Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Overleg:TV-reclame

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 3 apr 2016 om 16:06
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Voorbeeld

Gebruiker Jules noemde dit artikel een van de vele hallucinante voorbeelden. Daardoor kwam ik te weten van het bestaan van dit artikel. Mendelo 3 apr 2016 17:59 (CEST)

gearchiveerde versie

TV-reclame is een vorm van reclame die uitgezonden wordt, en te zien is door middel van een televisie. Door middel van reclameblokken die meestal meerdere malen per uur vertoond worden, zijn beelden te zien van hetgeen reclame voor wordt gemaakt.

Naast het economisch belang van reclame is er ook een sterke antipathie jegens irritante reclame's, wat de uitreiking van de Loden Loekie (tegenhanger van de Gouden Loekie) heeft opgeleverd. Wanneer men er bij stil staat waarom bepaalde reclame's op een bepaalde manier zijn gemaakt (geregiseerd, geacteerd, gesproken enz.), kan men veelal niet anders concluderen dat deze bewust zo irritant zijn gemaakt. Deze reclamespotjes worden namelijk door gespecialiseerde reclamemakers tevoren volledig overdacht en uitgedacht. Hierbij wordt een exact scenario bedacht, welke zich binnen een zeer kort tijdsbestek afspeelt, waarbij zo tevoren ook hetgeen irritant is aangegeven wordt. Sommige reclame's zijn immers zo doorzichtig, naïef, stompzinnig of simpel, dat deze reclamemakers zelf zo zouden zijn als ze dit niet zelf uitgedacht hadden. Een reden voor reclamemakers moet dan logischer wijze de daadwerkelijke uitwerking zijn, die blijkbaar, ondanks de irritaties, toch z'n vruchten afwerpt. Bijvoorbeeld eenmaal in de winkel staand, is het bewuste produkt, dankzij de irritaties, toch onthouden en is men de irritatie veelal vergeten. Veel voorkomend in deze reclame's is de man, weliswaar betreft dit meestal sukkelachtige voorstellingen van mannen. Dit zijn de psychologische aspecten, die bij het regiseren van TV-reclame's zeer van belang zijn. Veelal brengt men het echter op een manier alsof de noodzaak van deze reclame's het nou eenmaal met zich meebrengt dat er dan óók irritante reclame's bij kunnen zitten (uitdrukking : "de handen wassen in onschuld").

In wezen zijn dit geen slimme praktijken, gezien leuke reclamespotjes juist de uitwerking hebben dat men zich er op focust en zelfs anderen erop laat focussen. Spotjes welke niet-leuk zijn hebben eerder het effect dat men reeds bij aanvang van het reclameblok iets anders gaat doen of ergens anders naar kijken.