Hendrik Baarschers

Hendrik Baarschers (1823-1907) was een hoofdonderwijzer die les heeft gegeven aan de openbare lagere school te Stad Hardenberg. Daarnaast verwierf hij landelijke bekendheid als schrijver van schoolboekjes.

Hendrik Baarschers was in 1823 geboren in Zwolle. Op 6 oktober 1841 (18 jaar oud) werd hij als ondermeester geëxamineerd en verkreeg hij de derde rang. Na het overlijden van hoofdonderwijzer Gerrit Jan Pruim (op 28 april 1851) werd Hendrik Baarschers aanvankelijk met de provisionele waarneming belast en met ingang van 27 april 1852 aangesteld als vast onderwijzer aan de openbare lagere school te Stad Hardenberg. In het jaarverslag van de gemeente Stad Hardenberg over 1851 staat: "Zedert de komst van gemelden Hendrik Baarschers is het onderwijs merkelijk vooruit gegaan en mag men zich van zijne benoeming tot vast onderwijzer de gunstigste resultaten voorspellen". Hij onderwees zowel overdag als ’s avonds (dagschool en avondschool). Daarnaast nam hij het initiatief tot de oprichting van een zangschool waarin door hem 's winters zowel aan volwassenen als kinderen werd les gegeven. Op 5 maart 1853 trouwde Baarschers te Stad Hardenberg met Wilhelmina Heebink. Het echtpaar kreeg een dochter, genaamd Barbara en een zoon, genaamd Hendrik Jan, maar deze overleed al op 10-jarige leeftijd in januari 1867. In 1866 kreeg hij een eervolle vermelding van ’t Nederlandsch onderwijzersgenootschap voor het schoonschrijven van zijn schoolleerlingen. In 1873 verliet het echtpaar Baarschers Hardenberg. Zij vestigden zich in Putten, alwaar Hendrik was benoemd tot onderwijzer en eerste vader van het Weeshuis (die functie bekleedde hij daar van 1873 tot 1880). Hendrik Baarschers stierf in 1907.

In 1867 verscheen Baarschers' eerste publicatie, getiteld ‘De kinderen van den buitenman’. In vijftig korte lesjes werd aandacht besteed aan land- en tuinbouw, veeteelt en natuurkunde.