Duindoorn

De duindoorn oftewel Hippophae rhamnoides is een tweehuizige struik; er zijn mannelijke en vrouwelijke planten. De plant komt in Nederland van nature vooral voor in open, kalkrijke duinen. De duindoorn is een xerofyt; ook is hij goed bestand tegen zout en het stuiven van het zand. Hij wortelt dan ook zowel horizontaal als verticaal. In centraal Azie groeit hij in woestijn-achtige omgevingen, in de Alpen in open land en aan rivieroevers.

De bessen zijn zuur en rijk aan vitamine C. In de winter kunnen de bessen gaan gisten, hierdoor kunnen vogels als de lijster dronken worden.

Ecologische betekenis

De duindoorn leeft in symbiose met een bacterie van het geslacht Frankia die in wortelknolletjes stikstof bindt. Dit proces vindt vooral plaats in jonge wortels. Door de stikstoffixatie is er lokaal meer stikstof in de grond waardoor men vaak stikstoflievende planten als brandnetels onder de duindoorn vind. De duindoorn wordt in zijn milieu tien tot vijftien jaar oud waarna zijn plaats ingenomen wordt door opvolgende plantensoorten.

De zaden komen alleen daar tot ontwikkeling waar de bacterie in de grond aanwezig is. Daarnaast vermeerdert de duindoorn zich door uitlopers.

Hiernaast is de duindoorn de waardplant voor een groot aantal Lepidoptera-soorten: Acleris hippophaeana, zwartstipvlinder (Agrochola lota), perentak (Apocheima pilosaria), groentje (Callophrys rubi), hyena (Cosmia trapezina), grote wintervlinder (Erannis defoliaria), bastaardsatijnvlinder (Euproctis chrysorrhoea), Gelechia hippophaella, Hyles hippophaes, tweestreepvoorjaarsuil (Orthosia cerasi), populierenwespvlinder (Paranthrene tabaniformis synagriformis), Semiothisa alternaria, appelglasvlinder (Synanthedon myopaeformis) en de micronachtvlinder Gelechia hippophaella.

Namen in andere talen

• Deens: Havtorn
• Duits: Sanddorn
• Engels: Sea buckthorn, Seaberry
• Fins: Tyrni
• Frans: Argousier
• Ests, Estlands: astelpaju