Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Max Stibbe
Max Stibbe (Max Leon 11 juni 1898 - 20 augustus 1973) was een Nederlandse onderwijsinnovator, actief antroposoof en auteur van enkele werken.[1][2]
Leven
Max Leon Stibbe werd als oudste zoon geboren in de hoofdstad van het eiland Sumatra, Padang, toenmalig Nederlands Indië, alwaar zijn vader David Gerhard Stibbe[3] (1874-1945)[4] een functie had bij het binnenlandse bestuur van de kolonie en zijn moeder Marie Antoinette Knoch (1871-1957) de in die tijd tradionele thuisrol vervulde. Vanaf zijn 13de ronde hij zijn opleidingen verder af in Nederland, met onder meer een studie rechtsgeleerdheid in Leiden. Zijn privé-leven werd gekenmerkt door de antroposofie, het betrokken zijn bij diverse educatieve projecten, het wonen in diverse landen, de tweede wereldoorlog in Azië ("jappankampen") en drie huwelijken. Zijn zoon Coen Stibbe werd een bekend archeoloog.
Werk
Max Stibbe was als jong afgestudeerd jurist, enthousiaste antroposoof en geinteresseerde pedagoog betrokken bij de oprichting van de eerste vrije school in Nederland, in 1923. Hij werkte daarbij samen met Daan van Bemmelen en Emmy Smit. In voormalig Nederlands Indië was hij kort na de oorlog betrokken bij enkele initiatieven om onderwijs te vernieuwen. In de jaren 50 was Max Stibbe verbonden aan diverse vrije scholen in Nederland. Na gewerkt te hebben in Brazilië heeft hij in Zuid Afrika een vrije school opgericht, die na zijn dood aldaar naar hem vernoemd is: Max Stibbe Waldorf School. Aldaar werkte hij samen met Annelie en Huibert Franken.[5]
Zijn boeken zijn:
- 1929: De nieuwe weg in het leven (Den Haag: Servire)
- 1934: Geert Grote. Zijn leeringen voor vroeger en nu (Delft: Niessen)
- 1937: Gezag in school en opvoeding (Den Haag: Servire)
- 1949: Zwanenridder en Vliegende Hollander. Lichten en schaduwen uit de geschiedenis van Nederland en hunne beteekenis voor de ontwikkeling der menschheid (Utrecht)
- 1949: Met Goethe door de 20e eeuw (Den Haag: Proteus)
- 1980: Opvoeding langs nieuwe wegen : eerbied, liefde, leven (Katwijk: Servire)
- 1950: 33 Jaar (Den Haag: Proteus)
- 1980: Edelsteen en mens (verzamelde voordrachten)(Zeist: Christofoor)
- 1992: 7 Soul Types (Stroud, Engeland: Hawthorn Press)
Externe links
- Waldorf School at Rosemary Hill (Gemeente Tshwane [Pretoria], South Africa)
Bronnen
- º (nl) Stibbe, Mr. Max Leon. www.biografischportaal.nl Geraadpleegd op 2017-05-07
- º Persoonlijkheden in het Koninkrijk der Nederlanden in woord en beeld. resources.huygens.knaw.nl Geraadpleegd op 2017-05-07
- º (nl) Stibbe, Prof. David Gerhard. www.biografischportaal.nl Geraadpleegd op 2017-05-07
- º Persoonlijkheden in het Koninkrijk der Nederlanden in woord en beeld. resources.huygens.knaw.nl Geraadpleegd op 2017-05-07
- º IHF hulpfonds. IHF