Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
The Dark Side of the Moon
| Dark Side of the Moon | |
|---|---|
| soort | Studio Album |
| artiest | Pink Floyd |
| opname | Juni 1972 – Januari 1973 Abbey Road Studios Londen, Engeland |
| uitgebracht in | 1973 |
| datum | 24 maart (VK) |
| genre | Progressieve rock |
| duur | 43:00 |
| label | Harvest, EMI (VK) |
| producer | Pink Floyd |
| vorige album | 1972 Obscured by Clouds |
| volgende album | 1975 Wish You Were Here |
Dark Side of the Moon (de "The" is slechts op sommige prints van het album aanwezig), is een album van de Britse muziekgroep Pink Floyd.
De eerste opnamen voor Dark Side of the Moon begonnen in juni 1972 in de Abbey Road Studios (de studio waar o.a. The Beatles opnamen) te Londen. Als producer was Alan Parsons ingehuurd. Het album verscheen op 2 maart 1973 en betekende Pink Floyds doorbraak bij het grote publiek. Het is tot op heden het vierde best verkochte album aller tijden. De verkoopcijfers van het album situeren zich tussen de 40 en 70 miljoen verkochte exemplaren.
Concept
Het album, dat oorspronkelijk "Eclipse: A Piece for Assorted Lunatics" moest heten, is een conceptalbum. De nummers lopen in elkaar over, en horen bij elkaar. Het onderwerp van de teksten zijn de moeilijkere kanten van het leven: tijd, geld, oorlog, dood, etc.
Dialoog
Verspreid over het hele album staan fragmenten van gesprekken. Pink Floyd interviewde verscheidene mensen (o.a. Paul McCartney, maar diens woorden haalden het album niet) en vroeg hen naar meningen over de onderwerpen die op het album ter sprake komen.
Tracks
Breathe, het openingsnummer, bestaat uit twee delen: gedurende één minuut is een hartslag hoorbaar, die geleidelijk aan sterker wordt terwijl ook korte geluidsfragmenten van de nummers die later op het album staan over de hartslag heen echoën. Dit deel heet 'Speak To me'. Het einde van het album (Eclipse) is hetzelfde: een enkele hartslag. Hierop echter geen fragmenten van nummers meer, enkel een man (Gerry Driscoll, de toenmalige portier van de studio) die, héél zacht de zin "There is no dark side of the moon really, as a matter of fact, it's all dark" uitspreekt. De titel slaat dan ook op al de schaduwrijke periodes in het leven en de zaken die hun schaduw op het leven werpen. De hartslag keert nog enkele malen terug door het album heen, als de aanwezigheid van andere instrumenten afneemt, alsof deze constant aanwezig bleef. Ook op The Wall keert de hartslag terug.
Na 'Speak To Me' komt 'Breathe'. Het nummer, dat ook Pink Floyds reünie op Live 8 opende, heeft een traag ritme en een sombere inhoud: "All you touch and all you'll see is all your life will ever be".
Dit nummer vloeit vlot over naar On The Run, een (voor die tijd) experimenteel nummer dat vooral bestaat uit VCS3 (een synthesizer). Ook zijn er veel geluidseffecten: de muziek komt afwisselend vanuit de linkerspeaker en de rechterspeaker. Ook zijn op de achtergrond geluiden van een luchthaven te horen en de voetstappen en adem van iemand die voortsnelt.
Op het einde van het nummer hoort men een muzikale explosie die een vliegtuigcrash voorstelt. Daarna begint, samen met het tikken van een enkele klok, Time: een van de bekendste nummers op het album. Ook hier zijn geluidseffecten aanwezig: een kakofonie van klokken en bellen die tegelijkertijd afgaan. Hierna volgt er een drumsolo (toen deze moest worden opgenomen was er maar één tom aanwezig voor drummer Nick Mason, dus moest na elke slag de tom herstemd worden om de geluidsverschillen te bekomen), waarna het nummer echt begint. Na een strofe en een refrein is er een lange gitaarsolo, waarna er opnieuw een strofe en refrein komen. De tekst gaat over hoe snel de tijd wel niet gaat, de verloren jeugd en de kortstondigheid van het bestaan. Hierna komt de melodie van 'Breathe' terug. In het albumboekje staat de tekst van deze 'Breathe-reprise' apart aangegeven.
Het vierde nummer is The Great Gig In The Sky. Nadat een man zegt niet bang te zijn voor de dood, krijgt de pianoriff gezelschap van de andere instrumenten waarna Clare Torry een woordeloze zang begint. Ze had de opdracht gekregen 'doodsangst' te laten horen in haar stem. De titel werd gekozen uit ironie: alsof de dood het hoge, mooie eindpunt van het leven zou zijn. Middenin het nummer zegt Myfanwy 'Miv' Watts: I never said I was frightened of dying. In 2005 klaagde Clare Torry Pink Floyd aan omdat ze geen auteursrechten zou krijgen van dit nummer. De zaak werd in der minne geregeld. Na 'The Great Gig In The Sky' moest men de langspeelplaat omdraaien, en daarom is dit het enige nummer dat niet vlot overgaat in het volgende. Op de recente cd-drukken is dit echter aangepast.
Money, dat als vijfde op het album staat, was de eerste single van het album. Dit nummer is vooral bekend omwille van de rinkelende kassa waarmee het nummer opent, en die de onconventionele maat (7/4) aangeeft. Ook de saxofoon solo die halfweg overgaat in een gitaarsolo is een begrip geworden in de rock muziek. De gitaarsolo is wel in 4/4 maat omdat gitarist David Gilmour dat makkelijker soleren vond. De tekst gaat, logischerwijs, over geld: "Money, so they say, is the root of all evil today".
Us And Them is het zesde en langste nummer van het album met een lengte van bijna acht minuten. Het onderwerp is (de zinloosheid van) oorlog. Ook dit nummer bevat een saxofoonsolo en een korte dialooginterventie.
Any Colour You Like is een instrumentaal nummer, dat dezelfde baslijn heeft als 'Breathe'. Daarom noemen sommigen het simpelweg 'Breathe 2nd reprise'.
Het achtste liedje is Brain Damage. Het nummer, dat de meest klassieke vorm heeft (strofe refrein strofe refrein) handelt over de gevolgen van mentale achteruitgang. Het nummer bevat ook de albumtitel, samen met een verwijzing naar het trieste lot van Pink Floyd stichter Syd Barrett: "When the band you're in starts playing different tunes, I'll see you on the dark side of the moon".
Het negende en laatste nummer op het album is Eclipse. Het is een korte climax, gevolgd door een fade-out van de hartslag.
Dark Side of Oz
Volgens sommige fans is het album synchroniseerbaar met de film 'The Wizard Of Oz' uit 1939. Dit effect wordt the dark side of oz genoemd.