Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Theo Vrins
Theodoor Johannes Vrins (Semarang, Java, 29 april 1917 - Den Haag, 22 juni 2000) was een militair.
Vrins studeerde mijnbouwkunde in Delft. Daarna kwam hij bij de Marine Luchtvaartdienst. In 1937 had hij de rang van aspirant-reserve-officier-waarnemer en in 1938 werd hij reserve-luitenant.
Tijdens de meidagen van 1940 was Vrins gelegerd bij Vliegveld Ypenburg. Nadat dit vliegveld gebombardeerd was, vertrok hij naar vliegveld Ruigenhoek bij Noordwijkerhout. Op 12 mei deed hij mee aan een aanval op vijandelijk artillerie ten oosten van Wageningen. Onderweg naar de Grebbelinie werden twee andere Fokker C.V's neergeschoten, zijn C.V werd ook geraakt. Piloot Van Liempd sneuvelde, Vrins had een hoofdwond en werd gearresteerd. De Duitsers brachten hem als krijgsgevangene naar Oberursel, en twee maanden later werd hij weer vrijgelaten.
In 1946 werd hij voor zijn moedig optreden bij Wageningen onderscheiden met de Bronzen Leeuw (KB 15-6-1946/2)
Engelandvaart
Vrins ondernam sindsdien diverse pogingen om Engeland te bereiken. In mei 1941 wilde hij met het schip de Nooit Volmaakt uit Wissekerke vertrekken met schipper Sietske Rienksma en Kees Waardenburg uit Schipluiden, Rudy Burgwal en Bob van der Stok, die al twee mislukte pogingen had gedaan. Via Anton Schrader hadden ze benzine gekregen. Studievriend John Osten regelde via zijn vader kaarten en getijtabellen, alles was goed voorbereid en bij hoog water begon de tocht. De Nooit Volmaakt liep echter vast op de Roggeplaat en omdat hij was geladen met zand en grint, was het onmogelijk hem los te krijgen. De volgende ochtend werden ze door de Duitse patrouille ontdekt. De schipper en Waardenburg vertelden dat ze bij Wissekerke waren losgeslagen. De Duitsers geloofden hen en doorzochten de boot nauwelijks. De vier andere mannen werden niet ontdekt. De schipper moest zich bij de Ortskommandant in Veere melden zodra het weer vloed werd en het schip weer kon varen. Dat vergat hij.
Zijn tweede poging deed Vrins op 2 maart 1943 vanuit Hellevoetsluis. Weer werd de Nooit Volmaakt gebruikt, ditmaal echter werd er een klein bootje in verstopt, dat er bij het Haringvliet werd uitgehaald. De groep bestond uit Max Bogaerdt, Wim Buning, Nanning van Foreest, Pieter Kien, Roel Kruizinga, Erik Scheffer en Dolf de Vries. Nanning van Foreest had voor de boot gezorgd en deze bij zijn ouders opgeknapt. Nadat de Nooit Volmaakt hun reddingssloep naar zee had gebracht, lukte het niet door de branding te komen. De Duitse Kriegsmarine pikte hen op en bracht hun voor verhoor naar Rotterdam. Daarna werden de mannen naar Kamp Vught gebracht. Vrins werd bij Philips tewerkgesteld en moest er elektrische scheerapparaten maken. Later werd hij hoofd van een nieuwe afdeling waar meetinstrumenten werden gemaakt. Tijdens een der transporten vluchtte hij.
De derde poging kon niet lang op zich laten wachten. Op 23 augustus 1943 ging Vrins weer met de Nooit Volmaakt op weg. De groep was groter en bestond uit Willem Otto Beck, Joris Beekenkamp, Willem Bruyne, Jan Willem Coenraads Nederveen, Frits Driessen, Maarten Gutteling, Nico van Hasselt, Willy Otto Ernst Korver, Rudolf Nelemans, Eduard Willem le Rütte, Hans Zaaijer, Rinus Zaaijer, Bob van Zuylen en Cor van Zuylen. Het verzamelpunt was ditmaal in Den Haag en met een busje gingen ze vandaar naar de Schie, waar de lege Nooit Volmaakt hen verwachtte. Anton Schrader had een bootje met aanhangmotor geregeld. Joris Beekenkamp zou hun stuurman zijn tot aan het Haringvliet en daar zou Frits Driessen ter Meulen het overnemen. Eenmaal buitengaats weigerde de motor. Terwijl ze probeerden hem te repareren en terug te hangen, viel hij in zee. De wind werd ondertussen sterker en ze werden in de richting van de Hollandse kust gedreven. Een schip van een Duits konvooi pikte hen op en bracht hen naar Den Helder. Na verhoor in de Weteringschans in Amsterdam werd de groep naar Kamp Vught gebracht en daarna naar de gevangenis in de Gansstraat in Utrecht waar hun proces werd gehouden. Vrins kreeg de doodstraf, maar omdat hij reserve-officier was werd dat omgezet tot 15 jaar tuchthuis. Tijdens een transport naar een ander tuchthuis ontsnapt hij weer. Hij overleefde de oorlog.
Na de oorlog
Vrins bleef na de oorlog bij de Koninklijke Luchtmacht.
Onderscheiden
- Bronzen Leeuw, KB nr 2 van 15 juni 1948
- Oorlogsherinneringskruis
Bronnen, noten en/of referenties
|
