Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
De Smurfen en de paarse bonen
| De Smurfen en de paarse bonen | ||
| Orig titel | Les Schtroumpfs et les haricots mauves | |
| Stripreeks | De Smurfen | |
| Volgnummer | 36 | |
| Scenario | Alain Jost en Thierry Culliford | |
| Tekeningen | Pascal Garray | |
| Pagina's | 48 | |
| Eerste druk | 2017[1] | |
| Albumlijst | ||
De Smurfen en de paarse bonen is het 36ste stripalbum uit de reeks De Smurfen. De Nederlandstalige versie verscheen in 2017 bij Standaard Uitgeverij.
Verhaal
Grote Smurf kreeg van tovenaar Omnibus paarse boontjes omdat de oogst van Boerensmurf mislukte. De smurfen vinden deze bonen overheerlijk. Vervolgens willen ze niets anders meer eten dan paarse bonen. Ze houden zelfs een bonenfeest. De bonen hebben echter een neveneffect: de smurfen worden er te dik en lui van. Smurfin merkt als eerste op dat ze dik geworden is omdat haar zomerjurkjes niet meer passen. Ze wil geen paarse bonen meer eten en besluit om zelf haar eigen groenten te kweken. Ze vraagt hulp aan Boerensmurf, maar hij weigert te helpen omdat hij alleen nog paarse bonen kweekt. Grote Smurf stelt een gezondheidsprogramma op waarbij ze meer moeten bewegen. Potige Smurf wil het goede voorbeeld geven en zet de andere smurfen aan tot sporten en bewegen. Smurfin richt een club op waarvan de leden geen paarse bonen mogen eten.
Een aantal smurfen gaat hout sprokkelen in het bos, maar wordt dan gevangengenomen door Gargamel. Die proeft enkele van de bonen en laat een van de gevangen smurfen vrij. De smurfen moeten nu dagelijks een kar met paarse bonen naar Gargamel brengen. Vervolgens laat hij telkens één gevangen smurf vrij. Gargamel wil echter één smurf gevangen houden om voor zijn proeven te gebruiken. De smurf kan zelf ontsnappen uit de kooi nu hij vermagerd is. Nu de voorraad boontjes bij de smurfen op is en de winter nadert, moeten ze weer voedsel zoeken in het bos. Intussen zijn ook bij Gargamel de boontjes op, waarbij hijzelf ook te dik geworden is.
Achtergrond
Tekenaar Pascal Garray werkte mee aan zeventien albums van De Smurfen. Dit was het laatste album waar hij aan meewerkte voor zijn overlijden.[2][3] Vanwege dat overlijden bevat het Franse album een bijlage van acht pagina's.[4]
Er zit ook wat satire verwerkt in de verhaallijn. Zo wordt het onder meer verwezen naar fastfood, biologische producten en eetverslavingen.[5]
Externe link
- De Smurfen en de paarse bonen, WPG Uitgevers België
Bronnen, noten en/of referenties
|