Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
George Zweig
| George Zweig | ||
| Bestand:George Zweig.jpg | ||
| Persoonlijke gegevens | ||
| Geboortedatum | 30 mei 1937 | |
| Geboorteplaats | Moskou, RSFSR | |
| Nationaliteit | Amerikaans | |
| Wetenschappelijk werk | ||
| Vakgebied | natuurkunde; neurobiologie | |
| Alma mater | University of Michigan, California Institute of Technology | |
| Instituten | LANL, MIT | |
George Zweig (Moskou, 30 mei 1937) is een Amerikaanse fysicus. He was trained as a particle physicist under Richard Feynman.[1] Hij introduceerde, onafhankelijk van Murray Gell-Mann, het quark-model. Later is hij zich gaan bezighouden met neurobiologie. Hij heeft als wetenschappelijk onderzoeker gewerkt bij het Los Alamos National Laboratory en het MIT, en in de financiële dienstverlening.
Biografie
Zweig is geboren in Moskou, Rusland uit een joodse familie.[2] His father was a type of civil engineer known as a structural engineer. He graduated from the University of Michigan in 1959, with a bachelor's degree in mathematics, having taken numerous physics courses as electives. He earned a PhD degree in theoretical physics at the California Institute of Technology in 1964.
Werk
Zweig voorspelde het bestaan van quarks at CERN, onafhankelijk van Murray Gell-Mann, right after defending his PhD dissertation. Zweig noemde deze "aces", naar de vier bekende kaarten, omdat hij verwachtte dat er vier van deze deeltjes bestonden (op grond van de toen vier bekende leptons).[3][4] De introductie van de quarks vormde een hoeksteen voor de deeltjesfysica.
Net als Gell-Mann realiseerde hij zich dat verschillende belangrijke eigenschappen van deeltjes zoals baryonen (bv. protonen en neutronen) verklaard konden worden door ze te behandelen als triolen van andere bestanddelen van deeltjes (die hij azen en Gell-Mann quarks noemde), met fractioneel baryongetal en elektrische lading. In tegenstelling tot Gell-Mann werd Zweig tot dit quarkmodel geleid[5][6]door de merkwaardig verzwakte verval van het φ meson tot ρ π, een kenmerk dat gecodificeerd wordt door wat nu bekend staat als de OZI-regel, waarin de "Z" voor "Zweig" staat.
In de daarop volgende technische terminologie kwamen de quarks van Gell-Mann uiteindelijk dichter bij "huidige quarks", terwijl Zweigs bij "constituerende quarks" kwam.[7]
Zoals de astrofysicus John Gribbin opmerkte, ontving Gell-Mann in 1969 terecht de Nobelprijs voor fysica voor zijn algemene bijdragen en ontdekkingen met betrekking tot de classificatie van elementaire deeltjes en hun interacties; toen was de kwark theorie nog niet volledig geaccepteerd, en werd ze niet specifiek vermeld in de officiële vermelding van de prijs. In latere jaren, toen de kwark theorie werd vastgesteld als het standaardmodel van de deeltjesfysica, was het Nobelcomité vermoedelijk van mening dat ze Zweig niet konden herkennen als de wetenschapper die eerst de implicaties van de theorie in detail uiteenzette en suggereerde dat ze echt zouden kunnen zijn, zonder Gell-Mann opnieuw op te nemen. Toch nomineerde Richard Feynman in 1977 zowel Gell-Mann als Zweig voor de Nobelprijs, vermoedelijk zijn enige nominatie daarvoor. Wat de reden ook is, ondanks Zweigs bijdragen aan een theorie die centraal staat in de moderne natuurkunde, heeft hij nog geen Nobelprijs gekregen.[8] Whatever the reason, despite Zweig's contributions to a theory central to modern physics, he has not yet been awarded a Nobel prize.[9]
Zweig richtte zich later op hooronderzoek en neurobiologie, en bestudeerde de transductie van geluid in zenuwimpulsen in het slakkenhuis van het menselijk oor,[10] en hoe de hersenen de ruimtelijke dimensies van de hersenschors in kaart brengen. In 1975, toen hij het oor bestudeerde, ontdekte hij een versie van de continue golventransformatie, de cochleaire transformatie.[11]
In 2003 sloot Zweig zich aan bij het kwantitatieve hedgefonds Renaissance Technologies, opgericht door de voormalige James Simons, die de codebreker van de Koude Oorlog was. Hij verliet het kantoor in 2010.
Na afloop van zijn vierjarige vertrouwelijkheidsovereenkomst met Renaissance Technologies keerde de 78-jarige Zweig terug naar Wall Street en stichtte hij samen met twee jongere partners een kwantitatief hedgefonds, Signition genaamd. Zij hopen in 2015 met de handel te kunnen beginnen. Zweig werd geciteerd als "het leven kan heel saai zijn" zonder werk.[12]
Onderscheidingen
- MacArthur Prize Fellowship (1981)
- National Academy of Sciences (1996)
- Sakurai Prize (2015)
Bronnen, noten en/of referenties
|
Er is nog hulp nodig bij het proeflezen en verbeteren van dit artikel.
Je kan meehelpen door je (gratis) te registreren en op bewerken te klikken om je kennis aan dit artikel toe te voegen.