individuele rechten zijn niet afhankelijk van voor- of tegenstemmen; een meerderheid heeft niet het recht om de rechten van een minderheid weg te stemmen (en de kleinste minderheid op aarde is het individu).

Externe links

• Common Rights vs. Collective Rights
• Ayn Rand on Individual Rights

Referenties