Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Bert Hermans (atleet)

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 10 mrt 2016 om 08:21 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bert_Hermans_(atleet)&diff=prev&oldid=46115867 Joskidoedel 24 feb 2016)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Sjabloon:Weg

rel=nofollow

Bert Hermans (Borgerhout, 27 juli 1915 - 7 januari 1999) was een Belgisch atleet, die gespecialiseerd was in de lange afstand en het veldlopen. Hij was kampioen en recordhouder van België op de 5000 meter.

Jeugdjaren

Hubertus Joannes Hermans werd op 27 juli 1915 te Borgerhout geboren.

Als scholier dacht hij meer aan voetballen dan aan werken en lessen. Er ging een anekdote rond dat Bertje voetballer wou worden. Hij was verkozen als midvoor in de voetbalploeg van zijn school, maar... hij had geen voetbalschoenen. Vader Hermans wou die niet onmiddellijk voor hem kopen, zolang zijn schoolresultaten te wensen over lieten. Nu wou het toeval dat enkele dagen later een loopkoers werd georganiseerd, en wat was de eerste prijs? Een paar voetbalschoenen! Bertje liep mee en won! Met die voetbalschoenen zou hij niet veel meer aanvangen, want hij had nu een nieuwe sport ontdekt.

In 1933 sloot Bert zich aan bij de atletiekclub Merksem AC. Zijn officieel debuut leverde hij in de volkscross van Le Soir met een 126e plaats op 926. Zijn eerste ophefmakende zege boekte hij als junior in de Ronde van Vlissingen, toen hij op één schoen de Nederlandse kampioen vloerde.

Atletiekcarrière

In 1934 werd hij senior. In Le Soir wist hij - ondanks een val - nog 47ste te eindigen op 700. In datzelfde jaar behaalde hij al wel 10 overwinningen. Het daaropvolgende jaar verdedigde hij de kleuren van FC Mechelen. Hij werd 19e op 804 in Le Soir, maar zegevierde te Mechelen, op Beerschot en in het provinciaal kampioenschap. In het nationaal titeldebat overschreed hij als 7e de meet.

Naast 6 overwinningen in 1936 zag men hem 6e op 711 eindigen in de volkscross van Le Soir. In 1937 kraaide hij 10 maal victorie, werd 6e in het nationaal kampioenschap over 12 km, 2e over 500 meter en 3000 meter steeple en nog 5e - ondanks een wegvergissing in de mist - in Le Soir. Het jaar daarop had hij met zware inzinkingen te kampen.

In 1939 trad hij voor Beerschot aan en leverde enkele markante prestaties. Hij verbeterde het Belgisch records over de 3 mijl met 20 seconden, werd 3e op 725 in Le Soir, 1e in de mijl van het Sportpaleis en 2e in het Belgisch crosskampioenschap.

Tweede Wereldoorlog

De eerste oorlogsjaren leverden hem niet minder dan 24 palmen op, maar 1942 werd het jaar van Bert Hermans. Hij won 'dwars door Antwerpen', brak het record van de 4000 meter, versloeg Warre Schroeven en Gaston Reiff in het kampioenschap van België over de 5000 meter.

Na een intense voorbereiding bracht hij het Belgisch 5000 meter-record, dat reeds tien jaar met 15'00" aan Maréchal toebehoorde, op 14'56"8/10. Hij werd tot laureaat van de Grote Prijs van de Belgische Atletiekbond uitgeroepen, kreeg de Prijs van de Koning en zou bovendien nog beslag leggen op de 1e plaats in 'zijn' volkscross Le Soir.

Begin 1943 overvleugelde hij eventjes 3320 deelnemers te Parijs in de Cross de l'Auto en won als eerste prijs een Frans varken van 36 kg. Hij mocht zijn levende buit evenwel niet over de grens meenemen. Uiteindelijk kwam hij in het bezit van de tegenwaarde in de vorm van een pendule en een paar dozijn dameskousen.

Bert weigerde voor de bezetter te werken en werd weggevoerd naar het concentratiekamp van Dachau. Hij wist er te ontsnappen, maar werd opnieuw ingerekend. Na de bevrijding keerde hij in een deerlijke gezondheidstoestand terug. De oorlog had zijn sporen nagelaten. Na enkele zwakke wedstrijden verdween hij een hele tijd van het toneel. Maar Bert wou en kon niet capituleren. In de cross van Le Soir werd nog 9e op 855 en 8e op 1358 deelnemers. In de Zeslandencross werd hij 8e en tweede beste Belg, en hij won de 'Silverrush'. Maar de afstanden begonnen meer en meer op zijn kuiten door te wegen.

Trainer

In 1951 werd hij medestichter, coach en trainer van de atletiekclub SGOLA, die kampioenen en Olympiërs opleverde als Paul Thys, Marc Smet, Berre Van Campfort, Leen en Lutgart Van Brempt. Zijn kwaliteiten werden gehonoreerd met de medaille van Volksgezondheid en Gezin in 1955 en de prijs van de Sportinspanning in 1963. Als veteraan bleef hij nog actief in AVVV. Op 53-jarige leeftijd slaagde hij er zelfs nog in een mijlkoers in de Verenigde Staten te winnen. In 1973 hing hij definitief zijn spikes aan de haak. Met zijn 976 wedstrijden, waarvan hij er 357 won en 435 maal op het podium stond, vult Bert Hermans een roemrijke bladzijde in onze atletiekgeschiedenis. Hij overleed op 7 januari 1999. Bij zijn vrienden, collega's en familieleden blijft hij voortleven als supersporter, maar daarnaast als optimistische levensgenieter en onverbeterlijke grappenmaker.