Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Sick Boy

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 4 feb 2018 om 11:39 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sick_Boy&oldid=50814086 ‎ -b- Urmagud 20 jan 2018)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Sick Boy is een single gemaakt door het Amerikaanse DJ-duo The Chainsmokers. Het nummer is geschreven door The Chainsmokers, Tony Ann en Emily Warren, en geproduceerd door The Chainsmokers en Shaun Frank. Het nummer is uitgebracht door Disruptor Records en Columbia Records op 17 Januari 2018 als de eerste radiosingle van het duo sinds hun nummer Honest. Het is uitgegeven als mainstream radio.

Promotie

Op de eerste dag van 2018 hintten The Chainsmokers naar nieuwe plannen voor 2018, toen zij een nieuw logo publiceerden op social media. Het onderschrift luidde: "How many likes is my life worth?" [1] Op 16 Januari 2018, werd het nummer gepromoot op een reclamebord van Spotify op Times Square, dat luidde als volgt: "How many likes is my life worth?"[2] "Sick Boy" werd beschreven als "een nummer over eigen identiteit in de hedendaagse samenleving en het sterk in je schoenen staan over wat je wel, en wat je niet kan beheersen" in de persmedia.[3]

Kritische Ontvangst

Kat Bein, van Billboard, vond dat het nummer klonk als "het verlaten van de welbekende romantische pop die het duo uit New York zo vaak heeft uitgebracht"[2] Dave Holmes, van Esquire noemde dit hun versie van het nummer "Man in the Mirror" van Michael Jackson. "Het klinkt als twee mannen die samenkomen na gewerkt te hebben bij een Hollisterwinkel. Het is het slechtste van EDM, met al het plezier dat operatief is verwijderd. Voor mij is het een 'baw-eest'.", ging Holmes verder.[4] Madeline Roth van MTV zag het nummer als een "opzwepende maar sombere popsong dat meer klinkt als Twenty One Pilots dan dat er op het gehele debuutalbum van 2017 uitkwam, Memories...Do Not Open". Ze vond dat het duo de romantische, droefgeestige sfeer uit eerdere nummers achter zich had gelaten en het juist met opzet op een "donkerdere" manier benaderden. Zeggend dat het nummer precies het tegenoverstelde is van '#Selfie'."[5] Hugh McIntyre van Fuse merkte op dat het nummer "pure pop" is, anders dan hun nummer van toen ze net begonnen en hen ook populair maakten. Hij ging verder: "The Chainsmokers zijn nu ongegeneerd aan het ronddwalen in de met laptop/computer gemaakte pop, zoals zoveel artiesten doen, waar ze al een tijdje naartoe gingen." Als je het nummer vergelijkt met feestnummers als "Don't Let Me Down", merkt hij op dat het nummer in de oorsprong een "donkerdere toon" heeft, en beschrijft hij het nummer als "ronduit somber", wat afdwaald van hun "treurige en melancholische" stijl.[6] Ook Tom Skinner van NME vond het nummer onverwacht somber.[1] Derrick Rossignol, van Uproxx schreef: "Vanuit de muziek gezien dwaald het nummer verder weg van hun EDM roots en meer richting het succesvolle geluid van pop die ze voor zichzelf hebben ontwikkeld, ofschoon met deze keer een agressiever randje."[3]

Videoclip

De bijbehorende videoclip, geregisseerd door Brewer, bevat beide leden van The Chainsmokers en Matt Mcguire die het nummer in een lege "soundstage" uitvoeren. Tijdens de clip wordt hun skelet, hun ingewanden etc. blootgesteld door de podiumlampen.[4]

Credits en Personeel

Credits aangenomen van Tidal.[7]

  • The Chainsmokers – songwriting, productie, platentechniek
  • Tony Ann – songwriting, piano
  • Emily Warren – songwriting
  • Shaun Frank – productie, mixen, programmeren
  • Chris Gehringer – masteren van het nummer

Externe Links

rel=nofollow