Carel Eduard Wolderling

Carel Eduard Wolderling (Tjilatjap, 11 augustus 1919 - Leidschendam, 20 mei 2000) was één van de vier mannen die drie maal werd onderscheiden met het Bronzen Kruis.

In 1937 vertrok hij naar Den Helder om adelborst te worden. Hij werd Bruin(tje) genoemd. Op 1 april 1940 legde hij zijn officierseed af.

Oorlogsjaren

Tijdens de meidagen was Wolderling aan boord van de Hr.Ms. Johan Maurits van Nassau , die op 14 mei op zee door Duitsers tot zinken werd gebracht. De MRB Dorus Rijkers kon de bemanning redden en door de Hr.Ms. G 13 naar Portsmouth laten brengen. Woldering werd hierna op de Hr.Ms. O 21 ondergebracht. Deze ging naar de wateren rond Nederlandsch-Indië, waar Wolderling een paar keer op Oost-Java en Noord-Bali aan wal werd gezet om inlichtingen voor NEFIS te verzamelen.

Na de oorlog

Vanaf 1 september 1949 was hij commandant van verschillende schepenː de Hr.Ms. O 27, de Hr.Ms. O 24, de Hr.Ms. Dolfijn, de Hr.Ms. Zeehond en de Hr.Ms. Walrus. In juli 1966 volgde Wolderling KtZ Eduard Herman van Rees op als commandant van vliegdekschip Karel Doorman .
Op 14 juli 1964 reikte koningin Juliana in Den Helder het nieuwe vaandel voor de Onderzeedienst aan kapitein-ter-zee Woldering uit.

Onderscheiden

• Bronzen Kruis (BK), KB 20-4-1944/7, KB 4-5-1944/7, KB 13-6-1946/45
• Ridder in de Orde van Oranje Nassau (ON.4)
• Oorlogsherinneringskruis
• Onderscheidingsteken voor Langdurige, Eerlijke en Trouwe Dienst, XXX
• Medalla Naval de Servicços Distintos (Brazilië)

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties Biografie Afbeeldingen op Ga het na.nlː Uitreiking van het nieuwe vaandel voor de Onderzeedienst, 14 juli 1964, Aan de telescoop