Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Janneke Doolaard
Janneke Doolaard (Amsterdam) is een Nederlandse filmproducent.
Biografie
Doolaard volgde een gymnasiumopleiding aan het Sint Ignatius in Amsterdam en studeerde tussen 1990 en 1997 geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam.[1]
Zij begon haar carriere bij Egmond film voor historisch onderzoek voor de film Nynke van Pieter Verhoeff, en de documentaire Alles komt ergens van[2]. In 2009 richtte zij productiehuis KeyDocs op. In Keydocs werkte zij samen met Hanneke Niens en Hans de Wolf. In 2016 vertegenwoordigde zij Nederland als Producer on the Move tijdens het Cannes Film Festival.[3] KeyDocs ging vanaf april 2017 onder leiding van Doolaard verder als Doxy.[4]
Filmografie
Doolaard maakte onder andere de volgende producties:[5][6]
- Jesse (2017). Deze documentaire, over de opkomst van GroenLinks politicus Jesse Klaver bij de Tweede Kamerverkiezingen 2017, kwam veel ophef. De opdrachtgever, BNNVARA, zag af van uitzending op de tv.[7] Doolaard kreeg de rechten op de film terug.[8] De première was in Carré en 16 Nederlandse bioscopen op 5 september 2017.[9]
- Erfenis (Daan's Inheritance) (2016)
- Mies gaat naar Hollywood (2016)
- De mooiste marathon (2016)
- Ik ben Alice. Deze documentaire werd in 2015 onderscheiden met de Eurekaprijs van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek.
- Geboren boeren (2015)
- Erbarme Dich - Matthew Passion Stories (2015)
- Herinnering aan een trieste dageraad (2014)
- Gitaarjongens (2013)
- Heuvel van plezier (2013)
- Mijn geniale broer Harry (2013)
- De sekspolitie (2012)
- De man met 100 kinderen (2012)
- Refugees: Who needs them? (2012)
- Niets blijft (2012), over een buurtwinkel in zuivel in Amsterdam[10]
- Over Canto (2011)
- Nadia tikt (2011)
- Wat de kat ziet (2011)
- This is my picture when I was dead (2010)
- Great lenghts (2010)
- Diary of a Times Square Thief (regie: Klaas Bense, 2008). Deze film kreeg een nominatie voor de IDFA Award[11]
- Een aantal biografieën voor Brandpunt Profiel:
- Linksbuiten (regie: Ramón Gieling, 2008) over Foppe de Haan
- Meester (regie: Pieter Verhoeff, 2007)
- De Peiler (regie: Rob Schröder, 2006) over Maurice de Hond ;
- Het Onzegbare (regie: Pieter Verhoeff, 2008) over Jan Siebelink
- Dutchtouch (regie: Ulrike Helmer, 2006)
- Jeneverkinderen (regie: Ulrike Helmer, 2005)
- Ave Maria (regie: Nouchka van Brakel, 2006)
- Kinderen van Stalin (regie: Harrie Timmermans, 2006)
- Eigen Weg (regie: Pieter Verhoeff, 2002)
- Gerard Thoolen – Alles komt ergens van (regie: Pieter Verhoeff, 2003)
Prijzen
- Eurekaprijs 2015 voor Ik ben Alice.
- IDFA Award nominatie 2009 en Golden Panda Award voor Diary of a Times Square Thief
Jesse (2017)
Over de documentaire Jesse van 52 minuten die Doolaard in 2017 produceerde kwam veel ophef. De film was bedoeld om een inkijk te geven in de opkomst van Jesse Klaver bij de Tweede Kamerverkiezingen 2017. De film werd in opdracht van BNNVARA gemaakt op basis van filmbeelden van Joey Boink. De film bevat ook beelden van het privéleven van Klaver, waaronder de begrafenis van zijn moeder, die overleed tijdens de kabinetsformatie.[12] Tijdens het maken van de film werden Boink en Klaver bevriend.
Op de film kwam - voordat deze was uitgezonden en terwijl nog niemand de film had gezien - kritiek, vooral uit rechtse hoek.[13] Onder meer politici van de politieke partijen PVV en Forum voor Democratie gaven kritiek omdat Joey Boink als beeldvoerder voor GroenLinks werkte tijdens de verkiezingscampagne.[14] Kamerlid Martin Bosma (PVV) stelde dat de film is gemaakt door een GroenLinkser terwijl Thierry Baudet vond dat de omroep ‘alle schijn van objectiviteit laat varen’.[15] Ook een oud-voorzitter van de Tweede Kamer, Frans Weisglas (VVD) vond het ‘vrij ongehoord’ dat de omroep de film zou uitzenden.[13] Janneke Doolaard vond de film echter geen GroenLinks-film en sprak van een rechtse hetze tegen de film.
In eerste instantie was er volgens BNNVARA niets aan de hand met de film.[16] De directeur van de omroep, Gerard Timmer, besloot echter enkele dagen later de film niet op tv uit te zenden. De omroep wilde hiermee elke schijn van partijdigheid vermijden.[17] Er waren volgens Timmer echter wel afspraken gemaakt met Joey Boink over onafhankelijkheid.[14] Op 30 augustus 2017 besloot BNNVARA de rechten op de documentaire weer terug te geven aan Doolaard in ruil voor het bedrag dat de omroep had geïnvesteerd in de film. [18]
