Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Simone Guilissen

Uit Wikisage
Versie door IPA (overleg | bijdragen) op 2 mrt 2018 om 01:07
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Simone Guilissen-Hoa (Peking (China), 7 maart 1916Brussel, 30 mei 1996) was een Belgische architect.

Zij was een van de eerste vrouwelijke architecten in België. Na de Tweede Wereldoorlog droeg ze met enkele privé-opdrachten bij tot de vernieuwing van de woningbouwarchitectuur. Ze ontwierp tal van modernistische woningen die op vlak van materiaalgebruik aansloten bij de regionale traditie.

Biografie

Simone Hoa kwam via haar opleiding in Europa terecht. Haar vader was een Chinees ingenieur, haar moeder een letterkundige van Poolse origine. Na de voltooiing van haar middelbare studie in Brussel schreef zij zich in aan de architectuurafdeling van La Cambre, waar ze afstudeerde in 1938. Aanvankelijk begon ze haar stage bij haar ateliertitularis, Charles Van Nueten, maar ze werkte deze af in Zürich, bij Alfred Roth met wie ze bevriend was geworden.

In 1937 huwde ze met Jean Guilissen. Hoewel ze nog voor de oorlog uit elkaar gingen, behield ze de naam van haar echtgenoot. Hij werd tijdens de Tweede Wereldoorlog als verzetsstrijder gefusilleerd, terwijl zij via Kamp Vught werd gedeporteerd naar Ravensbrück en later tewerkgesteld in het Agfacommando, een buitenkamp van concentratiekamp Dachau.

In 1947 hervatte ze haar beroepsactiviteiten door deel te nemen aan verschillende wedstrijden in het kader van de wederopbouw. Ze werd adviseur van de minister van volksgezondheid en bouwde een eerste huis in Ukkel. In 1947 kreeg ze haar eerste grote opdracht voor het sportcentrum van Jambes. Dit werd echter pas aan het begin van de jaren 60 afgewerkt. Van 1952 tot 1956 werkte ze in associatie met Jacques Dupuis, wat een grote invloed uitoefende op haar latere oeuvre. De talrijke woningen die ze daarna ontwierp, waren plastischer qua uitvoering. In 1957 realiseerde ze één van haar opmerkelijkste privé-projecten: La Quinta, een grote villa in La Roche, waarbij ze gebruik maakte van gescheiden functionele zones.

Guilissen kreeg slechts zelden openbare opdrachten. Begin jaren 70 werkte ze mee aan de ontwikkeling van Louvain-la-Neuve. Ze realiseerde er het studentenwooncomplex Le Biniou. In 1980 mocht ze het Maison de la Culture van Doornik (1980-86) uitvoeren, in samenwerking met het bureau Ginion, Pirson, Winance.

Belangrijkste projecten

  • sportcentrum, Jambes (1947-60)
  • La Quinta, La Roche (1957)
  • studentenwooncomplex Le Biniou, Louvain-la-Neuve (1970)
  • Maison de la Culture, Doornik (1980-86)

Bibliografie

  • Bekaert, Geert en Strauven, Francis, La Construction en Belgique, 1945-1970, Ed. Confédération nationale de la Construction, Seconde édition revisée, 1971.
  • Flouquet P.-L, La maison aujourd'hui. Interview de l'architecte Simone Guilissen-Hoa, in La Maison, 1967, nr. 6, pp. 177-179.